Του Περικλή Ζαχάρη,
Το βιβλίο Αμήν: Προσευχές στο Κενό του Μισέλ Φάις από τις Εκδόσεις Πατάκη είναι ένα από τα πιο αξιοσημείωτα έργα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Ο Φάις, με τον ιδιαίτερο αφηγηματικό του τρόπο, καταφέρνει να συνδυάσει τη φιλοσοφική σκέψη με την ποιητική γραφή, δημιουργώντας ένα κείμενο που όχι μόνο προσεγγίζει το αναγνωστικό κοινό σε συναισθηματικό επίπεδο, αλλά και προκαλεί τον αναγνώστη να σκεφτεί βαθύτερα για τη φύση της ύπαρξης και την αναζήτηση του νοήματος της ζωής.
Το βιβλίο χωρίζεται σε μικρά, αυτόνομα κείμενα που μοιάζουν με προσευχές ή μονολόγους. Αυτή η μορφή προσδίδει στο έργο μια δομή που επιτρέπει στον αναγνώστη να το προσεγγίσει είτε διαδοχικά είτε τμηματικά, εμβαθύνοντας σε κάθε «προσευχή» ξεχωριστά. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την πρώτη προσωπική αντωνυμία, προσδίδοντας μια άμεση και προσωπική διάσταση στο έργο του. Αυτή η προσωπική προσέγγιση δημιουργεί μια αίσθηση οικειότητας και άμεσης επικοινωνίας με τον αναγνώστη.
Το κεντρικό θέμα του βιβλίου είναι η αναζήτηση του Θεού και του νοήματος μέσα σε έναν κόσμο που φαίνεται κενός και αδιάφορος. Ο Φάις εξετάζει την έννοια της πίστης, της αμφιβολίας και της πνευματικής αναζήτησης. Χρησιμοποιεί πλούσια γλώσσα και συμβολισμούς, με πολλές αναφορές στη θρησκεία, τη φιλοσοφία και την ποίηση. Το στυλ του είναι πυκνό και στοχαστικό, απαιτώντας από τον αναγνώστη να συμμετέχει ενεργά στην ανάγνωση και την ερμηνεία του κειμένου. Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι κυρίως αφηρημένοι, χωρίς συγκεκριμένη ταυτότητα ή περιγραφή. Αυτή η προσέγγιση ενισχύει την καθολικότητα των θεμάτων που πραγματεύεται ο συγγραφέας. Ο αναγνώστης μπορεί να ταυτιστεί με τις φωνές και τις σκέψεις που εκφράζονται στο κείμενο, αναγνωρίζοντας δικές του εμπειρίες και συναισθήματα. Η απουσία συγκεκριμένων χαρακτήρων επιτρέπει, επίσης, στον Φάις να επικεντρωθεί περισσότερο στις ιδέες και τις φιλοσοφικές αναζητήσεις που αποτελούν τον πυρήνα του έργου του.
Η γλώσσα του Φάις είναι ιδιαίτερα προσεγμένη, με έντονο ποιητικό στοιχείο. Οι προτάσεις του συχνά θυμίζουν ποίηση, με ρυθμό και μελωδικότητα που προσδίδουν στο κείμενο μια μουσικότητα. Η χρήση μεταφορών και συμβολισμών είναι εκτεταμένη, προσφέροντας πολυεπίπεδες ερμηνείες. Ο Φάις χρησιμοποιεί, επίσης, αρχαϊκές λέξεις και εκφράσεις, ενισχύοντας την αίσθηση διαχρονικότητας και σύνδεσης με την παράδοση της ελληνικής γραμματείας.
Το έργο του Φάις θέτει ερωτήματα για την ύπαρξη του Θεού, την έννοια της πίστης και την αναζήτηση του νοήματος σε έναν κόσμο που συχνά φαίνεται άδειος και χωρίς προορισμό. Οι «προσευχές» του βιβλίου είναι συχνά κραυγές απόγνωσης, εκφράζοντας την ανθρώπινη αγωνία και την ανάγκη για νόημα. Ο συγγραφέας δεν προσφέρει εύκολες απαντήσεις, αλλά αντίθετα προτρέπει τον αναγνώστη να σκεφτεί βαθύτερα και να αναζητήσει τις δικές του απαντήσεις.
Η κριτική υποδοχή του βιβλίου ήταν θετική, με πολλούς να επαινούν την πρωτοτυπία και την ποιητική δύναμη του Φάις. Η ικανότητά του να συνδυάζει το προσωπικό με το καθολικό, το φιλοσοφικό με το ποιητικό, καθιστά το έργο του μοναδικό. Ορισμένοι κριτικοί σημείωσαν ότι η πυκνότητα και η στοχαστική φύση του κειμένου μπορεί να το κάνουν δύσκολο για κάποιους αναγνώστες, αλλά αυτό δεν μειώνει την αξία του έργου.
Το Αμήν: Προσευχές στο Κενό είναι ένα σημαντικό έργο της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Ο Μισέλ Φάις καταφέρνει να δημιουργήσει ένα βιβλίο που δεν είναι μόνο λογοτεχνικά άρτιο, αλλά και φιλοσοφικά πλούσιο. Η γραφή του είναι ποιητική και στοχαστική, προσκαλώντας τον αναγνώστη να συμμετέχει ενεργά στην αναζήτηση του νοήματος. Η δομή του βιβλίου, με τις μικρές, αυτόνομες «προσευχές», επιτρέπει την εμβάθυνση σε κάθε κείμενο ξεχωριστά, προσφέροντας μια μοναδική αναγνωστική εμπειρία. Σε έναν κόσμο που συχνά φαίνεται κενός και χωρίς νόημα, το έργο του Φάις προσφέρει μια διαδρομή για την αναζήτηση της πίστης και της πνευματικότητας.
