Του Αντώνη Δεληολάνη,
Συνήθως όταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος εμφανίζεται ως θέμα σε μια συζήτηση μας, σε ένα βιβλίο που διαβάζουμε, σε μια ταινία που βλέπουμε, ακόμα και σε ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ, αναφέρονται οι κτηνωδίες των δυνάμεων του Άξονα και ο ηρωισμός της «σπουδαιότερης γενιάς» των συμμαχικών δυνάμεων κατά την διάρκεια του πολέμου. Πολλοί ιστορικοί έσπευσαν, και καλώς έκαναν, να αναδείξουν τα εγκλήματα του φασισμού και τα ανδραγαθήματα των συμμάχων στρατιωτών. Πολλοί λίγοι ήταν αυτοί που αν και στην πλευρά των νικητών, δεν λησμόνησαν να γράψουν για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν οι συμμαχικές δυνάμεις και τα οποία σχεδόν ποτέ δεν διώχθηκαν ποινικά.
ΕΣΣΔ
Τα σοβιετικά στρατεύματα αρχικά διέπραξαν δεκάδες σφαγές στρατιωτών, αμάχων, γυναικών, παιδιών όπως αυτές στο Μέτγκεθεν, στο Κάτιν και στο Κοκενμιάο. Λεηλασίες και αμέτρητοι βιασμοί από περιοχές που περνούσε ο κόκκινος στρατός αποτελούσαν επαναλαμβανόμενα εγκλήματα με την χαρακτηριστική φράση της Natalya Gesse (πολεμικής ανταποκρίτριας) «Οι Ρώσοι βίαζαν κάθε Γερμανίδα από οκτώ έως ογδόντα. Ήταν ένας στρατός βιαστών» να επιβεβαιώνει αυτήν την κτηνωδία. Ο Ιωσήφ Στάλιν από την άλλη το θεωρούσε διασκέδαση. Γιουγκοσλάβοι Παρτιζάνοι στο Kocevski Rog θα διαπράξουν τον Μάιο του 1945 σφαγή που θα κοστίσει την ζωή σε 12.000 ανθρώπους που σχετίζονταν με τους παλιννοστούντες της Σλοβένικης Πολιτοφυλακής.
ΑΣΙΑ
Κινέζοι στρατιώτες εκτέλεσαν, βασάνισαν και αποκεφάλισαν πάνω από 10.000 Ιάπωνες από το 1942-1945 ενώ και σε αυτήν την περίπτωσή υπάρχουν καταγραφές για μαζικούς βιασμούς γυναικών και λεηλασιών. Στρατεύματα του Ηνωμένου Βασιλείου αφαιρούσαν χρυσά δόντια από νεκρούς Ιάπωνες και εμφάνιζαν ως τρόπαια τα κρανία τούς ενώ για όσους βιασμούς διέπραξαν δεν καταδικάστηκαν ουδέποτε. Οι Αμερικανοί που βρισκόταν στην Ασία συχνά σκοτώνουν αιχμάλωτους Ιάπωνες, βομβάρδιζαν σκάφη διάσωσης και ορισμένοι θεωρούσαν τούς Ιάπωνες ανθρώπους κατώτερης κατηγορίας. Κατά την διάρκεια της μάχης της Οκινάουα και πάρα την νίκη των Αμερικανών, αυτοί συνέχισαν να βιάζουν γυναίκες με τον εξωφρενικό αριθμό να ανέρχεται στις 10.000.
ΔΥΤΙΚΟΙ
Όσο αφορά τα εγκλήματα των δυτικών συμμαχιών κατά των Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η βιβλιογραφία είναι πολλή μεγαλύτερη σε σχέση με Ασία και ΕΣΣΔ. Οι Γάλλοι στρατιώτες τον Μάιο του 1940 έπιασαν αιχμάλωτος 79 υπόπτους για συνεργασία με την ναζιστική Γερμανία και τούς μετέφεραν στο Άμπεβιλ. Όταν οι Γερμανοί άρχισαν να βομβαρδίζουν την περιοχή οι Γάλλοι αποφάσισαν, χωρίς να έχουν κάποια ενοχοποιητικά στοιχεία, να εκτελέσουν 21 από αυτούς. Εν τέλει μόνο 4 από αυτούς είχαν σχέσεις με Γερμανούς. Γαλλικά μαροκινά στρατεύματα σε Γερμανία και κυρίως σε Ιταλία βίασαν ή σκότωσαν περισσότερες από 12.000 νέες και ηλικιωμένες γυναίκες αλλά και παιδιά.
