Της Μαργαρίτας Οικονόμου,
Συνεχίζοντας από το προηγούμενο άρθρο, αναφορικά με το πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη στην Ελλάδα η συμμετοχή του στις διάφορες εκθέσεις που πραγματοποιούνται στη χώρα μας, η καλλιτέχνης πρόσθεσε μεταξύ άλλων και τη δική της προσωπική εμπειρία:
«Πιστεύω πως είναι καλό να δοκιμάζει κανείς, χωρίς δεύτερη σκέψη, διατηρώντας το προσωπικό του ύφος, να δει που αυτό μπορεί να «χωρέσει» και να ταιριάξει. Δε ξέρω αν είναι εύκολο να συμμετέχει κανείς σε εκθέσεις ανά την Ελλάδα, μιας και όσο φοιτώ ακόμη στα τελευταία έτη του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων, κοιτάζω να είμαι αφοσιωμένη στα ακαδημαϊκά δρώμενα (μαθήματα-projects, συμμετοχή σε εκθέσεις που διοργανώνονται ανά καιρούς) και αυτό εξαντλεί το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου. Σε κάποιες πάντως ευκαιρίες διαγωνισμών σε άλλα Ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια είδα απρόσμενα θετικά αποτελέσματα, κι αυτό με κάνει να πιστεύω πως αν κάποιος έχει στοχεύσει σε σκληρή δουλειά και σοβαρή έρευνα ενώ παράλληλα δουλεύει ακατάπαυστα πάνω στην τέχνη του, προσπαθώντας πάντα να υπερνικάει τον εαυτό του πάνω στο καμβά, (ή στο σεντόνι εν προκειμένω) αυτό δεν μπορεί παρά να επιφέρει ανοιχτές πόρτες αργά ή γρήγορα. Απλά αυτή είναι μια μάχη που δεν έχει τέλος, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό».
Ως άμεση απόρροια της μέχρι τώρα συζήτησής μας και σε συνδυασμό με τη σύγχρονη πραγματικότητα όπου αναμένουμε τα πάντα να είναι εύκολα και προσβάσιμα σε όλους μας, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε να ζητήσουμε και τη δική της άποψη σχετικά με το πόσο προσβάσιμη στο ευρύ κοινό είναι η τέχνη του σήμερα.
«Η τέχνη στη σημερινή εποχή θεωρώ πως επιτάσσει να είναι προσβάσιμη στο ευρύ κοινό. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό λειτουργεί και επιτυγχάνεται, στην Ελλάδα τουλάχιστον. Σίγουρα υπάρχουν άτομα στον κλάδο που προσπαθούν, με μεράκι και πείσμα για το καλύτερο. Εδώ, όμως, θα χρειαζόταν μια τεράστια ανάλυση του πως είναι δομημένη η κοινωνία μας, και τι ορίζεται ως «ψυχαγωγία», παίρνοντας υπόψιν το φάσμα των ηλικιών, το γούστο, την αισθητική κ.ά. Επίσης, ας μην ξεχνάμε και τι σύνδεση και τι οικειότητα έχουν οι νέοι μεγαλώνοντας με την απουσία ή μη της τέχνης, που δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις είναι ανύπαρκτη. Η αναζήτηση του εύπεπτου και της εύκολης ψυχαγωγίας δεν ξέρω κατά πόσο συνδέεται, ή θα έπρεπε να συνδέεται, με την τέχνη. Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις όπως η περίπτωση της έκθεσης «Στα υπόγεια της Ζωσιμαίας Σχολής» που είχα τη χαρά να λάβω μέρος, όπου η σύνδεση της τοπικής κοινωνίας με το πανεπιστήμιο έφερε εντυπωσιακά αποτελέσματα, κι αυτή είναι μία πολύ ωραία πρόθεση, να αναζητηθούν τρόποι σύνδεσης του πανεπιστημίου με την τοπική κοινότητα».
Λίγο πριν την ολοκλήρωση αυτής της, αν μη τι άλλο, πολύ ενδιαφέρουσας συζήτησης, αποφασίσαμε να δούμε μέσα από τα δικά της μάτια τη μαεστρία που κατά τη γνώμη της χρειάζεται ώστε να στηθεί μια έκθεση.
«Θα την χαρακτήριζα εκρηκτικά δημιουργική, όταν ουσιαστικά τελείται. Δεν είναι απλό πράγμα να συναντιούνται τόσο διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες σε οποιαδήποτε κοινή σύμπραξη (ιδίως οι καλλιτέχνες από φύση τους γεμάτοι ιδιαιτερότητες κι ένα πολύ προσωπικό τρόπο σκέψης κι αισθητικής ο καθένας ως μονάδα). Αυτό όμως, όταν πετυχαίνει, όταν καταφέρνουν όλες αυτές οι μονάδες να «ανακατευτούν» δημιουργικά, να υπάρξουν και να παράξουν ως ομάδα, αυτό θα φανεί στο αποτέλεσμα της έκθεσης και θα φτάσει στον επισκέπτη».
Φυσικά, εύλογη εν συνέχεια απορία ήταν εάν τα Ιωάννινα είναι μια πόλη εύκολη και δεκτική στην τέχνη, πώς το αντιλαμβάνεται και πώς το βιώνει εκείνη.
