Της Ευθυμίας Γκαμπέση,
Η ξενιτιά είναι μία έννοια που ακούγεται και άλλο τόσο υλοποιείται στις μέρες μας. Οι άνθρωποι που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα τους, προκειμένου να ζήσουν μία καλύτερη και ευπορότερη ζωή δεν είναι λίγοι, ειδικά από χώρες της Μέσης Ανατολής. Για μία τέτοια περίπτωση πρόκειται και η ιστορία του Αβίρ στο βιβλίο του Θεόδωρου Γρηγοριάδη Ελσίνκι που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη.
Ο συγγραφέας του βιβλίου, Θεόδωρος Γρηγοριάδης, γεννήθηκε στο Παλαιοχώρι Παγγαίου Καβάλας το 1956. Πραγματοποίησε τις σπουδές του στην Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήµιο της Θεσσαλονίκης και δίδαξε αγγλικά στη δηµόσια εκπαίδευση. Επίσης, έχει γράψει δώδεκα µυθιστορήµατα, τέσσερις συλλογές διηγηµάτων, µία νουβέλα, ένα αφήγηµα και έναν σκηνικό µονόλογο. Η Ζωή µεθόρια τιµήθηκε µε το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήµατος 2016. Ακόμη, Το Τραγούδι του πατέρα βραβεύτηκε το 2019 µε το Βραβείο «Νίκος Θέµελης» του λογοτεχνικού περιοδικού «Ο αναγνώστης» και η Νοσταλγία της απώλειας µε το Βραβείο Διηγήµατος του ίδιου περιοδικού το 2023. Τέλος, το µυθιστόρηµα Αλούζα: χίλιοι και ένας εραστές µεταφράστηκε στα αραβικά (2017), η συλλογή διηγηµάτων Γιατί πρόδωσα την πατρίδα µου στα δανέζικα (2021) και η συλλογή διηγηµάτων Η νοσταλγία της απώλειας στα γαλλικά (2024). Τέλος, είναι µέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Η ιστορία του μυθιστορήματος έχει δύο πρωταγωνιστές: τον Ιρακινό Αβίρ και τον Έλληνα Αντώνη. Ο πρώτος είναι ένας άνθρωπος που έφυγε από την πατρίδα του και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, την οποία ένιωσε ως δεύτερη πατρίδα. Εκεί γνώρισε και τον Αντώνη, τον φίλο που έγινε η αδελφή ψυχή του, αφού δεν υπήρχε κανένας άλλος στον κόσμο που να ταυτίζεται και να τον καταλαβαίνει περισσότερο από αυτόν. Και το ίδιο ίσχυε φυσικά και για τον Αντώνη. Ο τελευταίος ήταν συγγραφέας και σεναριογράφος αλλά η δουλειά του γινόταν πολλές φορές περιστασιακά.
Η πλοκή του μυθιστορήματος περιστρέφεται γύρω από τα μακρινά ταξίδια και τις γραφειοκρατικές περιπέτειες του Αβίρ, αφού αποφασίζει να εγκαταλείψει και την Ελλάδα και να μεταναστεύσει στη Φινλανδία και όπως προδίδει και ο τίτλος του βιβλίου, στο Ελσίνκι. Η αλληλογραφία με τον φίλο του Αντώνη δε παύει να αποτελεί το καλύτερο μέρος της ημέρας του. Στην πορεία ο Αβίρ παντρεύεται και κάνει οικογένεια, κάτι που οδηγεί στη μόνιμη παραμονή του στη χώρα.
Σε περίπτωση που αναρωτιέστε, ναι, υπήρχε και ερωτική επαφή μεταξύ του Αβίρ και του Αντώνη αλλά θα ήταν πολύ επιφανειακό να επικεντρωθούμε σε αυτό. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα βιβλίο που περιγράφει τις δυσκολίες που συναντούν οι αλλοδαποί ερχόμενοι σε μία νέα χώρα. Ενώ κεντρικό ρόλο παίζουν οι έννοιες της πατρίδας —όποιας κι αν είναι αυτής—, της αγάπης, της ανιδιοτελούς φιλίας και της οικογένειας. Πρόκειται για ένα ταξίδι περιπλάνησης που πλέει στα νερά της διαφορετικότητας και της αφοσίωσης.
