Της Άννα Μαρίας Τσαρτσίδου,
Η ανακύκλωση είναι μια διαδικασία μέσω της οποίας επαναχρησιμοποιούνται διάφορα υλικά, τα οποία ο άνθρωπος έχει ήδη αξιοποιήσει και πλέον αποτελούν για αυτόν «σκουπίδια». Τα «σκουπίδια» αυτά, λοιπόν, μέσα από τη διαδικασία της ανακύκλωσης, μετατρέπονται σε πρώτες ύλες που με τη σειρά τους δημιουργούν νέα προϊόντα. Είναι, επομένως, μια διαδικασία που κάνει τα «νεκρά» προϊόντα να πάρουν ζωή και να ξαναγίνουν χρήσιμα ενώ ορισμένα βλαβερά υλικά γίνονται λιγότερο ή έως καθόλου βλαβερά για το περιβάλλον. Πρόκειται στην κυριολεξία, για μια «μαγική» διαδικασία, που δημιουργεί ζωή εκεί που δεν υπάρχει, μειώνει τη βλαβερότητα και την καταστροφή όσο περισσότερο μπορεί και οραματίζεται ένα πιο καθαρό περιβάλλον και ένα καλύτερο, για όλους μας, μέλλον.
Στην αρχή, η διαδικασία, φάνταζε ξένη και περίεργη στον άνθρωπο και αυτό ήταν αρκετά φυσιολογικό. Δεν υπήρχε η κατάλληλη ενημέρωση και γνώση του αντικειμένου και δεν υπήρχαν ούτε οι κατάλληλες υποδομές ούτε χώροι ανακύκλωσης. Φυσικά, δεν υπήρχαν και νόμοι που να την προβάλουν ως επιτακτική «ανάγκη». Αργότερα όμως, και πλέον και στις μέρες μας, η πάροδος του χρόνου, έχει βοηθήσει πολύ, στο να υπάρχει μια καλύτερη ενημέρωση για θέματα ανακύκλωσης. Τα πράγματα έχουν αλλάξει και ο κόσμος είναι πιο ενημερωμένος, διότι υπάρχουν διάφορες καμπάνιες, διαφημίσεις, blogs που προσπαθούν να ενισχύσουν την ανακύκλωση. Υπάρχουν ακόμα και «επιβραβεύσεις» για αυτούς που την επιλέγουν και πηγαίνουν προϊόντα στα σημεία ανακύκλωσης, με μικρά χρηματικά ποσά και δωροεπιταγές. Ωστόσο, δεν πρέπει να είναι μόνο αυτός ο λόγος που οι άνθρωποι την επιλέγουν: οι λόγοι θα έπρεπε να είναι καθαρά περιβαλλοντικοί, παρ’ όλ’ αυτά ακόμα και αυτό ας αποτελέσει μια μικρή ώθηση, για να γνωρίσει ο κόσμος την ανακύκλωση.
Η σημερινή εποχή δίνει κίνητρο και από τη σκοπιά της ευκολίας της διαδικασίας, αλλά και λόγω της ενημέρωσης της «μάζας». Οπότε, πλέον δεν υπάρχει η δικαιολογία δεν κάνω ανακύκλωση «γιατί δεν γνωρίζω» ή «γιατί δεν ξέρω αν μπορώ», αλλά η μόνη δικαιολογία που στέκει είναι το «γιατί δεν θέλω». Στην τελική, αυτή είναι η πραγματικότητα: όποιος σύγχρονος άνθρωπος πλέον δεν κάνει ανακύκλωση, είναι γιατί δεν θέλει, όχι γιατί δεν μπορεί και όχι γιατί δεν τον ενημερώσανε κατάλληλα ή γιατί δεν τον μεγάλωσαν με αυτόν τον τρόπο, αλλά γιατί ο ίδιος δεν φρόντισε να αποκτήσει περιβαλλοντική συνείδηση. Μάλλον ο σύγχρονος άνθρωπος στερείται μια κάποια ανθρωπιά και ευθύνη, γιατί δεν είναι φυσιολογικό να μπορεί να πετάξει τα σκουπίδια του στον κάδο και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο να μην μπορεί να πετάξει τα σκουπίδια της ανακύκλωσης στον ειδικό κάδο.
Μάλλον αυτό το είδος ανθρώπου, το είδος που δεν κάνει ανακύκλωση και μπορούμε να αποκαλέσουμε αναίσθητο, είναι ακριβώς αυτό το είδος που κοιτάει το δέντρο και όχι το δάσος. Που δεν βλέπει την καταστροφή να έρχεται από μακριά, αλλά θα τη δει μόνο αν φτάσει έξω από την πόρτα του. Αφού δεν μας επηρεάζει άμεσα γιατί να νοιαστούμε; Γιατί να βιαστούμε; Γιατί τώρα; Γιατί όχι αύριο-μεθαύριο; Γιατί εμείς και όχι η επόμενη γενιά; Δεν καταστρέψαμε εμείς το περιβάλλον, αλλά οι προηγούμενοι από εμάς. Εμείς δεν φταίμε, οπότε γιατί να αποποιηθούμε την ευθύνη; Πλέον, όμως, φτάνουμε στο σημείο να αγχωνόμαστε για το αν θα υπάρξει επόμενη γενιά. Και αν υπάρξει πώς θα ζήσει; Σε τι κόσμο; Βλέπουμε τις περιβαλλοντικές αλλαγές να ξεφεύγουν, τα καμπανάκια να βαράνε και για πόσο ο σύγχρονος άνθρωπος θα τα αγνοεί; Ας ελπίσουμε όχι για πολύ ακόμα, γιατί ίσως αύριο να είναι αργά.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Ανακύκλωση συσκευών, free-recycle.gr, διαθέσιμο εδώ
- 20 Χρόνια με ό,τι χάλασε φτιάχνουμε ένα καλύτερο μέλλον, ανακύκλωση συσκευών α.ε., electrocycle.gr, διαθέσιμο εδώ
