Της Ιωάννας Τσούκλα,
Η προστασία των ζώων είναι ένα ζήτημα που έχει λάβει αυξημένη προσοχή τα τελευταία χρόνια, καθώς η κοινωνική συνείδηση αναγνωρίζει όλο και περισσότερο την αξία της ευημερίας των ζώων και την ηθική υποχρέωση του ανθρώπου να τα προστατεύει. Τα ζώα δεν είναι απλά αντικείμενα που ανήκουν στον άνθρωπο· αποτελούν ζωντανούς οργανισμούς με συναισθήματα και ανάγκες που πρέπει να γίνονται σεβαστά. Για τον λόγο αυτόν, το νομικό πλαίσιο για την προστασία των ζώων έχει εξελιχθεί, προκειμένου να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις και προκλήσεις, ενώ, παράλληλα, αναδεικνύει την ανάγκη για αυστηρότερη επιτήρηση και εφαρμογή των υφιστάμενων κανονισμών.
Στην Ελλάδα, ο Νόμος 4039/2012 για την προστασία των ζώων αποτελεί τον βασικό πυλώνα της ελληνικής νομοθεσίας για την προστασία των ζώων. Ο νόμος αυτός προβλέπει συγκεκριμένα μέτρα και κυρώσεις για την κακοποίηση και την παραμέληση ζώων. Ειδικότερα, ο νόμος απαγορεύει την εγκατάλειψη ζώων, τη συμμετοχή τους σε αγώνες και κάθε μορφή κακοποίησης, είτε αυτή εκδηλώνεται μέσω σωματικής βίας είτε μέσω παραμέλησης. Επιπλέον, καθορίζει την υποχρέωση των ιδιοκτητών ζώων να παρέχουν στα ζώα τους τις απαραίτητες συνθήκες διαβίωσης, όπως κατάλληλη τροφή, στέγη και ιατρική περίθαλψη. Η παραμέληση αυτών των υποχρεώσεων μπορεί να επιφέρει ποινικές και διοικητικές κυρώσεις, υπογραμμίζοντας τη σοβαρότητα του ζητήματος. Η νομοθεσία προβλέπει επίσης αυστηρά μέτρα για την εμπορία ζώων, επιβάλλοντας ελέγχους και απαιτήσεις για τη διασφάλιση της ευημερίας τους.
Πέρα από το εθνικό επίπεδο, η Ελλάδα δεσμεύεται από διεθνείς συμβάσεις και κανονισμούς, όπως η Σύμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Προστασία των Ζώων. Η Σύμβαση αυτή, που υιοθετήθηκε από τα κράτη μέλη της ΕΕ, θέτει τα θεμέλια για την προστασία των ζώων και επιβάλλει στα κράτη την υποχρέωση να θεσπίσουν νόμους και κανονισμούς που απαγορεύουν τη βία και την κακομεταχείριση των ζώων. Αυτή η σύμβαση καλύπτει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από τη μεταχείριση των ζώων σε κτηνοτροφικές μονάδες και την εκτροφή ζώων για πειραματικούς σκοπούς, έως τη μεταφορά και τη σφαγή τους.
Η Διεθνής Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων αποτελεί επίσης σημαντικό εργαλείο ευαισθητοποίησης, αν και δεν είναι νομικά δεσμευτική. Προωθεί την ιδέα ότι τα ζώα έχουν δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στη ζωή και στην ελευθερία από πόνο και βασανιστήρια, τα οποία πρέπει να γίνονται σεβαστά από τους ανθρώπους. Αυτή η διακήρυξη αναδεικνύει την ηθική υποχρέωση των ανθρώπων να προστατεύουν τα ζώα και να διασφαλίζουν ότι οι συνθήκες διαβίωσής τους ανταποκρίνονται στις φυσικές τους ανάγκες και στις αρχές της ευημερίας τους.
Η προστασία των ζώων δεν περιορίζεται μόνο στα κατοικίδια ζώα, αλλά επεκτείνεται και στην άγρια πανίδα και χλωρίδα. Οποιαδήποτε μορφή βαρβαρότητας ή κακοποίησης προς τα ζώα θεωρείται αντίθετη προς τα χρηστά ήθη και τις αρχές της κοινωνίας. Το νομικό πλαίσιο καλείται να καλύψει όλες τις πτυχές αυτής της προστασίας, παρέχοντας τα απαραίτητα εργαλεία για την επιβολή της τάξης και τη διασφάλιση ότι η ανθρώπινη δράση είναι σύμφωνη με τις αρχές της ηθικής και της δικαιοσύνης. Σε αυτή τη βάση, η νομοθεσία για την προστασία των ζώων αναμένεται να συνεχίσει να εξελίσσεται, ανταποκρινόμενη στις νέες προκλήσεις και απαιτήσεις που ανακύπτουν σε έναν κόσμο όπου η αλληλεπίδραση ανθρώπου και ζώου γίνεται ολοένα και πιο σύνθετη.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Η νομοθεσία της Ε.Ε. για την προστασία των ζώων με απλά λόγια, europarl.europa.eu. Διαθέσιμο εδώ.
