Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Μισός αιώνας συμπληρώθηκε, προ ολίγων ημερών, από την τουρκική Εισβολή στην Κύπρο. Επί 50 συναπτά έτη η μεγαλύτερη πληγή της Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας παραμένει ανοιχτή. Το σύνθημα «δεν ξεχνώ» εξακολουθεί, επίσης, να δεσπόζει σε κάθε μαύρη επέτειο, ως κοινή δήλωση του συνόλου του Ελληνισμού απανταχού της Γης. Υπάρχουν, όμως, αυτοί που «ξέχασαν» και «ξεχνούν»…
Η περιγραφική της συμπεριφοράς της λέξης τίθεται εντός εισαγωγικών, καθότι δεν πρόκειται για μια ακούσια εξάλειψη της τραγωδίας της Μεγαλονήσου από τη μνήμη τους. Πρόκειται για υπονόμευση του κυπριακού Ελληνισμού, είτε συνειδητή είτε ασυνείδητη, που έλαβε χώρα πριν και μετά το 1974. Οφείλει, καταρχάς, να θυμάται ο καθένας ότι η Κύπρος προδόθηκε από το καθεστώς της 21ης Απριλίου, από τον τότε Βασιλιά και από διαφόρους κατ’ επάγγελμα «εθνικόφρονες».
Πρόδωσαν την Κύπρο οι εκπρόσωποι των διαφόρων, ημεδαπών τε και αλλοδαπών, κέντρων εξουσίας που προχώρησαν στην προβοκάτσια της Κοφίνου, με τις σφαγές και τις λεηλασίες κατά Τουρκοκυπρίων, τον Νοέμβριο του 1967. Η προβοκάτσια αυτή έδωσε την αφορμή για το τελεσίγραφο της Τουρκίας περί απόσυρσης της Ελληνικής Μεραρχίας της Κύπρου, υπό την απειλή άμεσης απόβασης, με τη στήριξη των Η.Π.Α. Πρόδωσε την Κύπρο, η Χούντα του Παπαδόπουλου που με τη «συνδρομή» του τότε Βασιλιά Κωνσταντίνου απέσυρε άνευ διαπραγματεύσεως, τους 8.500 άνδρες της Μεραρχίας, την οποία είχε στείλει μυστικά το 1963 η Κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, προκειμένου να προστατεύσει τη Νήσο από επαπειλούμενη τουρκική εισβολή μετά τα «ματωμένα Χριστούγεννα».
Πρόδωσε την Κύπρο η Χούντα του Ιωαννίδη με την ενορχήστρωση του πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου (τον οποίο είχε ποικιλοτρόπως υπονομεύσει τα προηγούμενα χρόνια, κατόπιν και αμερικανικών εντολών) που έδωσε την αφορμή στην Τουρκία να εισβάλει στο Νησί και να καταλάβει παράνομα το 30% περίπου του εδάφους του, πραγματοποιώντας φρικτά εγκλήματα κατά της ζωής, της τιμής, της περιουσίας του άμαχου κυπριακού Ελληνισμού. Πρόδωσαν την Κύπρο όσοι ευθύνονται για την αποδιοργάνωση των ενόπλων δυνάμεων, τόσο εκεί όσο και στην Ελλάδα. Για όλες εκείνες τις ενέργειες και τις παραλείψεις που δεν επέτρεψαν την απόκρουση, αλλά απλώς τον περιορισμό των τουρκικών στρατευμάτων του «Αττίλα 1» και προκάλεσαν ακόμα και τον άδικο θάνατο ηρωικών υπερασπιστών της Κύπρου, όπως αυτών της επιχείρησης «ΝΙΚΗ». Για όλες εκείνες τις ενέργειες και τις παραλείψεις που άφησαν παντελώς ανυπεράσπιστη την Κύπρο από τη «Μητέρα Πατρίδα» κατά τον «Αττίλα 2» και καθιέρωσαν το δόγμα «Η Κύπρος κείται μακράν».
