“How I met your mother” από μια άλλη οπτική…

How I met your mother, νομίζω πως έχουμε ακούσει αρκετές φορές για την εν λόγω σειρά, κυρίως για τη σύγκριση της με άλλες αμερικανικές σειρές ίδιου τύπου, για τους χαρακτήρες της, αλλά και για το αμφιλεγόμενο τέλος της. Κεντρικό θέμα είναι η αφήγηση του Τεντ, ενός από τους κεντρικούς ήρωες (Τζος Ράντνορ) στα δύο του παιδιά, Λουκ (Ντέιβιντ Χένρι) και Πένυ (Λίντσι Φονσέκα) πώς κατάφερε να γνωρίσει τη μητέρα τους, και πόσες περιπέτειες έζησε με την παρέα του μέχρι να έρθει αυτή η πολυπόθητη στιγμή.

Η ιστορία εξελίσσεται με αναδρομή και ξεκινά το 2005 με τον 27χρονο Τεντ να ζει στη Νέα Υόρκη και να εργάζεται ως αρχιτέκτονας. Η αφήγηση ασχολείται κυρίως με τους καλύτερους φίλους του, τον Μάρσαλ (Τζέισον Σέγκελ), και την κοπέλα του Λίλλυ (Άλισον Χάνιγκαν), την Καναδή δημοσιογράφο, Ρόμπιν (Κόμπι Σμάλντερς) και τον ευαίσθητο, αλλά γυναικά, Μπάρνι (Νιλ Πάτρικ Χάρρις).

Η ιστορία, λοιπόν, ξεκινάει σε ένα μπαρ, το MacLaren’s, όπου και διαδραματίζεται ένα αρκετά μεγάλο μέρος της σειράς, με τον Τεντ να μαγεύεται από την όμορφη Ρόμπιν. Τη στιγμή εκείνη, ο Μπάρνι, χωρίς να χάσει καιρό, τον συστήνει με τον ιδιαίτερο τρόπο του στη Ρόμπιν, χωρίς να μπορεί κανένας να φανταστεί την εξέλιξη αυτής της πράξης που δεν είναι άλλη απ’ το να γίνουν όλοι μία παρέα, με τους ήρωες να στέκονται πιστά ο ένας δίπλα στον άλλον, καθώς και να τονίζουν τα λάθη τους, καμιά φορά με επεισοδιακό τρόπο.

Κατά την προσωπική μου άποψη, η σειρά αυτή είναι μια σημαντική ψυχοθεραπεία, τουλάχιστον για όσους μπορούν να ταυτιστούν μέχρι έναν βαθμό με τους ήρωες, καθώς με τα συνεχόμενα επεισόδια, μπορεί κανείς εύκολα να νιώσει πως είναι αποδεκτός από αυτήν την παρέα, αλλά και ότι είναι μέρος της. Πέρα από τις αμέτρητες στιγμές γέλιου και τις ξεκαρδιστικές καταστάσεις στις οποίες μπλέκουν οι χαρακτήρες μας, από τη σειρά δεν λείπουν και οι πιο προσγειωμένες στην πραγματικότητα σκηνές, που είναι γεμάτες με συγκίνηση, δύσκολα διλήμματα και ερεθίσματα για προβληματισμό.

Στο τέλος του κάθε επεισοδίου, οι πρωταγωνιστές μαθαίνουν από τα λάθη τους, κατανοούν απόψεις που άλλoτε αγνοούσαν και συνειδητοποιούν σημαντικές αρχές για τη φιλία, την αυτογνωσία, τον έρωτα και, γενικότερα, τη ζωή ενός νέου ανθρώπου, που παλεύει να κάνει τα πρώτα του βήματα και να βρει ποιος ακριβώς είναι.

Μαζί τους, αναρωτιόμαστε και εμείς οι ίδιοι για τα θέματα που η σειρά διαχειρίζεται, συλλογιζόμαστε και, με έναν τρόπο γλυκόπικρο, αποδεχόμαστε περισσότερο τον εαυτό μας και βλέπουμε πως, προβλήματα που μοιάζουν ατομικά, τελικά απασχολούν τους περισσότερους από εμάς. Μία μεγάλη, λοιπόν, αρχή της σειράς αυτής είναι ότι, τελικά, τίποτα δεν το περνάς μόνος σου. Υπάρχουν πάντοτε άτομα γύρω σου, αγαπημένοι και φίλοι σου, που όσο κι αν αλλάζεις, όσο κι αν νιώθεις χαμένος και ψάχνεις τον εαυτό σου σε αυτά τα κρίσιμα χρόνια της ενήλικης ζωής, θα σε καταλαβαίνουν και θα κάνουν τις μέρες σου λίγο πιο χαρούμενες, λίγο πιο αστείες και αλλόκοτες.