Του Θεμιστοκλή Καγκέλη,
Γνωστός κι ως Κάρολος ο Μέγας, ο Καρλομάγνος άφησε το μοναδικό του στίγμα στη διακυβέρνηση της μεσαιωνικής Ευρώπης, συνεχίζοντας το έργο της δυναστείας των Καρολίδων. Σήμερα θα ασχοληθούμε με τα νεανικά του χρόνια, που έθεσαν τις βάσεις ώστε ο Καρλομάγνος να συνασπίσει αργότερα τη Δυτική Ευρώπη υπό ένα κοινό όραμα.
Το βασίλειο των Φράγκων, στο οποίο είχε γεννηθεί ο Καρλομάγνος, εκείνη την εποχή ήταν μία πανίσχυρη πολιτική δύναμη στην Ευρώπη. Ο πατέρας του, Πιπίνος ο Βραχύς, είχε ο ίδιος εγκαθιδρύσει τη δυναστεία των Καρολιδών, που αργότερα θα κυβερνούσε ολόκληρη τη Δ. Ευρώπη, ενώ παράλληλα διατηρούσε άριστες σχέσεις με την εκκλησία και συγκεκριμένα τον Πάπα Ζαχαρία, ο οποίος στον έστεψε βασιλέα. Φυσικά, ως γιος του Πιπίνου, ο Καρλομάγνος ήταν αναμενόμενο ότι θα διαδραμάτιζε μείζονα ρόλο στα επόμενα χρόνια.
Η ανατροφή του ήταν η τυπική για τη φραγκική αριστοκρατία. Εκπαιδεύτηκε σε ποικίλα πρακτικά μαθήματα όπως τις πολεμικές τέχνες, την ηγεσία και τη διαχείριση του βασιλείου του πατέρα του, ενώ παράλληλα, οι κληρικοί της αυλής μύησαν το νεαρό πρίγκηπα στη γλώσσα των Λατινικών και στα δόγματα του Χριστιανισμού, ώστε να του εμφυσήσουν από νεαρή ηλικία ένα βαθύ σεβασμό προς την εκκλησία, που αποτελούσε ακρογωνιαίο λίθο στα πολιτικά δρώμενα της εποχής. Παντρεύτηκε πολλές φορές, σχηματίζοντας συμμαχίες με γνώμονα το πολιτικό κέρδος. Οι γάμοι και οι πολυάριθμοι απόγονοί του έπαιξαν κρίσιμους ρόλους στις πολιτικές του στρατηγικές, εξασφαλίζοντας συμμαχίες και διασφαλίζοντας τη μακροβιότητα της γενεαλογίας του. Επίσης, την ίδια εποχή, ο Καρλομάγνος ήρθε από πολύ νωρίς σε επαφή με τις ίντριγκες του δημόσιου βίου, παρακολουθώντας στενά τις προσπάθειες του πατέρα του να παραμείνει στην εξουσία και να επεκτείνει την αυτοκρατορία του.
Ο θάνατος του Πιπίνου το 768 σηματοδότησε μια καμπή στη ζωή του Καρλομάγνου. Το βασίλειο μοιράστηκε μεταξύ του αυτού και του μικρότερου αδελφού του, Καρλομάνου, σύμφωνα με τη φραγκική παράδοση, κι ο Καρλομάγνος έλαβε το βόρειο τμήμα, το οποίο περιλάμβανε τη Νευστρία, την Ακουιτανία και ένα μέρος της Αυστρασίας, ενώ ο αδερφός του κυβερνούσε τις νότιες περιοχές. Αυτή η διαίρεση, ωστόσο, ήταν γεμάτη ένταση, καθώς οι αδελφοί είχαν αντικρουόμενα συμφέροντα και διοικούσαν αντίπαλες φατρίες μέσα στο βασίλειο.
Η συγκυβέρνηση με τον Καρλομάνο ήταν βραχύβια. Ο ξαφνικός θάνατος του αδερφού του το 771 άφησε τον Καρλομάγνο ως τον μοναδικό άρχοντα του Φραγκικού βασιλείου κι αυτή η ενοποίηση αποδείχθηκε σημαντική καμπή. Τότε, ο Καρλομάγνος κινήθηκε γρήγορα για να εδραιώσει την εξουσία του, αντιμετωπίζοντας εσωτερικές διαφωνίες και εξωτερικές απειλές, αλλά στο τέλος, οι αποφασιστικές ενέργειες του σε αυτά τα πρώτα χρόνια ανέδειξαν τη στρατηγική του δεινότητα και έθεσαν τις βάσεις για την επεκτατική βασιλεία του.
Βασική επιρροή στη ζωή του Καρλομάγνου απετέλεσε και η εκκλησία. Η συμμαχία μεταξύ της Φραγκικής μοναρχίας και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, που ξεκίνησε από τα χρόνια του πατέρα του, συνέχισε να μεγαλώνει, καθώς ήταν αμοιβαία επωφελής. Αφενός, παρείχε προστασία και υποστήριξη στον παπισμό, αφετέρου η εκκλησία ενέκρινε την κυριαρχία του Καρλομάγνου και συνέβαλε στη σταθερότητα και τη νομιμότητα της βασιλείας του. Αυτός ο δεσμός συμβολίστηκε με τη στέψη του Καρλομάγνου ως Αυτοκράτορα των Ρωμαίων από τον Πάπα Λέοντα Γ’ το 800, ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στη μεσαιωνική ιστορία.
Συνοψίζοντας, τα πρώτα χρόνια του Καρλομάγνου ήταν μια περίοδος προετοιμασίας και μάθησης που τον εξόπλισαν με τις απαραίτητες δεξιότητες και γνώσεις για τα μελλοντικά του επιτεύγματα. Αυτά τα διαμορφωτικά χρόνια έθεσαν τα θεμέλια για την μετέπειτα επιτυχία του ως ηγεμόνας που θα ένωνε μεγάλο μέρος της Δυτικής Ευρώπης και θα έθετε τις βάσεις για την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η κληρονομιά του Καρλομάγνου ως τρομερού ηγέτη χτίστηκε στις εμπειρίες και τις επιρροές της πρώιμης ζωής του, που καθόρισαν το μεγάλο όραμά του για την κατάκτηση της Ευρώπης του Πρώιμου Μεσαίωνα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Davies Norman (2009), Ιστορία της Ευρώπης (Πρώτος Τόμος), Αθήνα: Νεφέλη
- Καρλομάγνος, ο θρυλικός βασιλιάς των Φράγκων που ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας της αναβιωμένης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Πολεμούσε για 40 χρόνια και ο στρατός του ήταν εθελοντές που είχαν δικαίωμα στα λάφυρα…, mixanitouxronou.gr, διαθέσιμο εδώ.
