Του Άγγελου Μπαλαρά,
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ανέκαθεν αποτελούσαν το ιδανικό περιβάλλον, ώστε να γεννηθούν σπουδαίες αθλητικές ιστορίες που θα μείνουν ανεξίτηλα γραμμένες στην ιστορία. Τέτοιες ιστορικές στιγμές μπορούν να αποτελέσουν η κατάκτηση κάποιου πολυπόθητου χρυσού μεταλλίου, ένα ρεκόρ ή ακόμα και μια έκπληξη που εξελίχθηκε σε θρίαμβο. Όμως, υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, κατά την οποία σε διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, υπό το λαμπρότερο φως του παγκόσμιου αθλητισμού, γράφεται και ο «επίλογος» της καριέρας θρυλικών αθλητών. Έτσι και φέτος – και εν προκειμένω στο τένις – γίναμε μάρτυρες μιας τέτοιας περίπτωσης. Ο σπουδαίος Andy Murray – όπως είχε ανακοινώσει ότι θα πράξει – μετά τον αποκλεισμό της Μεγάλης Βρετανίας στο διπλό ανδρών, έβαλε τέλος στην τεράστια καριέρα του κρεμώντας την τενιστική του ρακέτα. Ο τενιστικός κόσμος – μαζί και εγώ – αποχαιρέτησε συγκινημένος από τα courts έναν σπουδαίο αθλητή, καταπληκτικό τύπο και πραγματικό μαχητή, ο οποίος πλέον θα μπορεί – επιτέλους – να ξεκουράσει το ταλαιπωρημένο από τραυματισμούς σώμα του, όντας «γεμάτος» από τα όσα πέτυχε στην 19χρονη πορεία του στο άθλημα.
Ένας απλός Σκωτσέζος που έγινε ο σπουδαιότερος Βρετανός
Γεννημένος στις 15 Μαΐου του 1987 στη Γλασκώβη της Σκωτίας, ο Andy Murray ήρθε σε επαφή με το τένις από πολύ μικρή ηλικία – μόλις 3 χρονών – πιθανώς επηρεαζόμενος και από τον μεγαλύτερο αδερφό του Jamie. Ειρήσθω εν παρόδω και εκείνος έκανε σπουδαία καριέρα, στο διπλό ανδρών. Πίσω στον Andy, εκείνος έκανε τα πρώτα του τενιστικά βήματα στην Ισπανία και τη Sánchez-Casal Academy της Βαρκελώνης. Τα βαριά χτυπήματα και το ιδιαίτερα δυνατό του forehand ξεχώριζαν από νωρίς… Στο επαγγελματικό Tour της ΑΤΡ συστήθηκε για πρώτη φορά το 2005, σε μια περίοδο που Federer και Nadal επέβαλαν την κυριαρχία τους, ενώ και ο Djokovic κατέφθανε γοργά προς τα εκεί. Δύσκολη συγκυρία για κάποιον ανερχόμενο τενίστα, όμως, ο Murray, με σκληρή δουλεία, καλώς εννοούμενο θράσος και πίστη στον εαυτό του, σε συνδυασμό με το ταλέντο του, κατάφερε να στοχεύει πάντα ψηλά. Πετυχαίνοντας ολοένα και σημαντικότερες νίκες, μπήκε στο Top 10 της παγκόσμιας κατάταξης για πρώτη φορά το 2007, ενώ από την επόμενη κιόλας χρονιά, αποτελούσε μια υπολογίσιμη δύναμη σε όλες τις κληρώσεις – σημείωνε νίκες επί των αχτύπητων έως τότε Nadal, Federer – και έφτανε σε τελικούς Grand Slam (o πρώτος ήταν στο US Open 2008 συνοδευόμενος βέβαια από ήττα απέναντι στον Federer). Το δε 2009 κέρδιζε τίτλους σε τουρνουά Masters και έφτανε έως και το Νο. 2 της κατάταξης. Και φτάνουμε στη «χρυσή» δεκαετία του 2010…
Ουσιαστικά πρόκειται για το “peak” της καριέρας του Murray και ίσως του ανδρικού τένις γενικότερα. Την περίοδο εκείνη παρακολουθήσαμε τρομερό τένις, σασπένς και πολλές διοργανώσεις που αδυνατούσε να χριστεί κάποιο φαβορί, όταν και οι 4 σπουδαίοι (Federer, Nadal, Djokovic, Murray) ήταν παρόντες. Ο μύθος των Big 4 τότε γιγαντώθηκε χαρίζοντάς μας υπέροχες ιστορίες. Το 2016, μετά από διαδοχικούς θριάμβους ο Murray ανέβηκε στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης, όπου και παρέμεινε για σχεδόν έναν συνεχόμενο χρόνο.
