Της Γαρυφαλιάς Σόλια,
Το Μέρος Α’ είναι διαθέσιμο εδώ.
Μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι όσο αυξάνεται η λειτουργικότητα των εφαρμογών, αυξάνονται και τα θέματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Σκοπός αυτού του άρθρου είναι να αναλύσει τα θέματα που προκύπτουν από τη σκοπιά των εφαρμογών. Ξεκινώντας την ανάλυση από την οπτική των πολιτικών, επειδή η διακυβέρνηση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, θα δούμε πως οι αποφάσεις που λαμβάνονται επηρεάζουν ξεχωριστά κάθε ενδιαφερόμενο μέρος, με τις επιπτώσεις κάθε απόφασης, να μην είναι πάντα εμφανής.
Cognitive Bias και πώς επηρεάζει την ανάπτυξη πολιτικών
Τα περισσότερα άτομα θέλουν να πιστεύουν ότι είναι αντικειμενικά, λογικά και ικανά να αξιολογούν όλες τις σχετικές διαθέσιμες πληροφορίες, προκειμένου να λαμβάνουν σωστές αποφάσεις. Οι προκαταλήψεις [1][2] επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο επεξεργαζόμαστε τις πληροφορίες, λαμβάνουμε αποφάσεις και κατασκευάζουμε στρατηγικές. Η προκατάληψη κοστίζει ακριβά στις επιχειρήσεις δυνητικά. Αυτές οι αποφάσεις και οι διαδικασίες που τις διέπουν μπορεί να είναι τόσο βαθιά ενσωματωμένες στη θεσμική κουλτούρα, που μπορεί να φαίνεται ότι δεν επιδέχονται αμφισβήτηση ή ακόμα και να μην αναγνωρίζονται ως αποφάσεις. Παρά τις καλύτερες προθέσεις μας, είμαστε όλοι επιρρεπείς σε γνωστικές προκαταλήψεις [2], είτε οφείλονται σε παραπληροφόρηση, επιρροή από τρίτους ή άλλους παράγοντες. Επιπλέον, η λήψη αποφάσεων με βάση τα δεδομένα [3] μπορεί επίσης σε κάποιες περιπτώσεις τα δεδομένα αυτά να είναι ακατάστατα ή να αντικατοπτρίζουν προκαταλήψεις (bias) του πραγματικού κόσμου. Με αποτέλεσμα, τα στατιστικά μοντέλα να αναπτύσσουν προκαταλήψεις σε μεγαλύτερη κλίμακα και ενισχύουν τις αρνητικές επιπτώσεις που προκύπτουν [4]. Eίναι ένα στοιχείο που οι υπεύθυνοι ανάπτυξης πολιτικών πρέπει να το λαμβάνουν υπόψη [5], καθώς κάδε ενδιαφερόμενο μέρος επηρεάζεται διαφορετικά από κάθε απόφαση που λαμβάνεται. Αν και οι προκαταλήψεις μπορούν να αποφευχθούν με διάφορες τεχνικές.
Αποτέλεσμα των πολιτικών ανταγωνισμού παγκοσμίως
Ορισμένοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής υποστήριξαν ότι η πολιτική ανταγωνισμού [5] είναι πολύ αργή και αντιδραστική για να αντιμετωπίσει τις κατά τεκμήριο μοναδικές ιδιότητες της ψηφιακής οικονομίας, όπως η δυνατότητα των πλατφορμών να κλιμακώνονται γρήγορα, να ανταγωνίζονται σε πολλές αγορές ταυτόχρονα και να δημιουργούν αποκλειστικά οικοσυστήματα για τους χρήστες τους. Ένας νόμος που έχει επηρεάσει και άλλες νομικές προσεγγίσεις είναι ο νόμος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις ψηφιακές αγορές (DMA). Η DMA απαιτεί από μεγάλους παρόχους ψηφιακών υπηρεσιών να τηρούν εκ των προτέρων κανόνες ανταγωνισμού που προλαμβάνουν διάφορες πιθανές συμπεριφορές πριν από την εμφάνιση υποτιθέμενων ανταγωνιστικών πρακτικών.
Επιπτώσεις [6]:
- Οι νόμοι τύπου DMA πολλαπλασιάζονται.
- Οι περισσότεροι υφιστάμενοι και προτεινόμενοι νόμοι στοχεύουν αποκλειστικά ή σε μεγάλο βαθμό τους μεγαλύτερους παρόχους ψηφιακών υπηρεσιών στον κόσμο, κυρίως αμερικανικές εταιρείες, αντί για κινεζικές ή τοπικές εταιρείες, με αποτέλεσμα τη δημιουργία διακρίσεων εις βάρος των αμερικανικών εταιρειών. Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο, ακούσια οι κινεζικές εταιρείες τεχνολογίας να έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν το μερίδιο αγοράς τους, να αποκτήσουν πρόσβαση στα δεδομένα των καταναλωτών και να εισέλθουν στα οικοσυστήματα εφαρμογών των αμερικανικών εταιρειών. Αυτοί οι νόμοι και οι προτάσεις θα μπορούσαν, επίσης, να έχουν επιπτώσεις στην εθνική ασφάλεια και την κυβερνοασφάλεια για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους.
