Της Μαρίας Κουλούρη,
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος αποτέλεσε τη μεγαλύτερη τραγωδία της ανθρωπότητας και στιγμάτισε για πάντα τις ζωές των ανθρώπων, αφήνοντας ανεπούλωτα τραύματα σε όσους επέζησαν από την ταραχώδη αυτή περίοδο. Τα θύματα του πολέμου, εντός και εκτός των πεδίων των μαχών, ήταν εκατομμύρια. Θύματα, φυσικά, δεν ήταν μόνο όσοι έχασαν τη ζωή τους από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και τις κακουχίες, αλλά και οι οικογένειες αυτών που «έφυγαν», δηλαδή όσοι έμειναν πίσω. Ο Φίλιξ Λάτιμερ, πρωταγωνιστής του θρυλικού μυθιστορήματος Σχολείο για την αγάπη της Olivia Manning, που επανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα.
Η συγγραφέας του βιβλίου, Olivia Manning, αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της βρετανικής λογοτεχνίας. Γεννήθηκε το 1908 στο Πόρτσμουθ του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου και μεγάλωσε (όπως και στην Ιρλανδία), ενώ η παιδική της ηλικία χαρακτηρίστηκε από οικονομική δυσπραγία και διαφωνίες με τους γονείς της. Η Manning ασχολήθηκε με τη συγγραφή και την ποίηση, αντλώντας έμπνευση από τα ταξίδια της με τον σύζυγό της στην Ανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στο συγγραφικό της έργο περιλαμβάνονται τα γνωστά μυθιστορήματα Βαλκανική Τριλογία και Τριλογία του Λεβάντε, που μεταφέρθηκαν στη μικρή οθόνη με τον τίτλο “Fortunes of War”, αλλά και το βιβλίο με το οποίο ασχολείται η παρούσα βιβλιοκριτική, Σχολείο για την αγάπη, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1951. Πέθανε το 1980 και η αναγνώριση του έργου της ήρθε, όπως φοβόταν και η ίδια, ύστερα από τον θάνατό της.
Πίσω στα του βιβλίου, το Σχολείο για την αγάπη έχει ως κεντρικό πρόσωπο τον Φίλιξ Λάτιμερ, έναν ορφανό έφηβο που έχασε και τους δύο γονείς του κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τον πατέρα του από επίθεση και τη μητέρα του από ασθένεια. Από την έκρηξη του πολέμου και ύστερα, ζούσε στη Βαγδάτη του Ιράκ έως τον θάνατο της μητέρας του το 1945, οπότε και έφυγε, πηγαίνοντας στην ετεροθαλή αδερφή του πατέρα του, Έθελ Μπουν, που διατηρούσε στην Ιερουσαλήμ ένα μεγάλο σπίτι σαν πανσιόν. Η «μις» Μπουν ήταν μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας, στριφνή, κακότροπη και τσιγκούνα, η οποία αποσπούσε μεγάλα χρηματικά ποσά από τους ενοίκους της οικίας, εκμεταλλευόμενη τον μεγάλο αριθμό Ευρωπαίων προσφύγων στην Ιερουσαλήμ λόγω του πολέμου.
Ωστόσο, πέρα από την οικονομική εκμετάλλευση, όσοι διέμεναν σε αυτό το σπίτι είχαν να αντιμετωπίσουν και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, τις οποίες επέβαλλε η ίδια η μις Μπουν. Βέβαια, η μις Μπουν στην κοινή γνώμη περνούσε την εικόνα μιας φιλεύσπλαχνης γυναίκας, η οποία αποτελούσε μέλος μιας φονταμενταλιστικής ομάδας, με το όνομα «Πάντα Έτοιμοι», διακηρύσσοντας το τρίπτυχο «χαρά, φιλανθρωπία και αγάπη». Στην πραγματικότητα, ακόμα και από τον Φίλιξ, που ήταν κατά κάποιο τρόπο συγγενής της, απαίτησε μεγάλη χρηματική αμοιβή για να τον φιλοξενήσει. Όλα φαίνεται να αλλάζουν σταδιακά, όταν στην οικία έρχεται για να μείνει η κυρία Έλις, μια νεαρή γυναίκα που χήρεψε πρόσφατα και γνώριζε πως είναι έγκυος, χωρίς, όμως, να το αποκαλύψει εξ αρχής στη μις Μπουν. Από την αρχή της διαμονής της αγωνίζεται για να αποκτήσουν όλοι θέρμανση, ζεστό νερό και σωστή διατροφή, ενώ στην πορεία ζητά από τη μις Μπουν τη διαχείριση της πανσιόν.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που εντάσσει μια ιστορία-κατασκεύασμα της συγγραφέα σε πραγματικές ιστορικές συνθήκες, σύμφωνα και με τα βιώματα της ίδιας κατά τα χρόνια διαμονής της σε Ανατολική Ευρώπη και Μέση Ανατολή. Το ενδιαφέρον της πλοκής του και η γλαφυρότητα των περιγραφών συνθέτουν ένα έργο που μπορεί να διαβαστεί και να αγαπηθεί από κάθε αναγνώστη.
