Της Γεωργίας-Αλεξάνδρας Καλογεροπούλου,
Η τέχνη υπάρχει για να χαρίσει βαθιά συγκίνηση και να αγγίξει τις συναισθηματικές χορδές των ανθρώπων, οι οποίοι θα ταυτιστούν με ένα πίνακα και θα νοιώσουν ότι είναι αυτοί που αποτυπώνονται μέσα από τα ζωντανά χρώματα πάνω στον καμβά. Τη στιγμή που θα το αισθανθούν αυτό ο πίνακας θα γίνει «δικός τους». Ένα πνευματικό αγαθό που θα τους ανήκει, γιατί θα έχει ανοίξει ένα μαγικό δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ της ψυχής τους και του έργου τέχνης. Θα αφηγείται ένα όμορφο κομμάτι της ιστορίας τους, ένα άγγιγμα, ένα φιλί, μία αγκαλιά που θα κατακλύζει τους ανθρώπους με τα χέρια, αλλά και τα πλημμυρισμένα συναισθήματα που εκρήγνυται αμέσως μετά, αφού συμβεί η «ένωση». Αυτές τις στιγμές αγαλλίασης, τις μεταδίδουν με τις δημιουργίες τους μόνο οι σπουδαίοι ζωγράφοι που καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα πίνακα-καθρέφτη, γιατί όσοι το κοιτάνε θα είναι σαν να αντικρύζουν το ειδύλλιο τους που μεταφέρθηκε σε μία παρελθοντική μακάρια ανάμνηση ή μια πολυπόθητη επιθυμία.
Ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες —που θεωρώ ότι καταφέρνει να επιτελέσει αυτό το έργο— είναι ο ζωγράφος Malcolm T. Liepke. Η καταγωγή του είναι από την Αμερική και γεννήθηκε στην Μινεάπολη της Μινεσότα το 1953 στις 31 Οκτωβρίου. Σπούδασε μέχρι τον πρώτο ενάμιση χρόνο, διότι μετά τα παράτησε για το Art Center College of Design στο Λος Αντζελες της Καλιφόρνιας. Στη συνέχεια, εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη. Αντλεί την έμπνευσή του από τους: John Singer Sargent, Edgar Degas, Henri de Toulouse-Lautrec, Diego Velazquez, James McNeill Whistler και Edouard Vuillard.
Τα περιοδικά, τα οποία έχουν συμπεριλάβει τα έργα του στο εξώφυλλό τους είναι τα εξής: Time, Newsweek, Forbes και Fortune. Επίσης, η εταιρία Παστέλ της Αμερικής, καθώς και άλλες όπως η Αμερικάνικη Εταιρία Ακουαρέλας, η Εθνική Ακαδημία Σχεδίου και η Εθνική λέσχη Τεχνών έχουν και αυτές με τη σειρά τους αναγνωρίσει το ταλέντο του Liepke και έχουν φιλοξενήσει τις καλλιτεχνίες του. Αυτή τη στιγμή τα έργα του δυνάμεθα να τα βρούμε στη συλλογή του Ινστιτούτου Smithsonian στην Ουάσινγκτον και του μουσείου του Μπρούκλκιν.
Ο Μalcolm πιστεύει ότι η τέχνη του έχει κερδίσει αναγνωρισιμότητα λόγω αυτής της προσωπικής σύνδεσης που έχει καταφέρει να χτίσει μεταξύ των δημιουργιών του και του κοινού. Ο ίδιος έχει αναφέρει ότι: «Βλέπω ένα κορίτσι με το κεφάλι του να γέρνει με ένα συγκεκριμένο τρόπο και το βρίσκω αποκαλυπτικό για τη συναισθηματική της κατάσταση και θέλω να μεταφέρω την αλήθεια της… Αυτή η αλήθεια ή το συναίσθημά μας κάνει να νιώθουμε λιγότερο μόνους και περισσότερο ανθρώπινους. Όλοι περνάνε τη ζωή τους με τα δικά τους προβλήματα, αλλά ζούμε σε ένα καθολικό κόσμο. Έχω συνειδητοποιήσει ότι, όταν είναι πιο προσωπικό ένα έργο τέχνης, τόσο πιο πολλοί άνθρωποί συνδέονται με αυτό».
Τα άτομα που εμφανίζονται στους πίνακές του είναι είτε τυχαίοι άνθρωποι που κοιτάζει και βγάζει φωτογραφίες είτε ιδέες που σκέφτεται και τις ζωγραφίζει. Ύστερα, τα καρφιτσώνει σε ένα τοίχο στο στούντιό του. Κάποιες φορές, προσλαμβάνει μοντέλα για τα έργα του, αλλά όχι συχνά, διότι δεν εξυπηρετεί τα οικονομικά συμφέροντά του. Ακολούθως, πραγματοποιεί αλλαγές στις ανθρώπινες μορφές που σχεδιάζει για να ταιριάζει καλύτερα με τη θεματική. Βέβαια, δεν είναι τεράστιες οι διαφορές, δηλαδή δεν αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του προσώπου γιατί —όπως τονίζει και ο ίδιος— με αυτό τον τρόπο θα φαίνονταν σαν καρικατούρες.
Οι αγαπημένοι μου πίνακες είναι ο πίνακας Το Φιλί της μητέρας, ο οποίος δείχνει μία γυναίκα που κρατάει το μωρό της και το φιλάει. Νομίζω δεν υπάρχει κάτι πιο απλό από ένα φιλί για να εκδηλώσει την αγάπη, την αφοσίωση, τη φροντίδα και την τρυφερότητα που συνεπάγεται με τη μητρότητα. Τόσο γλυκό και όμορφο δεν χρειάστηκε να ζωγραφίσει κάτι περίπλοκο για να μας αγγίξει, για να μας χαρίσει μια στιγμή χαρούμενης οικογενειακής θαλπωρής.
Ένας εξίσου εξαιρετικός πίνακας είναι Η αγκαλιά, η σφιχτή αγκαλιά του ζευγαριού ενσταλάζει στο θεατή συναισθήματα διαυγούς και βαθιάς αγάπης, ενώ η σύνδεση μεταξύ των δύο απεικονιζόμενων προσώπων είναι διττή⋅ εκτός από τη σαρκική, διαγράφεται και η πνευματική μέθεξη των δύο φιγούρων. Ο πίνακας, λοιπόν, αποτελεί ενσάρκωση της ανθρώπινης επαφής και ζεστασιάς, που τόσο σπανίζει στις μέρες μας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Oil Painting | Malcolm T. Liepke: The Emotional Connection in Figure Paintings, artistsnetwork.com, διαθέσιμο εδώ
