Της Μαρίας Κουλούρη,
Διανύουμε ένα ακόμα καλοκαίρι, το οποίο κάθε άλλο παρά ξέγνοιαστο φαντάζει για την Ελλάδα. Πυρκαγιές, διακοπές ηλεκτροδότησης και έλλειψη νερού αποτελούν ένα τρίπτυχο που μαστίζει τη χώρα και φέτος, με τους πολίτες να αγανακτούν για τη στάση της πολιτείας. Το παρόν άρθρο θα εστιάσει στο τρίτο πρόβλημα, αυτό της έλλειψης νερού, όμως όχι από περιβαλλοντική, αλλά κοινωνικο-πολιτική σκοπιά.
Πράγματι, η λειψυδρία αποτελεί ένα σημαντικότατο πρόβλημα για αρκετές χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Οι συνεχείς καύσωνες και η έλλειψη χιονοπτώσεων και βροχοπτώσεων έχουν οδηγήσει αρκετές περιοχές της χώρας, στο να αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ύδρευσης. Φυσικά, το κλίμα και οι καιρικές συνθήκες αποτελούν καταστάσεις που ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει. Μπορεί, ωστόσο, να αντιμετωπίσει την έλλειψη νερού με πολλούς τρόπους, είτε ο ίδιος ατομικά είτε η πολιτεία συλλογικά. Συμβαίνει, όμως, κάτι τέτοιο; Δεν χρειάζεται καν απάντηση, αφού τα γεγονότα «μιλούν» από μόνα τους. Σε διάφορα νησιά της Ελλάδας, όπως η Σίφνος, η Λέρος, η Κέρκυρα, η Κεφαλλονιά, αλλά και πόλεις όπως η Κόρινθος, η Αλεξανδρούπολη και η Ξάνθη, παρατηρείται είτε πάρα πολύ χαμηλή πίεση του νερού είτε καθολική διακοπή του, με τις δεξαμενές και τις αντλίες νερού να αποτελούν απαραίτητα «αξεσουάρ» για τη διαβίωση —ή και επιβίωση— στις περιοχές αυτές.
Ο τουρισμός, ή καλύτερα ο υπερτουρισμός, είναι ένας σημαντικός παράγοντας της μείωσης των αποθεμάτων νερού. Η κατανάλωση του νερού αυξάνεται ραγδαία κατά την τουριστική περίοδο, αφού πολλές ξενοδοχειακές μονάδες χρησιμοποιούν πολλά κυβικά μέτρα είτε για τις εγκαταστάσεις τους, όπως γέμισμα πισίνων, είτε για τις ανάγκες των πολλών ενοίκων τους. Σαφώς, δεν υπάρχουν μόνο οι τουρίστες, αλλά και οι άνθρωποι που διατηρούν τα εξοχικά τους στις «κόκκινες» τουριστικά περιοχές, καθώς και οι μόνιμοι κάτοικοι που χρειάζονται το νερό για την κάλυψη των αναγκών τους. Ο τουρισμός, όμως, αποτελεί τη βάση της ελληνική οικονομίας, άρα είναι κάτι το αναπόφευκτο, γι’ αυτό και η χώρα θα έπρεπε να είναι έτοιμη σε όλους τους τομείς για την τουριστική περίοδο, γνωρίζοντας τα μειωμένα αποθέματα υδάτων. Οι αρμόδιες αρχές, ωστόσο, φαίνεται να αδιαφορούν. Η συντήρηση των δικτύων νερού της χώρας κρίνεται μάλλον ανεπαρκής, εφόσον οι βλάβες και οι διαρροές, αποτελούν συχνό φαινόμενο, με αποτέλεσμα πολλά κυβικά μέτρα νερού καθημερινά να σπαταλούνται άσκοπα.
Βέβαια, δεν είναι μόνο το θέμα της συντήρησης. Το δίκτυο του νερού, ειδικότερα στην ελληνική επαρχία, είναι απαρχαιωμένο και προορισμένο να καλύπτει τις ανάγκες αρκετά μικρότερου πληθυσμού από τον υπάρχοντα. Αυτό, αν και θεωρείται δεδομένο, δεν φαίνεται να αντιμετωπίζεται από προσπάθειες εκσυγχρονισμού, αλλά με πρόχειρες και προσωρινές λύσεις μέχρι… την επόμενη βλάβη. Οι μονάδες αφαλάτωσης θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια σημαντική λύση, όπως έχει αποδειχθεί από την παρουσία τους σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, όμως χρειάζονται επίσης επαρκή συντήρηση, ώστε το «έργο» τους να πραγματοποιείται με σωστό τρόπο. Τέλος, η πολιτεία θα μπορούσε να μεριμνήσει για να δημιουργηθούν ταμιευτήρες όμβριων υδάτων, ώστε το νερό της βροχής να εκμεταλλεύεται προς όφελος των πολιτών.
Καταλήγοντας, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε και τις παράνομες ενέργειες όσων δράττονται της κατάστασης. Οι δεύτερες αντλίες για προσωπική χρήση πολιτών που παίρνουν παράνομα νερό, καθώς και η πώληση αμφιβόλου ποιότητας νερού έναντι υψηλών ποσών οφείλουν να αντιμετωπίζονται από τις αρμόδιες αρχές και αυτοί που εκμεταλλεύονται την κατάσταση για προσωπικό τους όφελος πρέπει να τιμωρούνται, αφού πρακτικές σαν τις παραπάνω δεν θυμίζουν σε καμία περίπτωση μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης εν έτει 2024.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Λειψυδρία: Κίνδυνος από την έλλειψη νερού στην Ελλάδα, alfavita.gr, διαθέσιμο εδώ
