Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
Γάτα: ένα ζώο το οποίο ο Θεός προίκισε με επτά ζωές, έτσι ώστε να μπορέσει η καθεμία να εξαντλήσει τα αποθέματα περιέργειας που διαθέτει, να πάθει και να μάθει — αν θέλει να συγκαταλέγεται στη συνομοταξία των σοφών. Τι γίνεται, όμως, όταν φτάνεις στην έβδομη και τελευταία ζωή σου; Πώς θα μπορέσεις να διασώσεις το καταστάλαγμα της σοφίας μέσα από τα παθήματά σου; Τη λύση μας δίνει ο Ζάχος Ζάχαρης, ένα, ίσως, από τα εξυπνότερα αιλουροειδή. Και ποια είναι αυτή θα αναρωτηθείτε.
Η απάντηση κι ο τρόπος επίτευξης του κατορθώματος αυτού αποκαλύπτεται μέσα από το βιβλίο της Λένας Διβάνη Εγώ ο Ζάχος Ζάχαρης, που μπορείτε να το βρείτε από τις Εκδόσεις Πατάκη. Ποιος είναι, όμως, ο άνθρωπος που διαφύλαξε τα απομνημονεύματα του Ζάχου; Η Λένα Διβάνη, λοιπόν, διετέλεσε καθηγήτρια της Ιστορίας Εξωτερικής Πολιτικής στο τμήμα της Νομικής Αθηνών, ενώ διαθέτει κι ένα πλούσιο συγγραφικό έργο από επιστημονικές μελέτες κι άρθρα που αφορούν τη σύγχρονη Ελλάδα και τους γείτονές της, μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων —με πολλές μεταφράσεις και μεταφορές στην οθόνη— αλλά και παιδικά βιβλία.
Πίσω, όμως, τώρα στον πραγματικό πρωταγωνιστή της ιστορίας μας. Ο Ζάχος, λοιπόν, βρίσκεται στην έβδομή του ζωή, έχοντας περάσει, όπως λέει, «δια πυρός και σιδήρου στις προηγούμενες έξι ζωές». Τώρα γεννήθηκε ως ένας λευκός μπομ βιβέρ που έψαχνε να βρει το νέο του σπίτι κι έπεσε πάνω στη Δεσποσύνη, όπως αποκαλεί την ιδιοκτήτρια-συγκάτοικό του. Η γνωριμία τους έγινε, όταν ο ίδιος ήταν ακόμα ψιψίνα. Κι ο Ζάχος ήταν τυχερός, καθώς έπεσε διάνα πάνω της, σε μια συγγραφέα που θα ήταν το μέσο για τη διασφάλιση των καρπών της γνώσης του, αλλά αυτό δεν ήταν και πολύ εύκολο, διότι, όπως μας εξομολογείται, μπόρεσε να το κάνει με «μεγάλη ταλαιπωρία για να καταφέρω αρχικά να τρυπώσω στο σπίτι και μετά στο κεφάλι της, ώστε να την πείσω να καταγράψει τις σκέψεις μου».
Και τελικά τα κατάφερε. Έτσι, πέραν από την αφήγηση του ίδιου του Ζάχου για την κοινή τους πορεία με τη Δεσποσύνη, τα προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, αλλά και για τις ευχάριστες στιγμές που έχουν, διαβάζουμε και το καταστάλαγμα της σοφίας του μέσα από τα αριθμημένα ΜΙΑΟ —μιας που είναι και πολύ οργανωτικός— που μας παρέχει, όπως το Νο 8643 που αναφέρει πως «Ο φόβος που θα φοβηθείς θα σε βρει όπου και να ΄σαι, φίλτατε» κ.α. Δεν είναι, λοιπόν, άτοπος ο αυτοχαρακτηρισμός του ως «πανέξυπνος, κούκλος κι απίστευτα παρατηρητικός» και για αυτό σίγουρα κάτι θα έχουμε να μάθουμε κι εμείς. Αυτή η ανθρωπογατική ιστορία αγάπης το δίχως άλλο θα κάνει τους αναγνώστες να συγκινηθούν αλλά και να γελάσουν, οδηγώντας στο τέλος σε έναν αναστοχασμό για τη ζωή και την πορεία της.
Πρόκειται, όμως, για μια γατοβιογραφία ή για μια προσπάθεια της συγγραφέως να αυτοβιογραφηθεί ή μήπως και τα δύο; Μια ανάγνωση θα σας λύσει κάθε απορία.
