Της Μαριαλένας Κουντούρη,
Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε και φέτος σε όλη την Ελλάδα στις 11 Σεπτέμβρη. Η επιστροφή στα θρανία παρόλαυτα αποδείχτηκε δύσκολη τόσο για μαθητές όσο και για δασκάλους. Συγκεκριμένα, οι μαθητές θα πρέπει πολύ γρήγορα να προσαρμοστούν ξανά στις σχολικές υποχρεώσεις τους, αλλά και οι καθηγητές θα πρέπει να «συνηθίσουν» σε νέα περιβάλλοντα με νέους μαθητές.
Πώς, όμως, μπορεί να πραγματοποιηθεί μία ομαλή προσαρμογή στις απαιτήσεις του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος, όταν υπάρχει έλλειψη καθηγητών σε αρκετά νησιά της παραμεθορίου, αλλά και σε πόλεις; Συγκεκριμένα, παρά το γεγονός ότι το Υπουργείο Παιδείας διαβεβαιώνει διαρκώς για την επάρκεια του εκπαιδευτικού προσωπικού, εκείνο σε κάποιες περιοχές μοιάζει να εκλείπει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γυμνάσιο και λύκειο του Δήμου Σφακίων, τα οποία καλούνται να λειτουργήσουν μόνο με διευθυντές, μία φιλόλογο παράλληλης στήριξης και έναν μαθηματικό(!). Φυσικά οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων τόσο της πρωτοβάθμιας, αλλά και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αιτούνται την πλήρη στελέχωση των δύο σχολείων, έτσι ώστε να μην υπάρχει έλλειψη στα μαθήματα που διδάσκονται οι μαθητές. Αξίζει να αναφερθεί, μάλιστα, ότι φορείς της περιοχής απαιτούν να δημιουργηθεί ένα ψηφιακό φροντιστήριο, το οποίο θα περιλαμβάνει τα μαθήματα τα οποία χάνουν οι μαθητές, με σκοπό να μην «μένουν πίσω» στην ύλη. Μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν έχει τεθεί σε εφαρμογή, αλλά αναμένουμε τις αποφάσεις της δευτεροβάθμιας και της τριτοβάθμιας για τα σχολεία των Σφακίων.
Βέβαια, πέραν της έλλειψης εκπαιδευτικού προσωπικού υπάρχει και ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα, το οποίο «φθείρει» την ομαλή εκκίνηση της νέας χρονιάς, για τους εκπαιδευτικούς που καταφέρνουν να διοριστούν σε κάποιο νησί της χώρας μας. Ας φέρουμε για παράδειγμα έναν εκπαιδευτικό, ο οποίος καταφέρνει να διοριστεί μετά από πολλές προσπάθειες σε ένα νησί στις Κυκλάδες. Από τη μία πλευρά, νιώθει χαρούμενος που επιτέλους οι κόποι του ανταμείφθηκαν και θα κατορθώσει να διδάξει σε μία τάξη μαθητών. Από την άλλη πλευρά, ξεκινάει ταυτόχρονα και ένας μεγάλος αγώνας μετ’ εμποδίων. Τι εννοώ με αυτό;
Λόγω του γεγονότος ότι πλέον όλα τα νησιά θεωρούνται τουριστικά και υποδέχονται κόσμο καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν, τα ενοίκια είναι εξαιρετικά ακριβά. Ένας εκπαιδευτικός που αμείβεται με τον βασικό μισθό θα δυσκολευθεί πολύ για να βρει ένα σπίτι, το οποίο να μπορεί να του προσφέρει αυτά που θα χρειαστεί κατά τη διάρκεια της χρονιάς, έχοντας ταυτόχρονα στο μυαλό του και τα υπόλοιπα έξοδα. Όταν, όμως, ένα τυπικό ενοίκιο σε ένα νησί κυμαίνεται από 400-600 ευρώ τον μήνα (ή ακόμα και παραπάνω), πώς ένας δάσκαλος, που επαναλαμβάνω αμείβεται με τον βασικό μισθό, θα μπορέσει να ανταπεξέλθει σε όλες του τις υποχρεώσεις και τις ανάγκες; Τόσο το στεγαστικό πρόβλημα όσο και το οικονομικό, λοιπόν, και συγκεκριμένα το θέμα της μισθοδοσίας, είναι δύο πολύ βασικοί λόγοι για τους οποίους διορισμένοι εκπαιδευτικοί δεν δέχονται να διδάξουν στα ελληνικά νησιά και μεταξύ μας δεν έχουν και άδικο!
Γενικότερα, θεωρώ πως θα πρέπει να παρθούν σύντομα αποφάσεις με σκοπό να καλυφθούν όλα τα κενά που έχουν δημιουργηθεί στον εκπαιδευτικό τομέα από πλευράς καθηγητών, διότι είναι σημαντικό το εκάστοτε σχολείο να στελεχώνεται πλήρως από το απαραίτητο και απαιτούμενο εκπαιδευτικό προσωπικό. Επίσης, θα πρέπει να διευθετηθεί άμεσα το θέμα τόσο των υψηλών ενοικίων όσο και το θέμα της μισθοδοσίας των εκπαιδευτικών, η οποία μοιάζει αρκετά πενιχρή για έναν καθηγητή, ο όποιος εγκαταλείπει την οικογένειά του για να εργαστεί ως καθηγητής σε ένα τουριστικό νησί.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν να επιβιώσουν στα νησιά, lifo.gr, διαθέσιμο εδώ
- Αντιδράσεις για την έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού στα σχολεία Σφακίων, tovima.gr, διαθέσιμο εδώ
