Του Γιάννη Λεωτσάκου,
Οι λαοί και οι γενιές —που έχουμε μεγαλώσει σε κοινωνίες, όπου τα ευρωπαϊκά ιδεώδη αποτέλεσαν αυτονόητο μέρος της ζωής μας— δεν μπορούμε ίσως να αντιληφθούμε απόλυτα τη «μάχη» χωρών, όπως της Γεωργίας, της Μολδαβίας, αλλά και της Ουκρανίας, να ξεφύγουν από το παρελθόν τους και να γίνουν μέρος της Δύσης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στις εκλογές, που διεξήχθησαν στις 20 και 26 Οκτωβρίου, στη Μολδαβία και στη Γεωργία αντίστοιχα, το διακύβευμα ήταν ένα: Ευρωπαϊκή ή Φιλορωσική πορεία. Δυστυχώς, η πορεία αυτή δεν φαίνεται να ξεκαθάρισε.
Από την μία πλευρά, στη Μολδαβία, όπου έλαβαν χώρα ταυτόχρονα οι προεδρικές εκλογές και το δημοψήφισμα για την κατοχύρωση ή μη της ένταξης στην ΕΕ ως στόχου του Συντάγματος της χώρας, τα αποτελέσματα ήταν σαφώς διαφορετικά από τα προβλεπόμενα. Όσο αφορά τις προεδρικές εκλογές, η φιλοδυτική και φιλελεύθερη Πρόεδρος τη χώρας Maia Sandu κατάφερε να συγκεντρώσει το 42.3% των ψήφων, παρόλο που αναμενόταν να συγκεντρώσει περίπου το 60%. Επομένως, θα πρέπει να περάσει και από τον δεύτερο γύρο, όπου θα αναμετρηθεί με τον φιλορώσο υποψήφιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος Alexandr Stoianoglo, ο οποίος αναμένεται να υποστηριχθεί και από άλλους φιλορώσους υποψηφίους, οι οποίοι δεν πέρασαν στον δεύτερο γύρο και συγκέντρωσαν αξιοσημείωτα ποσοστά. Όσον αφορά το δημοψήφισμα σχετικά με την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, το 50.4% των πολιτών της χώρας ήταν υπέρ, ένα αποτέλεσμα που ήταν σαφώς οριακά θετικό και επιτεύχθηκε χάρη στις ψήφους της διασποράς.
Οι φόβοι, που υπήρχαν για εξαγορά ψήφων με λεφτά, οι οποίοι προέρχονται από επιχειρηματίες που διατηρούν στενές σχέσεις με το Κρεμλίνο. Μάλιστα, φαίνεται να επιβεβαιώθηκαν τόσο από την Πρόεδρο της χώρας, η οποία έκανε λόγο για «άνιση μάχη με τίμια νίκη», όσο και από τις πολλές μαρτυρίες και τα βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία αποδεικνύουν ότι προσφέρθηκαν χρηματικά ποσά για την στήριξη φιλορώσων υποψηφίων και την απόρριψη της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Σ’ αυτό το σημείο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Μολδαβία έχει χαρακτηριστεί από πολλούς αναλυτές ως ο επόμενος στόχος της Ρωσίας —αν καταφέρει να πραγματοποιήσει τα σχέδια της στα εδάφη της Ουκρανίας— εξαιτίας της Υπερδνειστερίας, η οποία είναι μία ρωσόφωνη περιοχή, που έχει κηρύξει την ανεξαρτησία της από την δεκαετία του 1990 και έχει ζητήσει επανειλημμένως την βοήθεια της Ρωσίας, κατηγορώντας την Μολδαβία για γενοκτονία.
Από την άλλη πλευρά, οι βουλευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στη Γεωργία σημαδεύτηκαν από την νοθεία, την οποία οργάνωσε και πραγματοποίησε το «Γεωργιανό Όνειρο», δηλαδή το κόμμα που κυβερνάει την χώρα από το 2012, το οποίο μάλλον μοιάζει πια με εφιάλτη. Το κυβερνών κόμμα στήριξε την προεκλογική του εκστρατεία στο γεγονός ότι είναι το μόνο κόμμα, που επιδιώκει την ειρήνη και δεν επιθυμεί να γίνει η Γεωργία μια «δεύτερη Ουκρανία». Παρόλο που τα πρώτα exit poll έδειχναν ότι η ενωμένη φιλοδυτική αντιπολίτευση θα μπορούσε να συγκεντρώσει οριακά την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, τα επίσημα αποτελέσματα έδειξαν συντριπτική νίκη του κυβερνώντος κόμματος με 54%. Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν αναγνωρίστηκε από τους ηγέτες της αντιπολίτευσης, την Πρόεδρο της χώρας, καθώς και από αρκετούς αξιωματούχους ευρωπαϊκών χωρών, όπως η Σουηδία, της οποίας η κυβέρνηση διέκοψε τις διπλωματικές της σχέσεις με την Γεωργία.
Υπάρχουν περισσότερες από 360 φωτογραφίες και βίντεο, που έχουν κατατεθεί επίσημα και αποτυπώνουν την νοθεία, την εξαγορά και τον εκφοβισμό του κυβερνώντος κόμματος εναντίον δημοσιογράφων, ανεξάρτητων παρατηρητών και μελών της αντιπολίτευσης. Η πρόεδρος της χώρας κάλεσε όλους τους πολίτες σε διαμαρτυρία στην Λεωφόρο Rustaveli —την πιο κεντρική της Τιφλίδας— για να σταλθεί ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση, αλλά και στη Ρωσία. Ωστόσο, οι βουλευτές της αντιπολίτευσης αρνήθηκαν να αναλάβουν τις έδρες τους, ώστε να μην νομιμοποιήσουν την κυβέρνηση του «Γεωργιανού Ονείρου».
Εν κατακλείδι, οι εκλογές σε αυτές τις δύο χώρες χαρακτηρίστηκαν από πολλούς ως υπαρξιακές και τα δημοψηφίσματα ως άτυπα και ανεπίσημα, εκτός από το επίσημο της Μολδαβίας για την ένταξη της χώρας στην ΕΕ. Αποτέλεσαν μία πολύχρονη και δύσκολη διαδικασία, ειδικά στην περίπτωση της Γεωργίας, της οποίας αφαιρέθηκε το καθεστώς υποψήφιας χώρας μετά την έγκριση νομοσχεδίων, που έχουν ρωσική προέλευση και αντιτίθεται με τις αρχές και τις ιδέες της ΕΕ. Ο δρόμος για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προϋποθέτει τόσο πιο εντατικές προσπάθειες από την ΕΕ και την ηγεσία της, η οποία δεν πρέπει να θεωρεί καμία κοινωνία ως δεδομένη, όσο και από τις κυβερνητικές δυνάμεις, οι οποίες πρέπει να συμβαδίζουν με τις ευρωπαϊκές ιδέες και να μην δηλώνουν ότι θα ενταχθούν με τους δικούς τους όρους, όπως έχει αναφέρει πρόσφατα ο Πρωθυπουργός της Γεωργίας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Υπερδνειστερία: Ο επόμενος πόλεμος της Ρωσίας;, dw.com, διαθέσιμο εδώ
- Moldova’s EU dream hangs in balance as referendum result narrows, POLITICO, διαθέσιμο εδώ
