Της Αναστασίας Παπαδημητρίου,
Η παράσταση «Οι 8 γυναίκες του Ρομπέρ Τομά» είναι μια διαδεδομένη, διαχρονικά στο θεατρικό κοινό, αστυνομική τραγωδία που αναπαρίσταται και παίρνει μορφή στις αυλαίες των θερινών θεάτρων σε πολλά μέρη της Ελλάδας, υπό τη σκηνοθετική πινελιά του Χρήστου Σούγαρη. Ο θίασος που υποστηρίζει την παράσταση είναι 8 σπουδαίες Ελληνίδες ηθοποιοί που έχουν αφήσει το στίγμα τους στην υποκριτική, οι οποίες είναι: η Υρώ Μανέ, η Γιώτα Φέστα, η Τάνια Τρύπη, η Φωτεινή Ντεμίρη, η Ευγενία Δημητροπούλου, η Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, η Ευγενία Ξυγκόρου και η Μαρίζα Τσάρη.
Ένα σπίτι, ένας φόνος, 8 γυναίκες και εκτυλίσσεται ένα μυστήριο χωρίς προφανή λύση. 8 γυναίκες σε ένα σπίτι, οι οποίες ανήκουν στην οικογένεια ή το υπηρετικό προσωπικό. Αμέριμνες συζητάνε, ανταλλάσσουν λόγια και διαπλέκονται, μέχρι που συνειδητοποιούν ότι ο κύριος του σπιτιού είναι νεκρός και η πληροφορία αυτή ηχεί σαν έκρηξη στο μυαλό τους και το χάος ξεκινά να σκορπίζεται παντού στο χώρο. Ένταση, φόβος, άγχος κατακλύζουν τις πρωταγωνίστριες αλλά κυριαρχεί η καχυποψία τής μιας απέναντι στην άλλη. Γκαμπί, Σουζόν, Κατρίν, Ογκουστίν, Μαμή, Πιερέτ, Σανέλ και Λουίζ έρχονται όλες αντιμέτωπες με τον εαυτό τους και παράλληλα μεταξύ τους. Ένα ανοιχτό δικαστήριο που ο οι ρόλοι των δικαστών και των κατηγορούμενων εναλλάσσονται μεταξύ τους κι ο κύριος στόχος είναι να βρεθεί ο ένοχος και να μπει μια τελεία στο μυστήριο της ιστορίας που όλο και ανοίγει παρά κλείνει.
Όλες αυτές του δικαστικού τύπου διαδικασίες καταλήγουν σε ένα άνοιγμα της ψυχοσύνθεσης των ηρώων που φέρνουν στην επιφάνεια μεγάλες αποκαλύψεις και ψέματα που τους ακολουθούσαν για μεγάλο μέρος της ζωής τους και σχετίζονταν με τον κύριο του σπιτιού. Όλα αλλάζουν και αντιλαμβάνονται πλέον μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα που περιλαμβάνει μια άλλη εικόνα για τις ίδιες και για τις άλλες γυναίκες.
Η αναπαράσταση αυτής της τραγωδίας γίνεται μέσα από ατελείωτο σαρκασμό και γέλιο και δίνει αντιφατικά συναισθήματα χαράς και άγχους που πάλλονται σπασμωδικά. Η ένταση κορυφώνεται αλλά οι δόσεις χιούμορ εξισορροπούν τα συναισθήματα των ηρώων, αλλά και του θεατρικού κοινού. Στις έντονες εικόνες που επιτρέπουν τη μεταβίβαση των συναισθημάτων συμβάλλει σημαντικά ο κάμερα μαν που καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης ακολουθεί τη ροή της ιστορίας, καταγράφει και εστιάζει σε εκφράσεις ηθοποιών ή σε αντικείμενα στο χώρο.
Αυτός ο μεγάλος λαβύρινθος που έχουν φτιάξει οι ίδιες συρρικνώνεται όταν η μικρή κόρη αποκαλύπτει όλη την αλήθεια. Καμία δεν ήταν, εν τέλει, πραγματικά δίπλα του και το σκοτάδι πλημμύρισε το σπίτι.
Γενικά, η αλήθεια είναι κάτι που θέλουμε και φοβόμαστε ταυτόχρονα. Θέλουμε να γνωρίζουμε, να είμαστε ρεαλιστές και να κοιτάμε το έδαφος αλλά καμιά φορά είναι πιο δύσκολο να την κατανοήσουμε, αλλά κυρίως να την αποδεχτούμε. Η καλή επαφή και η εμπιστοσύνη στον εαυτό είναι η λέξη κλειδί για να διαχειριζόμαστε όσα έρχονται. Η ζωή είναι απρόβλεπτη και πρέπει να χτίζουμε άμυνες για να αντιμετωπίζουμε με λειτουργικό τρόπο ό,τι έρχεται και θα έρχεται.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Οι «8 γυναίκες» του Ρομπέρ Τομά: Μια «βουτιά» στα άδυτα του γυναικεία ψυχισμού, monopoli.gr, διαθέσιμο εδώ.
