Της Εμμανουέλας Λατολλάρι,
Χωρίς υπερβολή, η αγάπη διαδραματίζει έναν απερίσπαστο ρόλο, στις ζωές όλων και στην κουλτούρα κάθε πολιτισμού, με αναφορές της σε τραγούδια, ποιήματα, ταινίες, ακόμα και στη φιλοσοφία, με διαστάσεις τόσο κοινωνικές όσο και πολιτικές, αλλά και πνευματικές.
Αν και οι φιλόσοφοι δεν φημίζονται συνήθως για την ερωτική τους ζωή, αρκετοί έχουν καταφέρει να αφήσουν το αποτύπωμά τους σε θεωρίες περί αγάπης και μέσα στο παράδοξό τους, κατάφεραν να γίνουν τραγικά ρομαντικοί. Αρκετοί προσπάθησαν να δώσουν μια απάντηση ή μια ερμηνεία στο τι είναι αγάπη. Μερικοί τη συνδέουν με μια αφηρημένη έννοια, η οποία δεν συνδέεται με κάτι το πραγματικό, και άλλοι την συνδέουν με κάτι που επηρεάζει άμεσα τον εαυτό και την ύπαρξη, όταν έρθει σε επαφή με αυτή. Ακόμα, κάποιοι άλλοι έχουν απλά επιλέξει να αφήσουν την έννοια αυτή άρρητη, ως έχει.
Η bell hooks (η ίδια έγραφε το όνομά της με μικρά γράμματα) υπήρξε συγγραφέας με μεγάλη επιρροή σε θέματα τάξης, φεμινισμού και φυλής. Μιλώντας για την αγάπη, εξέφρασε πως τα δυο αντίθετα φύλα αναμένονται από την κοινωνία να αντιληφθούν την αγάπη διαφορετικά. Λίγοι από τη γενιά μας κατά την γνώμη της επιλέγουν την αγάπη, καθώς οι περισσότεροι φοβούνται να την επιλέξουν. Αντίθετα, οι περισσότεροι ενδίδουν σε σχέσεις όχι για να λάβουν αγάπη, αλλά για να λάβουν ένα συναίσθημα ρομαντικής εξάρτησης, που επαναλαμβάνει προηγούμενα τραύματα και καταπιεσμένα συναισθήματα. Παρά την εμμονή με την αγάπη σε κάθε μορφή τέχνης, στην πραγματική ζωή μια μορφή μοναχικότητας κυριαρχεί.
Ο Toni Marrison, χαρακτήρισε την ρομαντική αγάπη ως την πιο καταστροφική ιδέα στην ιστορία του ανθρώπου. Η καταστροφική της φύση προέρχεται από την ελεύθερη βούληση, που για τον Toni, λείπει στα ζητήματα της αγάπης. Για τον ίδιο, η αγάπη αφαιρεί την δυνατότητα επιλογής, οδηγώντας το άτομο σε πράξεις που δεν έχει επιλέξει συνειδητά, αντίθετα, αυτό πράττει λόγω της αγάπης. Από την άλλη πλευρά, η bell υποστηρίζει πως η αγάπη είναι η θέληση για εξέλιξη, με σκοπό την πνευματική και συναισθηματική ανάπτυξη του εαυτού ή του άλλου. Η θέληση συνεπάγεται επιλογή, άρα η αγάπη είναι επιλογή.
Ο Dalai Lama (14o), παρά την αφοσίωσή του στην πνευματικότητα και την αυστηρή αποφυγή του γάμου και του σεξ, θεωρεί την αγάπη πολύ σημαντική. Την βλέπει ως μια συλλογική θεωρία και για τον ίδιο, πρέπει να αγαπάμε τους άλλους και τον κόσμο ως σύνολο. Η μεγαλύτερη αξία της αγάπης για εκείνον ήταν να αγαπάμε τον κόσμο, δηλαδή τη φύση και τον άνθρωπο, καθώς και κάθε τι άλλο συνεπάγεται μαζί του.
Συνεχίζοντας για την αγάπη, η πιο πραγματική εκδοχή της συναντιέται όταν καταφέρνουμε να γνωρίσουμε τον πυρήνα της ταυτότητας του ενός και του άλλου. Αυτό απαιτεί χρόνο, θέληση (και άρα επιλογή) και υπομονή. Η αφοσίωση στην αγάπη απαιτεί αφοσίωση στην αλλαγή, μια αφοσίωση στον ίδιο τον εαυτό και αργότερα στον διαχωρισμό του πνεύματος σε δύο: του εγώ και του άλλου. Εκείνου που ο καθένας επιλέγει να αγαπά (ρομαντικά ή μη).
«Ο φόβος για την αγάπη ισοδυναμεί με τον φόβο για τη ζωή και όσοι φοβούνται τη ζωή είναι ήδη σχεδόν νεκροί.» – Γάμος και ηθική του Bertrand Russell.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Theo’s Commentary on All About Love by Bell Hooks, Decolonialthoughts.com, διαθέσιμο εδώ
- 10 philosophers with complex views on love, Bigthink.com, διαθέσιμο εδώ
- Philosophy of Love, Internet Encyclopedia of Philosophy, διαθέσιμο εδώ