«Δεν πιστεύω πως τα Ιωάννινα είναι μια πόλη εύκολη και δεκτική στην τέχνη, δε θα το συγκεκριμενοποιήσω όμως στην πόλη μας, νομίζω πως είναι πολύ πιο γενική «πληγή» της εποχής. Αυτό δε σημαίνει ότι δε βλέπω σημάδια αλλαγής προς το καλύτερο, τα τελευταία χρόνια που σιγά-σιγά εμπλέκομαι με τα δρώμενα παίρνω συχνότερα θετικά σημάδια. Κι εδώ πάντα συναντώ μια αντίφαση, γιατί ενώ υπάρχει αυτή η αίσθηση, της μη δεκτικότητας, την ίδια στιγμή γνωρίζω ένα σωρό ομάδες στην πόλη μας, θεάτρου, χορού, μουσικής που κάνουν θαύματα και πραγματοποιούν μικρές νίκες. Θα ευχηθώ, και θα επιχειρήσω να συμβάλλω, αυτό να συμβεί και με τα εικαστικά».
Κλείνοντας, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στους συντελεστές της έκθεσης Ma(t)ter/nity όπου πολλά και εξέχοντα πρόσωπα δούλεψαν και συμμετείχαν οι φοιτητές και φοιτήτριες της Σχολής Καλών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης, της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων: Αβαρικιώτη Θεοδώρα, Αλεξίου Ματίνα, Αλιφιεράκη Χρισταλένη, Αντόνοβα Τάμτα, Γιέβτοβιτς Θεοδώρα, Γκίκας Κωνσταντίνος, Γονάτου Κωνσταντίνα, Γρηγορίου Αφροδίτη, Γρηγοροπούλου Νικολέττα, Δάμη Χριστίνα, Δερβένη Μαρίνα – Ελένη, Ζαχαριά Ανδρομάχη, Ζήνας Δημήτρης, Καππά Κωνσταντίνα, Κοϊνός Κωνσταντίνος, Κόκκινος Αθανάσιος, Κοντραφούρη Μιχαηλία, Κυριακού Ζωή, Κωστοπούλου Μελίτη, Λέλου Ευαγγελία, Λυκούδη Ιωάννα, Μοιρισκλάβου Μιρέλλα, Νάσης Γιάννης, Παλληκαράκη Ευανθία, Πολονύφη Ρενεύη, Πολυχρονάκης Πέτρος, Πριστούρης Παναγιώτης, Σιαταρά Βασιλική, Στοΐτση Λίζα, Σωτηροπούλου Δέσποινα, Σωτηροπούλου Χριστίνα, Τασατζή Ματίνα, Τσίτσου Αναστασία, Φωκά Χρυστάλλα και Χριστάνα Γεωργία.
Εικαστικοί της συλλογής Μηνά Πασχόπουλου: Grabul Jordan, Ιγνατιάδης Κωνσταντίνος, Jabolo, Κόκκαλης Γιάννης, La Rocca Maurizio, Dumani Luan, Mitrikeski Boro, Μιχαλακάκου Μάρω, Μπήτσικας Ξενοφών, Μπουρονίκος Χρήστος, Νάκος Γιώργος, Ντέντης Αχιλλέας, Poposki Dragan – Dada, Popovski Sasho, Ρόκος Κυριάκος, Σαρακατσάνος Χρήστος, Τσιόδουλος Στέφανος και Χαλάστρας Γιώργος.
Επιμέλεια έκθεσης: Ευάγγελος Γκόκας, Κοσμήτωρ της Σχολής Καλών Τεχνών, Γιάννης Κόκκαλης (Επίκουρος Καθηγητής), Ευδοξία Καραγιαννοπούλου και Αθανασία Καμαργιάννη, φοιτήτριες του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών. «Επιμέλεια Εκθέσεων: Θεωρητικές και πρακτικές προσεγγίσεις», με την ευγενική συνδρομή του Καθηγητή Μαιευτικής και Γυναικολογίας του Τμήματος Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Μηνά Πασχόπουλου.
Με την ευκαιρία της έκθεσης εκδόθηκε ψηφιακός κατάλογος σε επιμέλεια Γιάννη Κόκκαλη και Μηνά Πασχόπουλου, σχεδιασμό Αναστασίας Σμυρόγλου και κείμενα των: Ευάγγελου Γκόκα, Ευδοξίας Καραγιαννοπούλου και Αθανασίας Καμαργιάννη.
Σαν τελευταίο σημείο στο αφιέρωμά μας αυτό θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την καλλιτέχνη Βασιλική Σιατάρα για την αμεσότητα, τη σαφήνεια και τον χρόνο της τον οποίο τόσο απλόχερα μας έδωσε. Η έκθεση αυτή, όπως και τόσες άλλες που λαμβάνουν χώρα στην πόλη μας, είναι —το λιγότερο— αφορμές για επαφή με την τέχνη, τους καλλιτέχνες αλλά και ενός ολόκληρου ξεχωριστού και ιδιαίτερου κόσμου που θα σταθεί εφαλτήριο ειδικά για τις νεότερες γενιές που τόσο δύσκολα πια προσεγγίζονται όσον αφορά την τέχνη και τις εκφάνσεις της.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Maternity, culturenow.gr, διαθέσιμο εδώ.
- Maternity, facebook.com, διαθέσιμο εδώ.
- Maternity, facebook.com, διαθέσιμο εδώ.