- Οι νόμοι, οι προτάσεις και οι μελέτες μοιράζονται πολλές απαγορεύσεις. Οι περισσότεροι από τους προτεινόμενους κανονισμούς είναι παρόμοιοι και περιλαμβάνουν αρκετά από τα ίδια θέματα με την DMA. Οι προτάσεις συνήθως απαιτούν, επίσης, από τις στοχευόμενες εταιρείες να ανοίξουν τα οικοσυστήματά τους σε εφαρμογές τρίτων και να επιτρέψουν τη διαλειτουργικότητα υλικού και λογισμικού τρίτων με τις πλατφόρμες.
- Οι νόμοι και οι προτάσεις χρησιμοποιούν ασαφείς και ευρείς όρους, αφήνοντας στις αρχές ανταγωνισμού μεγάλη διακριτική ευχέρεια να αποφασίσουν πώς θα οριστούν οι πλατφόρμες και πώς μπορούν να ερμηνευθούν οι διάφορες διατάξεις. Πολλές προτάσεις περιλαμβάνουν, επίσης, ποιοτικές εξαιρέσεις, που αφήνουν ανοιχτή την πόρτα στις ρυθμιστικές αρχές να στοχεύουν πλατφόρμες και εταιρείες που δεν εμπίπτουν απαραίτητα σε ορισμένα προκαθορισμένα ποσοτικά όρια.
Οι επιπτώσεις των πολίτικών των εταιριών στους χρήστες που χρησιμοποιούν ή παρέχουν υπηρεσίες [7] [8] [9]
Τα μέτρα απαγόρευσης λογαριασμών (ban account) αποτελούν μια συνηθισμένη πρακτική για τις επιχειρήσεις που έχουν ηλεκτρονική παρουσία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι μεγάλες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Αξίζει να σημειωθεί και ο αντίκτυπος που έχουν σε τοπικές επιχειρήσεις οι πλατφόρμες αξιολόγησης.
Η στρατηγική που ακολουθείται για την καταπολέμηση της απάτης, οι πλατφόρμες επισημαίνουν τις κριτικές που θεωρούν ανεπιθύμητες και τις αφαιρούν από τις κύριες λίστες της εφαρμογής. Σε άλλες περιπτώσεις, προχωρούν στην αφαίρεση του περιεχομένου, την απομάκρυνση των χρηστών οι οποίοι εμφανίζουν άσχημη συμπεριφορά ή κάνουν διακρίσεις. Απομάκρυνση από την πλατφόρμα μπορεί να αφορά, όμως, και επαγγελματίες σε περίπτωση που KPIs, όπως η ικανοποίηση του πελάτη να είναι χαμηλότερη από ένα συγκεκριμένο όριο ή και την καταγγελία από χρήστη της πλατφόρμας σε μη συμμόρφωση σε συγκεκριμένους όρους.
Στόχος τέτοιων προσεγγίσεων είναι να διασφαλιστεί ότι οι άνθρωποι μπορούν να εμπιστεύονται το περιεχόμενο που βλέπουν. Όμως, η απόφαση για το ποιο ακριβώς περιεχόμενο πρέπει να αφαιρεθεί περιλαμβάνει υποκειμενικές εκτιμήσεις, συμπεριλαμβανομένου του τι σημαίνει να είναι επιλήψιμο και πώς να τιμωρείται το επιλήψιμο περιεχόμενο. Υπάρχουν σημαντικά όρια στο πόσα μπορούν να πουν οι εταιρείες για το πώς κάνουν αυτές τις αξιολογήσεις. Συχνά παρατηρείται το φαινόμενο να κρύβουν τις λεπτομέρειες αυτών των αποφάσεων κάτω από το χαλί.
Ένα άλλο φαινόμενο που παρατηρείται από τις μεγάλες πλατφόρμες είναι η κατάχρηση των Όρων Παροχής Υπηρεσιών με παράλογες ρήτρες. Αρκεί το πάτημα ενός κουμπιού για να συμφωνήσει ο χρήστης με αυτούς τους όρους. Για να μπορέσει στη συνέχεια ο χρήστης να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες που παρέχει η εφαρμογή, με αποτέλεσμα να χάνουν τα δικαιώματά τους και σε κάποιες περιπτώσεις, να αδυνατούν τα διεκδικήσουν μέσω δίκης.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- The business logic in debiasing, mckinsey.com, διαθέσιμο εδώ
- A study shows policy professionals, like everyone else, are subject to cognitive biases, World Bank, 2018, διαθέσιμο εδώ
- 10 Breakthrough Technologies, 2022, technologyreview.com, διαθέσιμο εδώ
- Shedding light on AI bias with real world examples, ibm.com, διαθέσιμο εδώ
- Considering the impact of bias in policy design, linkedin.com, διαθέσιμο εδώ
- Kati Suominen, The Spread of DMA-Like Competition Policies around the World, CSIS, διαθέσιμο εδώ
- Social Media Bans Are Really, Actually, Shockingly Common, wired.com, διαθέσιμο εδώ
- Kaytlynn Hobbs, “I Might Have Agreed to the Terms of Service: When Can a User Be Bound to Provisions in Online Contracts?”, uclawreview.org, διαθέσιμο εδώ
- Laws about Terms of Service and Privacy Policy, lawsoup.org, διαθέσιμο εδώ
