Του Γιώργου Γιαννούλη,
Κίνηση φαίνεται να υπάρχει σε Αξιωματική, αλλά και ελάσσονα Αντιπολίτευση, αφού εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, θα γίνουν και στο ΠΑΣΟΚ εσωκομματικές εκλογές σε λίγες ημέρες. Το επόμενο διάστημα αναμένεται να συγκροτηθεί και ως κόμμα η «Νέα Αριστερά», όπως ανακοίνωσε ο επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Αλέξης Χαρίτσης.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρισκόμαστε σε μια περίεργη φάση της κοινοβουλευτικής πραγματικότητας. Παρατηρούμε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ η διαδικασία ανάδειξης νέου Προέδρου, μετά την έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των παλιότερων στελεχών του κόμματος και της εκλεγείσας —πέρυσι, τέτοια εποχή— ηγεσίας διεξάγεται πολύ δύσκολα. Κανείς δεν εγγυάται την ενότητα του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μετά την εκλογή νέου Προέδρου. Όποιος κι αν είναι αυτός, θα κληθεί να διαχειριστεί μια κατάσταση ενός κόμματος υπό διάλυση, παρόλο που κυβερνούσε μέχρι το 2019, ενώ μέχρι το 2023 διατήρησε ένα αξιοσημείωτο ποσοστό. Σήμερα, τα δεδομένα έχουν αλλάξει πολύ, μιας και ουσιαστικά δεν υπάρχει κάποια «συγκολλητική ουσία», ώστε να ξεπεραστούν οι διαφορές. Κάποιοι λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποίησε την πολιτική ευκαιρία της προηγούμενης δεκαετίας και πλέον, δεν έχει κάτι να προσφέρει. Γι’ αυτό και καταρρέει τόσο εκλογικά, όσο και δημοσκοπικά τώρα τελευταία. Για αυτήν την κατάσταση, ευθύνεται και το γεγονός της απουσίας προτάσεων. Η Πολιτική αλλοιώνεται από την υπερπροβολή της προσωπικής ζωής, του “lifestyle”. Και οι πολίτες δεν μπορούν να λάβουν σοβαρά υπόψιν ένα τέτοιο πλαίσιο…
Ως προς το ΠΑΣΟΚ, βλέπουμε μια πιο εκλεπτυσμένη και πολιτισμένη αντιπαράθεση. Δεν έλλειψαν, βέβαια, και οι πρώτες «επιθέσεις» μετά τις Ευρωεκλογές του 2024 για το ελάχιστο ποσοστό του κόμματος. Αρκετοί από το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ εξέφραζαν έντονα τη δυσαρέσκειά τους για το αποτέλεσμα, κάτι το οποίο είναι λογικό. Τα «βέλη» πήγαιναν στον σημερινό Πρόεδρο, αλλά και το περιβάλλον του τα επέστρεφε. Όταν είναι σε τόσο δύσκολη κατάσταση το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αποτελεί πρόβλημα να παραμένει τρίτο το ΠΑΣΟΚ. Η αύξηση, μάλιστα, της σχεδόν μίας μονάδας κατέληξε να είναι «ανέκδοτο» στον δημόσιο διάλογο για όποιον το επικαλείτο ως επιχείρημα. Δεν νοείται για ένα κόμμα εξουσίας να πανηγυρίζει για αυτά τα αποτελέσματα. Αν ανεβαίνει τόσο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, θα επανέλθει στο προσκήνιο μετά από πολλά χρόνια… Η πλευρά Ανδρουλάκη, λοιπόν, αντιλήφθηκε την κατάσταση μετά τις Ευρωεκλογές και ξεκίνησε τη διαδικασία για την ανάδειξη νέας ηγεσίας, με τον σημερινό Πρόεδρο ως επικεφαλής. Αυτό θα μπορούσε να γίνει και στον ΣΥΡΙΖΑ —ήρεμα, όσο θα ήταν δυνατόν, και πολιτισμένα—, αλλά η ηγεσία του επέλεξε τη ρήξη με το εσωτερικό… Ως προς τη διαδικασία, το ΠΑΣΟΚ κινήθηκε σωστά. Θα φανεί αν θα δικαιωθεί ο Ανδρουλάκης ή θα επιλεχθεί κάποιος/κάποια άλλος/άλλη από τα πρόσωπα που διεκδικούν την ηγεσία.
Στο μεταξύ, στην Αντιπολίτευση, φαίνεται ότι κινείται και η Νέα Αριστερά, αφού 7-10 Νοεμβρίου, θα γίνει το πρώτο Συνέδριο στο ΣΕΦ και θα συγκροτηθεί ως κόμμα. Τότε, όταν δηλαδή θα υπάρξει η ευκαιρία να «συστηθούν» ξανά στην Κοινωνία, ίσως να υπάρξει μια δεύτερη ευκαιρία και να ξεπεράσουν το 3%. Μέχρι στιγμής κινούνται στο όριο στις μετρήσεις. Ίσως, αν γίνει μια κανονική διαδικασία για την ηγεσία και τα στελέχη του κόμματος και βελτιωθεί η επικοινωνιακή στρατηγική, να τα καταφέρουν. Θα φανεί.
Γενικά, χρειάζεται μια αξιόλογη Αντιπολίτευση, μια Αντιπολίτευση που θα έχει Πολιτική. Θα καυτηριάζει τις αδυναμίες της Κυβέρνησης και θα υπερασπίζεται την Κοινωνία μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Χρειάζεται μια Αντιπολίτευση η οποία θα μπορεί να αρθρώσει συγκροτημένο λόγο και προτάσεις για την καθημερινότητα. Λείπει η Πολιτική… Θα επανέλθει;
