Της Αριάδνης – Παναγιώτας Φατσή,
«Ένα παραμύθι που λέει ένας ηλίθιος, όλο αχό και πάθος χωρίς κανένα νόημα». Αυτός ακριβώς ο στίχος από το έργο Μάκβεθ του Σαίξπηρ είναι που έχει εμπνεύσει τον τίτλο του μυθιστορήματος που θα παρουσιάσουμε σήμερα. Αυτό το απόφθεγμα δίνει τον τόνο για το μυθιστόρημα του Φώκνερ, το οποίο εμβαθύνει στο χάος και τον κατακερματισμό της οικογένειας Κόμπσον, μιας κάποτε εξέχουσας οικογένειας του Νότου που τώρα βρίσκεται σε αταξία. Όπως ο «ανούσιος θόρυβος» στο Μάκβεθ, οι εσωτερικοί αγώνες και η τραγική πτώση των Κόμπσον αντικατοπτρίζουν έναν κόσμο όπου τα ιδανικά της τιμής και της οικογενειακής παράδοσης έχουν καταρρεύσει, αφήνοντας πίσω τους μόνο σύγχυση και φθορά.
Ο William Faulkner, γεννημένος το 1897 στο Μισισιπή, είναι ένας από τους πιο διάσημους Αμερικανούς συγγραφείς του 20ού αιώνα. Βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας, ο Faulkner είναι γνωστός για το περίπλοκο αφηγηματικό του στυλ, ιδιαίτερα τη χρήση της συνειδησιακής ροής, την οποία χρησιμοποιεί αριστοτεχνικά στο συγκεκριμένο έργο. Το μυθιστόρημα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1929 και θεωρείται ως ένα από τα πιο προκλητικά έργα τού αναγνωρισμένου συγγραφέα, λόγω της αντισυμβατικής αφηγηματικής δομής και των πολύπλοκων θεμάτων του. Η τελευταία ελληνική έκδοση του The Sound and the Fury κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Gutenberg, σε νέα μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη, ως Ο αχός και το πάθος. Αυτή η νέα μετάφραση προσφέρει στους Έλληνες αναγνώστες μια φρέσκια ερμηνεία της περίπλοκης πεζογραφίας του Faulkner, διασφαλίζοντας ότι οι αποχρώσεις του πρωτότυπου κειμένου αποτυπώνονται στο σύγχρονο κοινό.
Το έργο αυτό αφηγείται την ιστορία της παρακμής της αριστοκρατικής οικογένειας Κόμπσον, η οποία είναι χωρισμένη σε τέσσερις ενότητες, από τις οποίες η καθεμία αναδεικνύει μια ξεχωριστή αφηγηματική οπτική. Οι τρεις πρώτες ενότητες έχουν ως αφηγητές τους, κατά σειρά, τα τρία αδέρφια Κόμπσον —Μπέντζι, Κουέντιν και Τζέισον— ενώ η τέταρτη μετατοπίζεται σε έναν παντογνώστη αφηγητή. Την εναρκτήρια ενότητα αφηγείται ο Μπέντζι, ένας άνθρωπος με νοητική αναπηρία που βιώνει τον χρόνο μη γραμμικά. Το δικό του κομμάτι της αφήγησης είναι ένα καλειδοσκόπιο αναμνήσεων με επίκεντρο την αδερφή του Κάντι, το μέλος της οικογένειας με το οποίο είναι πιο συναισθηματικά δεμένος. Μέσα από τις αποσπασματικές του αναμνήσεις, ο αναγνώστης αρχίζει να κατανοεί τον κεντρικό ρόλο που παίζει η Κάντι στην κατάρρευση της οικογένειας, ιδιαίτερα καθώς η σεξουαλικότητά της γίνεται πηγή ντροπής και έντασης.
Ο Κουέντιν, ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας Κόμπσον, αφηγείται τη δεύτερη ενότητα. Είναι ένας φοιτητής του Χάρβαρντ, που παρουσιάζει εμμονή με τις έννοιες της τιμής του Νότου και έχει προσηλωθεί με εμμονικό τρόπο στην ανάρμοστη, κατά τη γνώμη του, σεξουαλικότητα της Κάντι. Η αδυναμία του να συμφιλιώσει τα ιδανικά του με την πραγματικότητα τον οδηγεί σε δύσβατους δρόμους. Τέλος, ο Τζέισον, ο τρίτος αδερφός, αφηγείται την τρίτη ενότητα και δίνει μια εντελώς διαφορετική εικόνα από τους αδελφούς του. Σε αντίθεση με τα αδέρφια του, ο Τζέισον είναι προσγειωμένος στο παρόν και τον καταβάλλουν η απληστία και η πικρία. Η σκληρή και υπολογιστική φύση του αντανακλά την ηθική και οικονομική παρακμή της οικογένειας, καθώς σχεδιάζει να υπεξαιρέσει χρήματα που προορίζονταν για την κόρη της Κάντι, χρησιμοποιώντας τις ηθικές αξίες ως επίφαση. Η τέταρτη και τελευταία ενότητα διαδραματίζεται την Κυριακή του Πάσχα, αλλά θα βρουν άραγε και οι ήρωες τη λύτρωσή τους;
Το συγκεκριμένο βιβλίο βρίθει νοημάτων, αλλά και περιστατικών που δεν το καθιστούν εύκολο να διαβαστεί. Ωστόσο, αν ένας αναγνώστης του δώσει μια ευκαιρία, ασφαλώς θα επιβραβευτεί. Για όσους θέλουν να ασχοληθούν με την πολυπλοκότητά του, αυτό το μυθιστόρημα προσφέρει βαθιές γνώσεις σχετικά με τη φύση της οικογένειας, την τιμή και το αναπόφευκτο πέρασμα του χρόνου. Αυτή η έκδοση, με τη νέα της ελληνική μετάφραση, είναι μια τέλεια ευκαιρία για τους αναγνώστες που ενδιαφέρονται για την κλασική αμερικανική λογοτεχνία να βυθιστούν στον κόσμο του Φώκνερ. Προτείνεται σε αναγνώστες που εκτιμούν τις λογοτεχνικές προκλήσεις, καθώς και σε όσους ενδιαφέρονται για τον τρόπο με τον οποίο μια συνηθισμένη υπόθεση —η παρακμή μιας αριστοκρατικής οικογένειας— γίνεται ουσιαστικά μια βαθιά διερεύνηση της ανθρώπινης ψυχής.
