Της Γεωργίας Σαχινίδου,
Στη σημερινή εποχή, ένα φαινόμενο που εμφανίζεται όλο και περισσότερο, είναι η έλλειψη ευγένειας και ενσυναίσθησης του ατόμου προς τους γύρω του. Στις προηγούμενες δεκαετίες δινόταν έμφαση στο να βοηθάει κανείς τον συνάνθρωπό του όποτε τον είχε ανάγκη και να υπάρχει μια τουλάχιστον καθημερινή αλληλεπίδραση, η οποία απ’ ότι φαίνεται σήμερα κοντεύει να εξαφανιστεί. Το φαινόμενο αυτό, που εξαπλώνεται σαν μια επιδημία αδιαφορίας, αποξένωσης και αναισθησίας, η οποία έχει βασικούς της δέκτες τα νέα παιδιά, γεγονός ανησυχητικό για τον κόσμο σήμερα. Πώς γίνεται πριν δύο δεκαετίες όλοι να συναναστρέφονταν μεταξύ τους στη γειτονιά, αλλά τώρα να μη σταματά κανείς ούτε για έναν απλό χαιρετισμό;
Αυτό που έχει αλλάξει στην κοινωνία μας είναι η γεμάτη άγχος και πίεση καθημερινότητα που αντιμετωπίζουμε σχεδόν κάθε μέρα. Ειδικότερα, η καθημερινότητα των περισσότερων αποτελείται από μια κουραστική ρουτίνα που τηρούν κατά συνέπεια κάθε μέρα χωρίς εξαίρεση. Το άτομο, αφού δίνει όλη την ενέργεια του στην εργασία του, δεν του απομένει ένα ικανοποιητικό υπόλοιπο για να κοινωνικοποιηθεί. Γι’αυτό τον λόγο, αποφεύγει τη συναναστροφή και προτιμά να βρίσκεται στο σπίτι του μόνος, χωρίς να ενδιαφέρεται για τους άλλους. Ο στρεσογόνος παράγοντας της καθημερινότητάς θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους αποξένωσης του ατόμου, καθώς «χάνει» τη δυνατότητα της επικοινωνίας με τους άλλους.
Ακόμα, πρωταρχικός παράγοντας γενικότερα είναι η αστικοποίηση. Η αστικοποίηση, δηλαδή, η τάση των ανθρώπων για συγκέντρωση στα αστικά κέντρα, εμφανίζεται σε όλα τα μέρη του κόσμου. Στις πόλεις αυτές, όπου συγκεντρώνεται μεγάλο ποσοστό πληθυσμού φυσικό και επόμενο είναι, οι άνθρωποι να αποστασιοποιούνται ο ένας με τον άλλον, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την απρόσωπη αντιμετώπιση. Οι ζωές των ανθρώπων λειτουργούν με γρήγορους ρυθμούς, που δεν τους αφήνει να γίνουν ευάλωτοι και να εκφράσουν τα αληθινά τους συναισθήματα προς τον συνάνθρωπο. Έτσι, οι περισσότεροι παρουσιάζονται ως καχύποπτοι, επιφυλακτικοί και αγενείς, αν και στην πραγματικότητα μπορεί να μην είναι.