Οι Βρετανοί βομβάρδισαν ανυπεράσπιστες πόλεις όπως για παράδειγμά την Δρέσδη, σκοτώνοντας 25.000 ανθρώπους πράγμα που απαγορευόταν από τις Συμβάσεις της Χάγης. Κατά την διάρκεια του πολέμου και μετά το τέλος του, το «κλουβί του Λονδίνου» αποτέλεσε κολαστήριο αιχμαλώτων στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου και καταγράφηκαν ψυχικά και σωματικά βασανιστήρια κατά τις ανακρίσεις. Ούτε οι Άγγλοι θα απείχαν δυστυχώς από ομαδικούς βιασμούς γυναικών που τις περισσότερες φορές συγκαλύπτονταν από τις αρχές. Τον Απρίλιο του 1945 Βρετανοί στρατιώτες έκαψαν δυο κατοικημένα σπίτια στην περιοχή Seedorf της Γερμανίας ως αντίποινα σε Γερμανούς πολίτες που φυγάδευαν στρατιώτες. Στην θάλασσα τώρα οι Βρετανοί δεν δίστασαν να βομβαρδίσουν υποβρύχια και να πυροβολήσουν επιζώντες πάρα το γεγονός ότι βρισκόταν υπό έλεγχο των βρετανικών στρατευμάτων και θα έπρεπε να δικαστούν και όχι να βυθιστούν σύμφωνα με την Δεύτερη Ναυτική Συνθήκη του Λονδίνου. Ούτε οι Αμερικανοί, βέβαια, θα αποτελούσαν εξαίρεση σε αυτήν την σειρά εγκλημάτων από τους συμμάχους. Ο αντισυνταγματάρχης McCaffrey θα δώσει το πράσινο φως για την δολοφονία 8 Ιταλών πολιτών στο Canicatti και δεν θα κατηγορηθεί ποτέ γι’ αυτό το αδίκημα αν και υπήρξε έρευνα. Στο Biscari η 45η Μεραρχία του πεζικού θα σκοτώσει 75 αιχμάλωτους πολέμου και άλλοι 30 θα δολοφονηθούν στο γαλλικό χωριό Audouville-la-Hubert από Αμερικανούς αλεξιπτωτιστές.
Όταν οι σύμμαχοι απελευθέρωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου 12 φρουροί που παραδόθηκαν πυροβολήθηκαν από έναν στρατιώτη που τους επιτηρούσε και έγινε λόγος πιο μετά για 30 θύματα συνολικά. Αργότερα παρ’ όλα αυτά ο συνταγματάρχης Buechner θα έγραφε για πάνω από 500 νεκρούς. Κατά τη διάρκεια της συμμαχικής κατοχής της Γερμανίας σχηματίστηκαν 19 αμερικανικές φυλακές με αιχμάλωτους πολέμου που άγγιξαν τα 2 εκατομμύρια. Οι σύμμαχοι, όμως, ποτέ δεν προγραμμάτισαν σωστά την τροφοδοσία τους με αποτέλεσμα να χαθούν χιλιάδες άνθρωποι από πείνα και αφυδάτωση. Οι σφαγές στον Τσενόν και στην πόλη Lippach της Γερμανίας όπως και οι βιασμοί 20 γυναικών στην τελευταία, συνέχισαν τις αποτρόπαιες πράξεις των συμμάχων. Αρχεία που δημοσιοποιήθηκαν το 2006 μιλούν για 14.000 βιασμούς γυναικών από Αμερικανούς στρατιώτες, ενώ υπήρξαν από το 1944 έως και το τέλος του πολέμου 3.500 βιασμοί γυναικών στην απελευθερωμένη Γαλλία. Βέβαια η Γερμανίδα ιστορικός Miriam Gebhardt θα κάνει λόγο για 190.000 γυναίκες που βιάστηκαν από Αμερικανούς, με τις περισσότερες μετά την εισβολή των ΗΠΑ στην Γερμανία.
Προφανώς τα παραπάνω αποτελούν ένα σημαντικό μέρος αλλά όχι το σύνολο των εγκλημάτων των συμμάχων κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για το οποίο έχουν γραφτεί πλέον ολόκληρα βιβλία. Σκοπός του άρθρου δεν έγκειται στην εξίσωση των εγκλημάτων πολέμου ανάμεσα σε Συμμάχους και δυνάμεις του Άξονα. Σκοπός του είναι να αναδείξει ότι σε έναν τόσο μεγάλο πόλεμο ακόμα και αν είσαι ο νικητής δεν πρέπει να μείνουν ατιμώρητα τα εγκλήματα σου ούτε να αποκρυφθούν όπως εντέχνως έχει γίνει. Και όντως τα εγκλήματα των συμμάχων ήταν αρκετά για να κρυφτούν κάτω από το χαλί. Μετά τον πόλεμο ο υποστράτηγος Raymond Hufft, που είχε δώσει εντολή ώστε να μην υπάρχουν αιχμάλωτοι αλλά μόνο νεκροί όταν διέσχισε τον Ρήνο το 1945, δήλωσε πως αν οι Γερμανοί είχαν κερδίσει τον πόλεμο, αυτός θα ήταν στην δίκη της Νυρεμβέργης αντί για αυτούς.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Rick Atkinson (2008), The Day of Battle: The War in Sicily and Italy 1943-1944, Νέα Υόρκη: έκδοση Henry Holt.
- Antony Beevor (2009), D-Day: The Battle for Normandy, Νέα Υόρκη: εκδόσεις Viking.
- Antony Beevor (2007), Berlin – The Downfall 1945, Νέα Υόρκη: εκδόσεις Penguin.
- Norman Davies (2006), No Simple Victory: World War II in Europe 1939-1945, Λονδίνο: εκδόσεις Macmillan.
