Του Γιάννη Λεωτσάκου,
Σε φυσιολογικές συνθήκες, η συνεχιζόμενη φθορά και η ανικανότητα της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να διαχειριστεί την καθημερινότητα και τα προβλήματα των πολιτών, παράλληλα με την (αυτό)καταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία δεν φαίνεται να μπορεί να σταματήσει, θα ήταν αρκετή για να δώσει την απαιτούμενη ώθηση στο ΠΑΣΟΚ να βρεθεί τουλάχιστον στη δεύτερη θέση, σε απόσταση ασφαλείας από την τρίτη. Αυτό συνέβη, εν μέρει, σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις, όπου από τη μια πλευρά το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στη δεύτερη θέση, αλλά από την άλλη πλευρά κινείται σε ποσοστά 11-13%, τα οποία απέχουν έτη φωτός από την πιθανότητα να κυβερνήσει ξανά και δεν δίνουν μια ξεκάθαρη διαφορά από τον ζωντανό-νεκρό ΣΥΡΙΖΑ.
Πριν από 12 χρόνια, όταν αποτυπώθηκε εκλογικά η κατάρρευση του κόμματος, υπήρξε ένας αναδυόμενος ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μπόρεσε να αντικαταστήσει το παρακμασμένο ΠΑΣΟΚ και να γίνει το αντίπαλο δέος της ΝΔ, νικώντας τη. Σε αυτήν τη χρονική στιγμή, βλέπουμε να μην υπάρχουν δύο ισχυρά κόμματα, όπως άλλοτε, αλλά μόνο το κυβερνόν κόμμα να παίζει μπάλα μόνο του, βάζοντας, μάλιστα, πολλά αυτογκόλ. Το πολιτικό σύστημα έχει αλλάξει πλήρως, δεν θυμίζει σε τίποτα την εποχή της Μεταπολίτευσης, αλλά ούτε και αυτήν των μνημονίων και των πλατειών και έτσι δεν αρκεί πια να πέσει ο ένας για να ανέβει ο άλλος.
Παρόλο που η προηγούμενη εσωκομματική διαδικασία έδειχνε ότι θα μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να επιστρέψει και να νικήσει σε βάθος κοντινού μέλλοντος και όχι απλά να επιβιώνει με μονοψήφια ποσοστά, ανίκανο να ξεπεράσει την πτώση του, αυτό δεν έγινε. Ναι μεν τα ποσοστά και οι βουλευτές αυξήθηκαν, πραγματοποιήθηκαν κάποιες σημαντικές νίκες, όπως οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, όπου οι υποψήφιοι του κόμματος κέρδισαν τον Δήμο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, αλλά και την Περιφέρεια Θεσσαλίας αντίστοιχα, όμως η τρίτη θέση δεν μπόρεσε να αλλάξει χέρια. Ακόμα και στις Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, όπου οι συνθήκες ήταν παραπάνω από ευνοϊκές, με το κυβερνόν κόμμα να αποδοκιμάζεται και με την αξιωματική αντιπολίτευση να συνεχίζει την κάθοδό της, το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να αυξήσει την εκλογική του δύναμη. Η συνεχόμενη στασιμότητα και η δυσαρέσκεια από μέλη και ψηφοφόρους του κόμματος άνοιξαν τον δρόμο για μια πρόωρη εσωκομματική διαδικασία, με στόχο να ξεκολλήσει το κόμμα από την αντιπολίτευση, να αρπάξει την ιστορική ευκαιρία που του δίνεται και να κυβερνήσει ξανά.
Πολλοί πιστεύουν ότι οι εσωκομματικές εκλογές της 6ης Οκτωβρίου θα δώσουν το σήμα για την απαραίτητη και πολυαναμένομενη ώθηση, ώστε να μπει το κόμμα σε τροχιά κυβερνησιμότητας, κάτι το οποίο είχε αναφερθεί πολλές φορές και το 2021. Έτσι και αλλιώς, το διακύβευμα σε αυτές τις εκλογές για τους ψηφοφόρους του κόμματος δεν είναι ποιος μπορεί απλώς να αυξήσει τη δύναμη του ΠΑΣΟΚ, αλλά ποιος μπορεί να νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να κυβερνήσει. Το πρόβλημα σε αυτό το πολύ ωραίο και ρομαντικό ερώτημα έγκειται στο γεγονός ότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται μόνο στο θέμα προσώπου. Σαφώς, ο Νίκος Ανδρουλάκης, η μικρή ομάδα στελεχών που τον περικύκλωνε, οι λανθασμένες αποφάσεις και κινήσεις, στοίχισαν στο κόμμα και αποτελούν μέρος του προβλήματος. Όποιος, όμως, πιστεύει ότι η αλλαγή προσώπου με την ανακύκλωση τέτοιων τακτικών μπορεί να φέρει ποσοστά πάνω από αυτά που κινείται τώρα το ΠΑΣΟΚ, είναι βαθιά νυχτωμένος. Πάντως, μέχρι στιγμής η προεκλογική περίοδος φαίνεται να είναι βαρετή, γεγονός που δεν θα συνεισφέρει στην προσέλκυση πολλών ψηφοφόρων, με πολιτικά πρόσωπα που έχουν υποβάλλει υποψηφιότητα απλώς για να μετρήσουν δυνάμεις, έχοντας χιλιοακουσμένα και κενά από ουσιαστικό περιεχόμενο αφηγήματα.
Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να αλλάξει και να κάνει την κοινωνία να το εμπιστευτεί αν επιθυμεί πραγματικά να αναμετρηθεί επί ίσοις όροις και να νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις επόμενες εθνικές εκλογές. Αν δεν τα καταφέρει, είναι πολύ πιθανό, λόγω της στασιμότητας και της κατάρρευσης των προοδευτικών δυνάμεων, ο έτερος πολιτικός πόλος που θα αναδυθεί να είναι Ακροδεξιός, όπως βλέπουμε να συμβαίνει σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, με το δίλημμα να βρίσκεται μεταξύ (Κέντρο)δεξιάς και Ακροδεξιάς, με πολλούς κινδύνους να καραδοκούν. Σε αυτήν την περίπτωση, θα είναι πολύ αργά για δάκρυα…
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η χαμένη ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ, lifo.gr, διαθέσιμο εδώ
- ΠΑΣΟΚ: Από το fast forward στο rewind, lifo.gr, διαθέσιμο εδώ
