Της Κατερίνας Μπίλλια,
Ο Πέλοπας ήταν γιος του Τάνταλου και μητέρα του ήταν η κόρη του ποταμού Πακτωλού. Ο πατέρας του τύχαινε να ήταν γιος του Δία και συνήθως ευπρόσδεκτος στα συμπόσια των θεών στον Όλυμπο. Ωστόσο δεν ήταν ένας τίμιος άνθρωπος και διέπραξε πολλές αμαρτίες. Μετανιωμένος ο Τάνταλος λόγω των πολλών αμαρτιών που διέπραξε ήθελε να κάνει ένα συμπόσιο για να δείξει την μετάνοιά του στους θεούς. Έτσι τους κάλεσε στην Σίπυλο την αγαπημένη του πόλη. Όμως ο Τάνταλος τόλμησε να προσφέρει στους καλεσμένους ως γεύμα τον πρωτότοκο του γιο αντί ένα αντιπροσωπευτικό ζώο προκειμένου να δοκιμάσει τη παντογνωσία των θεών. Κατά την ετοιμασία του συμποσίου ο πατέρας του τον έσφαξε, τον κομμάτιασε, τον έβαλε στο καζάνι να βράσει και το πρόσφερε στους θεούς. Όλοι οι θεοί αντιλήφθηκαν το αποτρόπαιο έγκλημα εκτός από τη θεά Δήμητρα, η οποία ήταν στεναχωρημένη από το χαμό της κόρης της Περσεφόνη και έφαγε τον ώμο του Πέλοπα. Τότε οι θεοί έβαλαν τα κομμάτια το ένα κοντά στο άλλο και το ξαναέβρασαν. Καταλυτικό ρόλο έπαιξε η Μοίρα Κλωθώ καθώς μπορούσε να τον επαναφέρει στη ζωή γιατί δεν είχε αποφασίσει το θάνατό του. Από το λέβητα σαν μια νέα γέννηση το παιδί ξεπρόβαλε πιο δυνατό και πιο ωραίο με τη διαφορά ότι ο ώμος του ήταν φτιαγμένος από ελεφαντόδοντο. Από τότε οι απόγονοι του Πέλοπα διακρίνονταν με ένα σημάδι εκ γενετής το οποίο ήταν ή ένας λευκός ώμος ή ένα αστέρι στη θέση αυτή.
Ο Ποσειδώνας αγάπησε τόσο πολύ το παιδί που επέλεξε να τον προστατεύει για όλη τη διάρκεια της ζωής του. Όταν ο Πέλοπας έγινε ένας όμορφος άντρας αποφάσισε να διεκδικήσει και να παντρευτεί την κόρη του Οινομάου, την Ιπποδάμεια. Όμως ο Πέλοπας δεν ήταν ο μοναδικός μνηστήρας που προσπάθησε να διεκδικήσει τη κόρη του Οινομάου, άλλοι δεκατρείς μνηστήρες προσπάθησαν αλλά είχαν αισχρό τέλος, καθώς ο βασιλιάς τους σκότωνε. Λέγεται ότι ο βασιλιάς της Πίσας ο Οινόμαος δεν ήθελε να παντρέψει την κόρη του είτε γιατί ήταν ερωτευμένος μαζί της είτε γιατί είχε χρησματοδοτηθεί από ένα μαντείο ότι θα πεθάνει από ένα ατύχημα. Ο Οινόμαος ήταν γιος του θεού Άρη, του θεού του πολέμου και τα όπλα και τα άλογά του, του τα είχε δώσει ο πατέρας του. Τα άλογα που ήταν γρήγορα σαν Αρπυίες και γρηγορότερες από τον άνεμο. Για κάθε μνηστήρα που ήθελε να κάνει σύζυγο την κόρη του, τον έθετε σε μια δοκιμασία: ο μνηστήρας ήταν μαζί με την Ιπποδάμεια σε μία άμαξα και έπρεπε να φτάσουν ως τον βωμό του Ποσειδώνα στον Ισθμό ενώ ο βασιλιάς τους κυνηγούσε. Αν ο μνηστήρας κατάφερνε να ξεφύγει από τον Οινόμαο και να τερματίσει, θα κρατούσε την νύφη αλλιώς ο διώκτης πατέρας θα τον σκότωνε. Όμως λόγω του γεγονότος ότι ο αγώνας ήταν στημένος οι μνηστήρες φονεύονταν και η Ιπποδάμεια έχανε την ευκαιρία της να ελευθερωθεί από τον πατέρα της. Ο Πέλοπας γνώριζε καλά αυτό το γεγονός και για να το αντιμετωπίσει ζήτησε την βοήθεια του Ποσειδώνα. Ο θεός της θάλασσας εισάκουσε τις προσευχές του και του δώρισε μια άμαξα με φτερωτά άλογα όπου τον μετέφεραν μέχρι την Πίσα.
Μόλις ο Πέλοπας έφτασε στο βασίλειο του Οινομάου ζήτησε το χέρι της Ιπποδάμειας. Έτσι άρχισε πάλι η δοκιμασία, με τη διαφορά όμως ότι ο Πέλοπας είχε μια ακόμη βοήθεια από τον ηνίοχο του Οινομάου, τον Μύρτιλο, γιο του θεού Ερμή. Ο Μύρτιλος πρόδωσε τον άρχοντά του για χάρη του γαμπρού τροποποιώντας τον τροχό της άμαξας με αποτέλεσμα ο Οινόμαος να σκοτωθεί. Ο Μύρτιλος αν και βοήθησε τον Πέλοπα απαίτησε μια ανταμοιβή για την πράξη του. Υπάρχουνε διάφορες ιστορίες που αναφέρουν ότι ο Πέλοπας του υποσχέθηκε τον μισό βασίλειο, ενώ άλλες αναφέρουν ότι ο ήρωας του έταξε την πρώτη νύχτα του γάμου γιατί ο ηνίοχος ήταν κρυφά ερωτευμένος με την Ιπποδάμεια. Όμως ο Μύρτιλος έπρεπε να πεθάνει και κατά τη διάρκεια της νικητήριας πορείας του ο ήρωας τον έσπρωξε στην θάλασσα. Κατά την πτώση του, ο Μύρτιλος καταράστηκε τον ίδιο και του απογόνους του. Η κατάρα αυτή έσπευσε να ακολουθεί μέχρι και την τελευταία γενιά των Ατρείδων. Το ταξίδι του ζευγαριού δεν τελείωσε στον Ισθμό άλλα συνεχίστηκε γύρω από τη χώρα της Πελοποννήσου που τότε ονομαζόταν Απία. Μετά το ταξίδι, το ζευγάρι γύρισε στη Πίσα και κατάλαβε την Απία και την Πελασγιώτιδα γη και ο Πέλοπας ονόμασε αυτή την περιοχή με τον όνομά του. Έτσι αυτή η μεγάλη νήσος που ενώνεται με την υπόλοιπη Ελλάδα με τον Ισθμό της Κορίνθου ονομάστηκε Πελοπόννησος.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Carl Kerenyi (2012), Η Μυθολογία των Ελλήνων (μτφρ. Δημήτρης Σταθόπουλος), εκδ. Εστία
- ΠΕΛΟΠΑΣ, users.sch.gr, διαθέσιμο εδώ.