Για τον Murray η ιστορία «έγραψε» 46 τίτλους (με 2 Wimbledon, 1 US Open, άλλους 6 τελικούς στα άλλα 2 Slam, 1 ATP Finals και 14 Masters 1000), ποσοστό νικών-ηττών 739-262 (73.8%) και τουλάχιστον 64,687,542$ σε χρηματικά έπαθλα (4ος υψηλότερος). Να τονιστεί ότι – μιας και το έχει η εποχή – ιδιαίτερα ξεχωριστά για τη συλλογή του Murray είναι τα δύο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια που κατέκτησε στους αγώνες του Λονδίνου (2012) και του Ρίο (2016). Ο μοναδικός τενίστας, που είναι 2 φορές χρυσός Ολυμπιονίκης και μάλιστα με back to back! Ένα ακόμα παράσημο, ιδιαίτερα βαρυσήμαντο για τους Βρετανούς, ήρθε μετά τον τίτλο του Wimbledon και το 2ο χρυσό μετάλλιο όταν του απονεμήθηκε ο τίτλος του ιππότη (“Sir”) από την βασιλική οικογένεια της πατρίδας του.
Η εντυπωσιακή πορεία, όμως, του Murray συνοδεύτηκε δυστυχώς και με ουκ ολίγους τραυματισμούς. Ποιος ξέρει που θα μπορούσε να φτάσει αυτός ο παίκτης χωρίς αυτούς… Όσο τους ξεπέρναγε, τόσο αυτοί επέστρεφαν πίσω…
Το πνεύμα πάντα ήθελε, αλλά το σώμα πολλές φορές δεν μπορούσε
Σε αρκετές φάσεις της καριέρας του ο Andy Murray είχε συν τοις άλλοις να διαχειριστεί και αρκετά προβλήματα τραυματισμών. Πολλές φορές αυτά έρχονταν – ατυχώς – όταν αυτός βρισκόταν σε καλό momentum… Το πιο σημαντικό σωματικό πρόβλημά του εντοπιζόταν στο ισχίο και στους αστραγάλους. Για την αποκατάσταση του πρώτου – χρόνιου – προβλήματος, το 2018, αποφάσισε να χειρουργηθεί, παίζοντας έκτοτε πρακτικά με μεταλλικό ισχίο! Για τον περιορισμό του δεύτερου, στη «δύση» της καριέρας του, φορούσε σταθεροποιητικούς νάρθηκες στους αγώνες του. Τα παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα, να περιοριστούν οι δυνατότητές του και να «φτιάξουν» έναν δύσκολο και ορισμένες φορές άνισο αγώνα για τον ίδιο. Στην αρχή τα χτυπήματα γίνονταν ολοένα και πιο δύσκολα και το σώμα του έμοιαζε να μην του επιτρέπει να κάνει το παιχνίδι του. Ολοένα και «αναγκαζόταν», για παράδειγμα, να παίζει με slice στο backhand προκειμένου να «φτάνει» τη μπάλα.
Στις μεγαλύτερες προκλήσεις, όμως, αυτός συνέχισε να το παλεύει, κυρίως λόγω της μεγάλης αγάπης του για το άθλημα, αντλώντας και σημαντική δύναμη από τους εκατομμύρια υποστηρικτές του από όλο τον κόσμο και φυσικά την οικογένειά του. Μπορεί οι αριθμοί να δείχνουν ότι ήταν ο πιο «θνητός» από τους Big 4 (11-25 με τον Djokovic, 11-14 με τον Federer και 7-17 με τον Nadal) και όντως έτσι να ήταν, όμως, η παρουσία του ήταν εφάμιλλη των υπολοίπων και μαζί δημιούργησαν την τέλεια ιστορία.
Ένα ιστορικό πρότυπο
Μετά τον αποκλεισμό της Μεγάλης Βρετανίας, των Andy Murray και Dan Evans στα προημιτελικά του διπλού των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, αυτό που μένει για τον Murray δεν είναι παρά θαυμασμός και ατελείωτος σεβασμός. Με τα όσα κατάφερε (και το πως τα κατάφερε) αποτελεί ένα πανάξιο “role model”. Στο φινάλε, απέδειξε πολλάκις πως ήταν πολλά παραπάνω από ένας σπουδαίος παίκτης. Το μαχητικό του πνεύμα ήταν το πιο δυνατό του χαρακτηριστικό. Με εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ και πάντα με διάθεση για αυτοσαρκασμό, όλοι οι παίκτες αναφέρονται σε εκείνον με τα καλύτερα λόγια. Ποτέ δεν διστάζει να εκφράζει την άποψη του σε θέματα που ξεπερνούν τα όρια του αθλήματος, ενώ είναι μεγάλος υποστηρικτής των γυναικών που ασχολούνται με το τένις και ένθερμος υπέρμαχος των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Στο δικό μου μυαλό, ως ένα παιδί που παρακολουθούσε τένις στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, τότε ο Murray μου φάνταζε ασταμάτητος… Μεγαλώνοντας εκτίμησα απείρως περισσότερο το ποιόν του ως παίκτη και ως άνθρωπο, αλλά και τη συνεισφορά του στο άθλημα. Andy Murray, λοιπόν, με ολόχρυσα γράμματα στο βιβλίο ιστορίας του τένις!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Injury troubles since 2017 and back injury at Queen’s Andy Murray’s injury timeline, skysports.com, διαθέσιμο εδώ
- Το αντίο του Andy Murray ήταν ακριβώς όπως και η καριέρα του: Μια υπέρβαση, oneman.gr, διαθέσιμο εδώ
