Της Εμμανουέλας Λατολλάρι,
Πόσες φορές έτυχε να ανοίξεις το κινητό σου και να ακούσεις από κάποιον ειδικό του Ίντερνετ, πως απλά δεν προσπαθείς αρκετά; Ότι δεν υπάρχει το δεν μπορώ, αλλά απλά δεν είσαι αρκετά πειθαρχημένος για τα όνειρά σου; Πιθανότατα σε κάποιες περιπτώσεις αυτό να αποτελεί αλήθεια. Ίσως, απλά κανείς μας δεν προσπαθεί αρκετά. Είναι, όμως, τα πράγματα τόσο απλά; Και ποιος θα μπορούσε να μας βοηθήσει περισσότερο, ένας ειδικός θεραπευτής/ψυχολόγος ή ένας life coach;
Στις βασικές διάφορες ανάμεσα σε αυτές τις δυο κατηγορίες αποτελεί η εκπαίδευση. Ένας ψυχολόγος/ψυχοθεραπευτής θα χρειαστεί αρκετά χρόνια εκπαίδευσης, πτυχία, πρακτικές, βεβαιώσεις και διαρκή ενημέρωση με τις σύγχρονες έρευνες και πρακτικές. Αντιθέτως, ένας life coach δεν μπορεί να λάβει κάποια επίσημη εκπαίδευση, πέρα από συγκεκριμένα σεμινάρια. Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση, εντοπίζετε στο γεγονός, πως κάποιος μπορεί να αποκαλέσει τον εαυτό του ως “life coach”, με ή χωρίς αυτή την ανεπίσημη εκπαίδευση που ίσως λάβει. Αυτό σημαίνει ότι η μορφή των συνεδρίων του, μπορούν να λάβουν μία κάθετα υποκειμενική και μεροληπτική μορφή, χωρίς κάποια επιστημονική βάση που να τις εξακριβώνει. Επιπλέον, ένας ψυχολόγος διαχειρίζεται και κατανοεί τις ψυχικές διαταραχές, το παρελθόν, αλλά και τα τωρινά δεδομένα τις ζωής κάποιου με διαφορετικό τρόπο από έναν life coach. Οι διαφορετικές περιπτώσεις για τις οποίες κάποιος ίσως χρειαστεί να διαβεί στην βοήθεια ενός ειδικού, χρίζουν αυτόματα και την βατότητα της επιλογής του διαφορετική. Επομένως, σε κάποιες περιπτώσεις η δουλειά ενός coach θα είναι όντως αποτελεσματική. Η επιρροή, όμως, που ένας συμβουλευτής κατέχει πάνω στο άτομο που απευθύνετε σε εκείνον, μπορεί να αποβεί καθοριστική για την ψυχοσύνθεση του ατόμου και ως αποτέλεσμα τη σχέση του με τους άλλους ανθρώπους στα δεδομένα της ζωή του και τον ίδιο του τον εαυτό. Καλώς ή κακώς κάποιοι άνθρωποι είναι πιο εύκολα χειραγωγήσιμοι από άλλους. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την ημιμάθεια, δίνει την ευκαιρία σε αλλά άτομα να εκμεταλλευτούν καταστάσεις στο βωμό του χρήματος και του προσωπικού τους μανιφέστου. Τα άτομα αυτά, μέσο της προβολής που μπορεί το Ίντερνετ να τους προσφέρει πλέον καταφέρνουν να αγγίξουν ένα τρομακτικά μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων, τόσο μεγαλύτερου όσο και μικρότερου ηλικιακού δυναμικού. Τι μπορεί να συμβεί, όταν αυτοί οι άνθρωποι και κυρίως οι μικρότερες ηλικίες, ακούσουν πως τίποτα από όσο τους έχουν συμβεί στο παρελθόν ή στο παρόν δεν έχει σημασία; Πώς μπορούν να κάνουν τα πάντα αν το θελήσουν;
Με μια πρώτη ματιά, η τελευταία ερώτηση δεν ακούγεται τόσο προβληματική. Αντίθετα, ίσως εμπνεύσει κάποιους μέχρι ο επόμενος ειδικός του Ίντερνετ τους υπενθυμίσει, πως δεν θα πρέπει να νιώθουν τα συναισθήματα τους, να εμπιστεύονται τους άλλους και πως πρέπει να τους ενδιαφέρουν μόνο η αυτοβελτίωση και η πειθαρχία προς αυτή. Εάν τα χρήματα, η τέλεια εξωτερική εμφάνιση και η γνώση στο έπακρο της, δεν είναι αυτά που σε ενδιαφέρουν, τότε είσαι ανίκανος και δεν προσπαθείς αρκετά. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες ανάγκες και τα ίδια όνειρα. Αυτό είναι που κάνει τους ανθρώπους ξεχωριστούς και που προσφέρει στην ανθρωπότητα ομορφιά και έμπνευση. Είναι εντάξει να μην θες και να μην προσπαθείς να έχεις το τέλειο σώμα, σπίτι, αυτοκίνητο. Όπως είναι εντάξει να συγκινείσαι εύκολα και να είσαι συνδεδεμένος με τα συναισθήματα σου. Η τάση του σύγχρονου ανθρώπου για συνεχή αυτοβελτίωση μπορεί να τον αφήσει το ίδιο κενό, με καμία θέληση για βελτίωση. Υπάρχει εξωφρενικά μεγάλη ανάγκη για απελευθέρωση από την ανασφάλεια και τις ενοχές πως κάποιος δεν είναι αρκετά αρκετός. Η εμμονή με αυτή την ιδέα δεν μπορεί να επιφέρει πραγματική βελτίωση. Αντίστοιχα, η αποξένωση από το συναίσθημα, την ενσυναίσθηση και την αγάπη για τον εαυτό δεν μπορεί να προσφέρει βελτίωση. Φαινομενικά, κάποιος μπορεί να έχει φτάσει τους στόχους του, αλλά με αντάλλαγμα την ψυχρότητα, τη μιζέρια και την εμμονή. Ο ισχυρισμός πως το κίνητρο δεν αρκεί για να πετύχεις κάτι είναι αληθές. Η πειθαρχία είναι πολύ σημαντική εάν κάποιος θέλει να φτάσει τους στόχους του. Εντούτοις, η πειθαρχία αποκλειστικά δεν αρκεί. Η εσωτερική ηρεμία και η θετική αυτοεικόνα κάποιου είναι που φέρνουν τα αντίστοιχα υγιή αποτελέσματα.
