Του Θανάση Μάριζα,
Τελικά, οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Τον Μάιο, κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος από τις συνεχείς νομικές του περιπέτειες και μεταξύ επισκέψεων σε κρίσιμες εκλογικά πολιτείες, ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, παραχώρησε μια συνέντευξη στην εφημερίδα Milwaukee Journal Sentinel, της πολιτείας του Wisconsin. Του τέθηκε μια ερώτηση η οποία, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα φάνταζε αχρείαστη και αδιανόητη για κάθε πολιτικό υποψήφιο: «είτε κερδίσει είτε χάσει, θα δεσμευτεί να αποδεχτεί τα αποτελέσματα των εκλογών του 2024;». Ο ίδιος έδωσε την εξής, πλήρως «τραμπική», απάντηση: «Αν όλα είναι ειλικρινά, θα δεχτώ ευχαρίστως τα αποτελέσματα […] Εάν δεν είναι, θα πρέπει να αγωνιστείτε για το δίκαιο στη χώρα». Πολύ απλά, όλα θα εξαρτηθούν από το τι θεωρεί ο ίδιος ορθό, το οποίο συνεπάγεται άμεσα με το κατά πόσο το αποτέλεσμα θα είναι υπέρ του. Ακόμη πιο απλά; Όχι, δε θα σεβαστεί το αποτέλεσμα, ανεξαρτήτως του νικητή.
Δεδομένου ότι ο Trump πολύ ανοικτά —και αιματηρά— αρνήθηκε να αποδεχτεί το αποτέλεσμα των πιο πρόσφατων προεδρικών εκλογών, στις οποίες και ηττήθηκε από το νυν Πρόεδρο Joe Biden, θα ήταν λογικό να θεωρηθεί πως η έμμεση υπόσχεσή του για περαιτέρω πόλεμο έναντι στον απλοϊκότερο των δημοκρατικών θεσμών θα αποτελούσε σημαντική εθνική είδηση. Κι όμως, θεωρείται πλέον τόσο δεδομένο για έναν υποψήφιο (και πρώην Πρόεδρο) να αντιστέκεται της πραγματικότητας και των κανόνων που δεν τον εξυπηρετούν προσωπικά, ώστε θα ήταν περίεργο και αξιοσημείωτο εάν ο Trump δεσμευόταν ότι θα σεβαστεί το εκλογικό αποτέλεσμα. Μέσα σε αυτό το κύμα παράνοιας, ίσως είναι δύσκολο να καθοριστεί το σε ποιες απειλές του 45ου Προέδρου αξίζει να δοθεί πράγματι προσοχή. Εξάλλου, η πασίγνωστη τακτική ψυχαγωγικής δημαγωγίας του απαιτεί το να παράγει ολοένα και πιο ανησυχητική ρητορική, προκειμένου να παραμείνει επίκαιρος, σχεδόν μια δεκαετία έπειτα από τη σοβαρή εμπλοκή του με την πολιτική. Όπως και να έχει, πάντως, οτιδήποτε σχετίζεται με μια πιθανή επανάληψη του «μελανού σημείου» της 6ης Ιανουαρίου 2020 δε θα πρέπει να υποτιμάται σε καμία περίπτωση.
Άλλωστε, η ανωτέρω δήλωση του Trump, ότι, δηλαδή, δεν έχει καμία πρόθεση να αποδεχθεί ειρηνικά μια ακόμη ήττα του, το προσεχές φθινόπωρο, ήταν μόνο μία από τις ποικίλες ακραίες δηλώσεις στις οποίες έχει προβεί, κατά τη διάρκεια της τωρινής του εκστρατείας. Στα τέλη Απριλίου, ο ίδιος είχε εξαπολύσει μια υβριστική επίθεση έναντι του δικαστηρίου που –εν τέλει– τον καταδίκασε για κακουργήματα οικονομικής φύσεως. Όλα αυτά, ενώ διέθετε ήδη (και, εννοείται, είχε αψηφήσει) μια εντολή που του απαγόρευε να δημοσιεύει επιθέσεις στα λατρευτά του μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εναντίον μαρτύρων, ενόρκων και δικαστικών επισήμων (συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του δικαστή) στην υπόθεσή του στη Νέα Υόρκη. Εν μέσω συνηθισμένων παρανοήσεων περί μεταναστών, ηλεκτρικών αυτοκινήτων και του αγαπημένου του ψευδούς ισχυρισμού ότι, όταν ήταν Πρόεδρος, οι ΗΠΑ είχαν «τη μεγαλύτερη οικονομία στην Ιστορία του κόσμου», υπήρξε και μια απτή απειλή βίας. Πιο συγκεκριμένα, ο Trump ανακοίνωσε, με έναν ομολογουμένως δραματικά θεατρικό τόνο, πως: «Εάν δεν κερδίσουμε αυτές τις εκλογές, δε νομίζω πως η χώρα μας θα επιβιώσει».
Αυτή η δήλωση, ο απειλητικός τόνος της οποίας ήταν δύσκολο να χαθεί, ακόμη κι αν η ίδια δεν ήταν απαραίτητα άμεσα απειλητική, ήρθε στη μέση ενός εκτεταμένου και στομφώδη λόγου, σχετικά με κάποιο υποτιθέμενο σχέδιο του Biden (του οποίου η φιλο-ισραηλινή πολιτική δύναται να του κοστίσει σημαντικούς αριθμούς Δημοκρατικών ψηφοφόρων) να φέρει «τεράστιους αριθμούς κατοίκων της Γάζας από τη Μέση Ανατολή… στις πόλεις και τα χωριά» των Αμερικανών. Καθώς το (μόνιμα) εξοργισμένο πλήθος του Wisconsin αποδοκίμαζε το… «διαβολικό» σχέδιο του νυν Προέδρου, ο Trump είχε καταφέρει να μετατρέψει την ανησυχητική σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς (και, κατ’ επέκταση, το αληθινό δράμα των Παλαιστινίων) σε μια «τραμπική» σαπουνόπερα επίθεσής του κατά της μετανάστευσης, προειδοποιώντας ότι η αγνή, άσπιλη, Λευκή Αμερική θα μολυνόταν από περαιτέρω ανεπιθύμητα στοιχεία. Επρόκειτο για μια ακόμη εμπρηστική προσθήκη στο ρατσιστικό ταπεραμέντο του πρώην Προέδρου. Το πλήθος, βέβαια, τη λάτρεψε.
Εάν τα ανωτέρω φαίνονται ως απομεινάρια μιας άλλης εποχής, αυτό δεν απέχει μακριά από την πραγματικότητα. Η δεκαετία του 1960 φαίνεται να ξαναζωντανεύει, μέσα από τα αποκυήματα της φαντασίας του Trump. Το τι δύναται να μας διδάξει η εν λόγω ιστορική περίοδος, για τους μελλοντικούς κινδύνους που απορρέουν από τον 45ο Πρόεδρο, θα εξεταστεί στο επόμενο μέρος.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Is 2024 Doomed to Repeat 2020 or 1968 – or Both?, The New Yorker, διαθέσιμο εδώ
- In interview, Trump doesn’t commit to accepting Wisconsin election results if he loses, Milwaukee Journal Sentinel, διαθέσιμο εδώ
- Trump, Repeating 2020 Election Lies, Will Not Commit to Accepting 2024 Results, The New York Times, διαθέσιμο εδώ
- Trump held in contempt after violating gag order in hush money trial, The Washington Post, διαθέσιμο εδώ
