Του Γιάννη Δράμαλη,
Το φαινόμενο της μετανάστευσης δεν είναι κάτι καινούριο για την αμερικανική κοινωνία, ο συνδυασμός του ωστόσο με άλλα καίρια ζητήματα της παγκόσμιας σκηνής ενδέχεται να το φέρει στο προσκήνιο. Ανταγωνίζεται πλέον την οικονομική πολιτική ως το σημαντικότερο ζήτημα των εκλογών του 2024 και ίσως είναι και αυτό που θα κρίνει το αποτέλεσμά τους.
Πολλοί Αμερικανοί θα παραδέχονταν, ότι η χώρα τους βασίστηκε στη μετανάστευση, ενώ η ίδια η Ιστορία επιβεβαιώνει αυτήν την πεποίθηση. Πράγματι, ήταν τα μεταναστευτικά κύματα από την Δυτική και Βόρεια Ευρώπη αρχικά και από τον υπόλοιπο κόσμο μεταγενέστερα, που δημιούργησαν την «Αμερική». Το αξιοσημείωτο είναι, ότι οι Η.Π.Α. ως κράτος διαμορφώθηκαν στη βάση μιας τεχνητής εθνικής συνείδησης. Τους ανθρώπους που ζούσαν στις αρχικές 13 Αποικίες δεν τους ένωνε κοινή εθνική και φυλετική καταγωγή, κοινή θρησκεία ή γλώσσα, πόσο μάλλον και αυτούς που κατέφθασαν αργότερα, αλλά μια κοινή πορεία, η θέληση για ανεξαρτησία, ελευθερία, εξέλιξη, μακριά από την καταπίεση οποιουδήποτε ζυγού, αλλά και η συνείδηση ότι ανήκαν στην ίδια ομάδα. Οι πρωτεργάτες της αμερικανικής Επανάσταση ονειρεύτηκαν τις Η.Π.Α., ως έναν τόπο, όπου ο καθένας θα μπορούσε να έρθει και να εξελιχθεί, συμβάλλοντας συνολικά στην εξέλιξη της κοινωνίας στην οποία ανήκει. Αυτή είναι μάλιστα η «συνταγή επιτυχίας» για τις μεγαλύτερες δυνάμεις στην ιστορία, όπως η Ρώμη ή το Ηνωμένο Βασίλειο.
Πολλοί Αμερικανοί ενστερνίζονται την παραπάνω αντίληψη μέχρι σήμερα, ενώ υπέρμαχος της είναι η παράταξη των Δημοκρατικών, η οποία επιθυμώντας να προωθήσει και πολιτικές συμπερίληψης και κοινωνικής δικαιοσύνης, παρουσιάζει προτάσεις αρκετά ριζοσπαστικές για τα δεδομένα της αμερικανικής κοινωνίας όπως φαίνεται.
Ειδικότερα, σε κεντρικούς στόχους των Δημοκρατικών αναδείχθηκαν:
- Η αύξηση του αριθμού αποδοχής μεταναστών στα σύνορα των Η.Π.Α., μία αλλαγή που για κάποιους είναι περιττή, μιας και η διοίκηση Biden έκανε υποτυπώδη έλεγχο, επιτρέποντας ούτως ή άλλως την απρόσκοπτη διέλευση μεταναστών στη χώρα.
- Η κατάργηση του καταλόγου «Ασφαλών Χωρών», από τις οποίες οι Η.Π.Α. θα μπορούσαν να δέχονται αιτήματα μεταναστών και προσφύγων, αλλά και κάθε είδους ανθρώπινη μετακίνηση. Η δημιουργία αυτού του καταλόγου ήταν απότοκο του φόβου που προκάλεσαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 και των ποικίλλων μέτρων που λήφθηκαν μετέπειτα για την αποτροπή κάθε μελλοντικής αντίστοιχης τραγωδίας. Ο κατάλογος ωστόσο στρεφόταν κυρίως κατά μουσουλμανικών, αραβικών και αφρικανικών χωρών και θεωρήθηκε από πολλούς ρατσιστικός, μιας και απαγόρευε κάθε μία από τις προαναφερθείσες ενέργειες από ανθρώπους προερχόμενους από «μη ασφαλείς χώρες»
- Καταπολέμηση του βαθιά ριζωμένου συστημικού ρατσισμού στην αμερικανική κοινωνία, όπως π.χ. με θεμελιακές αλλαγές στη διάρθρωση και εκπαίδευση της αστυνομίας και την επιβολή όρων διαφάνειας στις υπηρεσίες μετανάστευσης και πολιτογράφησης, με στόχο την καταπολέμηση της διαφθοράς και του ρατσισμού εντός αυτών.