Ποιοι ήταν αυτοί που «ξέχασαν» την Κύπρο, από την ολοκλήρωση του «Αττίλα 2» και τη διαρκώς αιμορραγούσα πληγή που αυτός κληροδότησε; «Ξέχασαν» την Κύπρο όσοι από τις θέσεις ευθύνης που κατείχαν ν’ αμνηστεύουν κατ’ ουσίαν, τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της προδοσίας. «Ξέχασαν» την Κύπρο αυτοί που κατήργησαν το δόγμα του «Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος – Κύπρου» που καθιερώθηκε στις 16 Νοεμβρίου του 1993, με την ιστορική δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου «Από σήμερα η Κύπρος ανήκει εις την αμυντικήν γραμμήν της Ελλάδος». Τότε που ανετράπη το «Ένας αποφασίζει ο άλλος συμπαρίσταται», διάδοχος του καραμανλικού «Η Κύπρος κείται μακράν».
«Ξέχασαν» την Κύπρο όσοι προσπαθούσαν να περάσουν στα ψιλά τις δολοφονίες του Τάσσου Ισαάκ και του Σολομού Σολομού από το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος και το τουρκικό παρακράτος. «Ξέχασαν» την Κύπρο οι θιασώτες του «Σχεδίου Ανάν». Αυτοί που πίεζαν τον ελληνοκυπριακό λαό να δεχθεί την υποβάθμιση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας σε «κοινότητα». Αυτοί που δεν είχαν κάποιο πρόβλημα να υπαναχωρήσουν από τις πάγιες ελληνοκυπριακές θέσεις και να ικανοποιήσουν τις παράνομες, ανιστόρητες, αντιδημοκρατικές τουρκοκυπριακές απαιτήσεις: Καινοφανές κρατικό υβρίδιο με στοιχεία τόσο ομοσπονδίας όσο και συνομοσπονδίας, ουσιαστικά άνευ ενόπλων δυνάμεων, αδύναμη κεντρική Κυβέρνηση σε διαρκή επιτήρηση από εξωτερικούς «προστάτες», εναλλαγή Προέδρων εκ των δύο κοινοτήτων ανά θητεία, Άνω Βουλή χωρίς αναλογική εκπροσώπηση βάσει πληθυσμού, αλλά 50% για έκαστο των μερών, απεμπόληση των κεκτημένων που προκύπτουν από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ περί της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου και «νομιμοποίηση» τουρκικών σχεδίων για νέους «Αττίλες», παραμονή 45.000 Τούρκων εποίκων κ.ά. Επί της ουσίας, δικαίωση των τουρκικών εγκλημάτων που έλαβαν χώρα στη Μεγαλόνησο τόσο κατά την Εισβολή όσο και κατά τα χρόνια που ακολούθησαν, με τον παράνομο εποικισμό του κατεχόμενου βορείου τμήματός της. Όλ’ αυτά στ’ όνομα του δήθεν ρεαλισμού, της δήθεν επιβαλλόμενης πραγματικότητας, της δήθεν υπέρβασης του παρελθόντος.
«Ξέχασαν» και «ξεχνούν» την Κύπρο όσοι προωθούν, την εικοσαετία περίπου, την άποψη περί της ανάγκης αποδέσμευσης της Ελλάδας από τις υποχρεώσεις της ως εγγυήτρια της Κύπρου, προσδοκώντας, τουλάχιστον αφελώς, ότι κάτι τέτοιο θα συμβάλει στον κατευνασμό της Τουρκίας, όταν η τελευταία, αντιθέτως, ενισχύει τις στρατιωτικές της υποδομές στα Κατεχόμενα. «Ξεχνούν» την Κύπρο όσοι τη θεωρούν απλώς ένα αγκάθι στους σχεδιασμούς τους για «ήρεμα νερά στο Αιγαίο». Όσοι προωθούν εκ νέου δήθεν λύσεις στο πρότυπο του Σχεδίου Ανάν, προκειμένου να τελειώνουν από το Κυπριακό, προκειμένου ν’ ασχοληθούν με τις επερχόμενες «Πρέσπες του Αιγαίου». Με τον σχεδιασμό, δηλαδή, μίας ακόμa επώδυνης εθνικής ήττας μετά από αυτή που υπέστη η Ελλάδα στο Σκοπιανό.
