Του Ραφαήλ Παπαδόπουλου,
Ίσως οι καιροί το επιβάλλουν, ίσως ήρθε η ώρα το άκουσμα του ρεμπέτικου να ηχήσει και πάλι στα αδειανά σοκάκια, που πριν την κρίση κοσμούσε πληθώρα καταστημάτων. Ίσως έφτασε η ώρα να ακουστεί η κοινωνική ανησυχία των πολιτών και η φωνή του λαού, από το γνήσιο άκουσμα των λαϊκών τραγουδιών που συνέδεσαν τις μελωδίες τους με την ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας. Αυτό ακριβώς φέρνει ο Μίνως Μάτσας, σήμερα Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου στη σκηνή του Ηρωδείου, του πολυαγαπημένου θεάτρου και μας καλεί να δούμε μία παράσταση που θα μας μείνει αξέχαστη.
Τι είναι αλήθεια το ρεμπέτικο τραγούδι;
Το ρεμπέτικο τραγούδι δεν είναι απλά ένα είδος διασκέδασης, αφού όταν πρωτοεμφανίστηκε ήτανε καινοτομία και ριζοσπαστική κίνηση. Οι πενιές δεν ήταν ποτέ τυχαίες και οι στίχοι πάντοτε στοχευμένοι, εκφράζανε τον πόνο, το πάθος και τους «σεβντάδες» του λαού. Ήδη από το 1900, ακούγονταν στις φτωχές συνοικίες των Αθηνών, μία πολύβουη τότε πόλη, που αν μη τι άλλο δεν έμοιαζε καθόλου με τη σημερινή πρωτεύουσα. Το ρεμπέτικο με το πέρας της μικρασιατικής καταστροφής το 1922, συνδυάστηκε με τα ανατολίτικα ακούσματα, αυτά που τόσο πολύ ενοχλούσαν τους Αθηναίους, της υψηλής κοινωνίας. Έτσι, ο αμανές και τα αμανετζίδικα συνδυάστηκαν με το απλό λαϊκό ρεμπέτικο και τα λεγόμενα μάγκικα τραγούδια, με θέμα τις φυλακές και τα ναρκωτικά (τα χασικλίδικα). Μέχρι που, ήρθε η απαγόρευση. Το 1936 απαγορεύτηκαν οι αμανέδες, θεωρούμενα ως τουρκοειδή ακούσματα, ενώ έναν χρόνο νωρίτερα, οι αμανέδες απαγορεύτηκαν στην Τουρκία, ως ελληνικά κατάλοιπα… τι ειρωνεία!
Λίγα λόγια για τη συναυλία
Ο παππούς του συνθέτη και διοργανωτή της παρούσας εκδήλωσης, ο συνονόματος Μίνως Μάτσας, πήρε θέση και ήταν ο πρώτος που τόλμησε να εκδώσει τα τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη, μία πατριαρχική φιγούρα όσον αφορά το ρεμπέτικο. Από τις κρυψώνες όπου σιγανά τα ακούσματα του ρεμπέτικου συνέχιζαν να ακούγονται και να εκφράζουν τους ανεκπλήρωτους έρωτες και τα πάθη των καθημερινών ανθρώπων, ξάφνου δίσκοι και άλμπουμ κυκλοφόρησαν και η απήχηση στη μάζα εξαπλώθηκε. Αυτή, λοιπόν, τη συγκίνηση και τα ποικίλα αισθήματα του ρεμπέτικου, συνδέει ο Μίνως με τα Fado της πορτογαλικής κοινωνίας, τα Tango της Αργεντινής και τα Blues της Αμερικής, που με τη σειρά τους εκφράζουν τους πόνους, τη δυσκολία της καθημερινότητας και τις οποιεσδήποτε προκλήσεις. Αξίες και ιδανικά έρχονται αντιμέτωπα με την κοινωνική αδικία, τη στεναχώρια και την πνευματική αναζήτηση του παρελθόντος, μέσα από μία παράσταση που σκοπεύει, κατά τα πιστεύω μου, ακόμα και να αφυπνίσει, να υποδείξει στους σημερινούς Έλληνες ότι η σύγχρονη μουσική, δεν μπορεί να ενώσει, να εκφράσει, να αγγίξει τα συναισθήματα του κόσμου, που εξακολουθεί να ζητά παρηγοριά στα ακούσματα του λαϊκού τραγουδιού. Σήμερα, 2 του Σεπτέμβρη και ώρα 21:00, λοιπόν, μία αξέχαστη εμπειρία περιμένει όσους θελήσουν να επισκεφτούν το Ηρώδειο και να παρακολουθήσουν το ρεμπέτικο να αναβιώνει από Έλληνες καλλιτέχνες και ξένους.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- ΜΙΝΩΣ ΜΑΤΣΑΣ Τα Ρεμπέτικα + FADO: TANGO: BLUES, more.com, διαθέσιμο εδώ
- Μίνως Μάτσας: Τα Ρεμπέτικα+ στις 2/9 στο Ηρώδειο, jenny.gr, διαθέσιμο εδώ
- ΤΟ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, mousikes-diadromes.gr, διαθέσιμο εδώ