Άλλος σημαντικός παράγοντας που επιδρά περισσότερο στις νεότερες γενιές είναι η άνοδος της τεχνολογίας. Πιο αναλυτικά, η επικοινωνία, η οποία πλέον έχει εξελιχθεί και αρκετές φορές γίνεται από το κινητό και ειδικότερα μέσω μηνυμάτων, περιορίζει την επαφή πρόσωπο με πρόσωπο, δημιουργώντας ανέκφραστους διαλόγους. Η ηλεκτρονική επικοινωνία προσφέρει πρακτικότητα, ταχύτητα και διαθεσιμότητα, πράγμα το οποίο οι άνθρωποι δεν αποζητούν αλλά απαιτούν, διότι έτσι έχουν μάθει. Τα γνωστά σε όλους emoji, τα χαρακτηριστικά εικονίδια που με αυτά εκφράζονται διάφορα συναισθήματα και καταστάσεις, φαίνεται πως έχουν αντικαταστήσει την αληθινή έκφραση συναισθημάτων και κατανόηση των γύρω τους, αφού δεν λαμβάνουν υπόψιν τους πώς νιώθει ο απέναντι τους ή πως θα νιώσει με την ανάλογη αντιμετώπιση που θα δείξουν. Απόρροια όλων αυτών, αποτελεί η δημιουργία μιας ψευδούςς εικόνας επικοινωνίας, δηλαδή μιας εξιδανικευμένης πραγματικότητας, στην οποία οι άνθρωποι συναναστρέφονται χωρίς, όμως, την ύπαρξη αληθινού ενδιαφέροντος και ευγένειας.
Έρμαια του φαινομένου αυτού περισσότερο από όλους είναι τα μικρότερα σε ηλικία άτομα, όπως τα παιδιά δημοτικού και γυμνασίου. Αναλυτικότερα, τα παιδιά αυτά λόγω της έκθεσης στην τεχνολογία από μικρή ηλικία, αλλά και εξαιτίας της καραντίνας που τα ανάγκασε να βρίσκονται μπροστά σε μια οθόνη, φαίνεται πως έχουν μη ικανοποιητικές κοινωνικές δεξιότητες. Οι λιγοστές κοινωνικές δεξιότητες που κατέχουν, δυσκολεύουν την κοινωνικοποίηση τους με τους συνομηλίκους τους, ενώ παράλληλα δημιουργούνται προβλήματα συμπεριφοράς. Μέσω συσκευών, όπως είναι το κίνητο, παρατηρούν συμπεριφορές και παραδειγματίζονται από δημοφιλή άτομα σε ορισμένες πλατφόρμες που είναι βλαβερές για αυτά, καθώς ειδωλοποιούνται άτομα, τα οποία είτε φέρονται άσχημα με αναίδεια είτε αποτελούν κακή επιρροή γενικότερα.
Σήμερα, αν κάποιος ανοίξει την τηλεόραση θα δει ότι οι περισσότερες, αν όχι όλες, οι ειδησεογραφικές κπομπές αναφέρουν θανάτους, πολέμους και ατυχήματα που προξενούν θλίψη, τρόμο και άγχος. Με αυτή την απλή πράξη κάποιος θα καταλάβει την έλλειψη καλοσύνης, η οποία υπάρχει στον κόσμο και θα απορήσει γιατί γίνεται αυτό. Η καλοσύνη και η ευγένεια θεωρούνται ως μια αδυναμία, επειδή βρίσκονται σε μια αντιφατική σχέση με το τι προωθεί η κοινωνία. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να εκδηλώνουν τα συναισθήματα τους, ιδιαίτερα αυτά της ενσυναίσθησης και της καλοσύνης, αφού έτσι δεν μοιάζουν πλέον «δυνατοί» ή «άτρωτοι». Η ευγένεια έχει ταυτιστεί με το να είναι κάποιος ευάλωτος, πράγμα το οποίο για πολλούς είναι αρνητικό στοιχείο και δεν θέλουν να δείξουν αυτό το κομμάτι του εαυτού τους.
Εν κατακλείδι, ο κόσμος γύρω μας συνεχώς εξελίσσεται και βασίζεται περισσότερο στην τεχνολογία, ενώ η αστικοποίηση και οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής παίζουν καθοριστικό ρόλο στην έλλειψη της καλοσύνης που γίνεται αισθητή κάθε μέρα. Τα εμπόδια, όπου αντιμετωπίζονται, είναι πολλά, αλλά υπάρχει προσπάθεια βελτίωσης μέσα στα χρόνια, η οποία φαίνεται να δημιουργήσει θετικά αποτελέσματα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Αστικοποίηση, Wikipedia.com, διαθέσιμο εδώ