«Ξεχνούν» την Κύπρο οι μπρουτάλ (στα λόγια) «υπερ-πατριώτες» που είτε από παντελή έλλειψη ιστορικών γνώσεων είτε από ετσιθελική άρνηση της Ιστορίας, είτε από απύθμενο θράσος δεν τολμούν να πουν κουβέντα για τα εγκλήματα των χουντοβασιλικών πολιτικών τους προτύπων. «Ξεχνούν» την Κύπρο οι αυτοαποκαλούμενοι φιλελεύθεροι που με την ιδεοληψία και τον ψευτο-ελιτισμό τους τοποθετούν στη χωρία των εθνικιστών και των οπισθοδρομικών όσους τολμούν να πουν ότι διαφωνούν με το «λύση να ’ναι κι ό,τι να ΄ναι». Όσους δεν πιστεύουν ότι μια μελλοντική κι αμφίβολη οικονομική ευμάρεια των δύο κοινοτήτων θα επουλώσει όλες τις πληγές, παλιές και νέες.
«Ξεχνούν» την Κύπρο οι Αριστεροί εκείνοι (με την ευρύτερη έννοια) που με πυξίδα τον εθνομηδενισμό ψέγουν διαρκώς την ελληνοκυπριακή πλευρά για «παράλογες, μαξιμαλιστικές απαιτήσεις» κάθε φορά που βρίσκεται σ’ εξέλιξη κάποια διαπραγμάτευση. Αυτοί που καταλήγουν να υιοθετούν τις θέσεις της Τουρκίας μόνο και μόνο γιατί θεωρούν χρέος τους να βρίσκονται απέναντι σε οτιδήποτε ελληνικό. «Ξεχνούν» την Κύπρο όσοι κινούνται στον χώρο εκείνο μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, στη Δημοκρατική Παράταξη, κι αντί να μείνουν περήφανα σταθεροί στα πατριωτικά νάματα τα οποία τη γιγάντωσαν κάποτε, αναλώνονται σε νεφελώδεις ρητορείες μήπως και θεωρηθούν ντεμοντέ.
«Ξεχνούν» την Κύπρο οι διάφοροι καριερίστες της πολιτικής που απαλλαγμένοι, κατά βάθος, από κάθε ιδεολογική συγκρότηση, λειτουργούν με μοναδικό τους γνώμονα την προσωπική τους πολιτική κυριαρχία. Σε αυτήν την κατηγορία εντάσσεται και η προσπάθεια αποδόμησης του Υπουργού Άμυνας Νίκου Δένδια από το περιβάλλον Μητσοτάκη, αναφορικώς προς την αντιπαράθεσή του με την Τουρκία επ’ αφορμή των δηλώσεών του για την 50η επέτειο της Εισβολής.
Θα παρατηρήσει, πιθανώς, ο αναγνώστης των ανωτέρω ότι ουδεμία αναφορά γίνεται στον τρίτο, ξένο παράγοντα. ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Μ. Βρετανία δεν κατηγοριοποιούνται ούτε στη μεριά αυτών που πρόδωσαν ούτε στη μεριά αυτών που «ξέχασαν» την Κύπρο. Αυτό είναι φυσικό, όμως. Όλοι οι ανωτέρω εξυπηρετούσαν τ’ ατομικά τους συμφέροντα ή τα συμφέροντα των εντολοδόχων τους, κατά περίπτωση. Ουδέποτε ήταν αποκλειστικοί μας σύμμαχοι για να μας προδώσουν. Ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν πραγματικά για την ουσία του Κυπριακού, για την ανθρώπινη διάστασή του, για την ανάγκη της απόδοσης Δικαιοσύνης. Εξαρχής, επέλεξαν να μην αναλωθούν με αυτές τις πτυχές του, επομένως, δεν θα μπορούσαν να «ξεχάσουν» κάτι.
Η Κύπρος σήμερα, συνεχίζει ν’ αντιστέκεται στην προσπάθεια υποταγής της και δεν παύει να διεκδικεί τα δίκαιά της. Οι δυσκολίες και οι απογοητεύσεις που βιώνουν οι Κύπριοι τους καταπονούν, αλλά και τους ατσαλώνουν, πνευματικά. Μαζί τους και όλοι αυτοί που συγκροτούν τον απανταχού Ελληνισμό και που αρνούνται να ξεχάσουν. Ταιριαστοί, εν προκειμένω, οι στίχοι του Θεοδόση Πιερίδη στο τραγούδι Λογαριάσατε λάθος, σε μουσική Μιχάλη Χριστοδουλίδη, με πρώτο ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα, στον δίσκο Ες γην εναλίαν Κύπρον, του 1992: «Τούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύει / χίλια χρόνια αν περάσουν δεν πεθαίνουμε σκλάβοι».