Στη θέληση και την πειθαρχεία κάποιου για αλλαγή, η καλή ψυχολογική κατάσταση έχει καθοριστικό ρόλο. Ένας μη υγιής άνθρωπος, ο οποίος αντιμετωπίζει κάποια σοβαρή ψυχική διαταραχή, όπως η κατάθλιψη, δεν βαριέται να προσπαθήσει, αλλά απλά δεν μπορεί. Ο τρόπος που μια διαταραχή λειτουργεί είναι τέτοιος, ώστε πραγματικά να αποτρέπει το άτομο από την ικανοποίηση όλων όσων διαφορετικά θα ήταν ικανός να προσπαθήσει. Αυτός είναι και ο λόγος που η βοήθεια ενός ειδικού είναι σημαντική. Η αποτίμηση της κατάστασης και ο χαρακτηρισμός μιας διαταραχής ως ψευδής, ανύπαρκτης ή ασήμαντης είναι λάθος και ανήθικη.
Σε μια σύντομη προσπάθεια κριτικής, οι συχνά αυτοαποκαλούμενοι “coaches” πέφτουν στην κατηγορία ατόμων, που υιοθετούν ιδεολογίες υπέρ πιο φασιστικών και πατριαρχικών συστημάτων και οι οποίοι, μέσα από τις συμβουλές τους και τα πρότυπα που θέλουν να εγκαθιδρύσουν, προωθούν ιδεολογίες ρατσισμού και αποκλεισμού. Στοχεύουν να δημιουργήσουν κακοποιητικούς νέους που πίσω από την επώνυμη μπλούζα και το τέλειο σώμα έχουν μια σάπια καρδιά.
Σε καμιά περίπτωση η αποδοχή του εαυτού και η απενοχοποίηση από την τελειότητα και την εμμονή με την διαρκή αυτοβελτίωση, δεν ισοδυναμεί με μια παραίτηση από τα όνειρα και τους στόχους κάποιου. Αντίθετα, αυτά που προωθούνται είναι η υγιή θέληση για αλλαγή με νόημα προς έναν εαυτό που αγγίζει την προσωπική πληρότητα του καθενός και όχι ένα ιδανικό πρότυπο που πρέπει να επιδιώκει αυστηρά ο κάθε άνθρωπος. Το καλούπι του τέλειου ασυναίσθητου ανθρώπου είναι αυτό που κρίνετε. Δεν αρκεί μόνο το αποτέλεσμα για να είναι κάποιος ικανοποιημένος. Τα πραγματικά κίνητρα που οδηγούν σε αυτές τις αποφάσεις θα πρέπει να κρίνονται επίσης. Η εσωτερική ικανοποίηση και όχι η εξωτερική επιβεβαίωση που θα λάβει κάποιος, δείχνουν τις πραγματικές του προθέσεις για έναν στόχο. Θα πρέπει να θέλουμε να κάνουμε πράγματα για εμάς, επειδή ευχαριστούν εμάς. Όχι επειδή αυτό ορίζει η επόμενη τάση του Ίντερνετ.
Η ιδεολογία του τέλειου ανθρώπου μπορεί να προβεί ισοπεδωτική για το πνεύμα του. Τα τεχνοκρατικά συναισθήματα που χαρακτηρίζουν τη σημερινή κοινωνία προσπαθούν να χτίσουν τέλειους ανθρώπους, όταν δεν υπάρχει ο τέλειος άνθρωπος. Το συναίσθημα, η οικειότητα και η καλοσύνη αποφεύγονται και οι άνθρωποι γίνονται «τέλειοι», αλλά ποσό παραμένουν άνθρωποι;
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Life coach Vs Therapist: What’s the difference? Experts break it down, womenshealthmag.com, διαθέσιμο εδώ