- Η ανάδειξη των Η.Π.Α. σε «κοιτίδα ελπίδας» για οποιονδήποτε υφίσταται αδικία και βία εναντίον του. Αυτό σημαίνει την ενίσχυση και επέκταση του υφιστάμενου συστήματος ασύλου. Πεποίθησή τους αποτελεί, πως θύματα καταπίεσης, πολιτικοί και θρησκευτικοί πρόσφυγες, αντιφρονούντες, θύματα συμμοριών αλλά και ενδοοικογενειακής βίας θα πρέπει να βρίσκουν ένα ασφαλές καταφύγιο από την «καταπίεση». Με έναν τρόπο αντίστοιχο με αυτούς έψαχναν την ελευθερία τους ερχόμενοι στις 13 Αποικίες.
- Η γενικότερη αναδιάρθρωση της κοινωνίας, έτσι ώστε να είναι έτοιμη να δεχτεί ανθρώπους από εξωτερικούς προορισμούς, να τους ενσωματώσει και μαζί τους να προοδεύσει.
O ίδιος ο Joe Biden αντίστοιχα, φαίνεται να προτείνει την διευκόλυνση απόκτησης «αμερικανικής» ιθαγένειας για τους «παράτυπους μετανάστες» που βρίσκονται είτε στα σύνορα είτε ήδη εντός των Η.Π.Α., καθώς και τη θέση ενός τέλους στην πολιτική διαχωρισμού των παιδιών από τους γονείς τους στα σύνορα, μίας μακροχρόνιας πρακτικής, που προκάλεσε πολλές αντιδράσεις. Άλλες ιδέες είναι η αύξηση του υπάρχοντος ορίου μεταναστών που δέχεται η χώρα, η αντικατάσταση του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας, Μετανάστευσης και Τελωνείων με ένα «Γραφείο Πολιτογράφησης», για την απευθείας έναρξη διαδικασιών χορήγησης υπηκοότητας σε μετανάστες και πρόσφυγες, ενώ άλλες πιο συντηρητικές φωνές στους Δημοκρατικούς προωθούν κάποιου είδους ασφάλεια στα σύνορα.
Αξιοσημείωτο είναι πάντως, ότι σύμφωνα με έρευνες η στάση πολλών Αμερικανών πολιτών για τη μετανάστευση ήταν θετική επί προεδρίας Trump, ίσως ως αντίδραση στην αρνητική στάση του τότε Προέδρου στο ζήτημα, ενώ σήμερα πάνω από τους μισούς ερωτηθέντες θεωρούν τη μετανάστευση ένα σημαντικό πρόβλημα για τη χώρα και σχεδόν οι μισοί θεωρούν ότι θα πρέπει να μειωθεί. Εκτιμάται, πως αυτή η αλλαγή στάσης ίσως οφείλεται στον μεγάλο αριθμό «παράτυπων μεταναστών» που εισήλθαν στη χώρα επί Προεδρίας Biden, κατά την οποία δεν υπήρχε κάποιος ιδιαίτερος έλεγχος εισόδου.
Όποια και αν είναι η έκβαση των φετινών εκλογών το σίγουρο είναι ότι η επιθυμία ανθρώπων να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο και νέες ευκαιρίες δε θα σταματήσει. Παρομοίως όμως δε θα σταματήσουν και τα προβλήματα. Όσο αυξάνονται οι εντάσεις αλλά και οι ανισότητες σε παγκόσμιο επίπεδο, όσο οι πολεμικές συγκρούσεις κλιμακώνονται και η κλιματική κρίση απειλεί τον πλανήτη, η σύγκρουση μεταξύ των ανθρώπων φαίνεται αναπόφευκτη. Ειδικά όταν ένα μεγάλο μέρος των πολιτών του Δυτικού κόσμου αναζητά λύσεις στον εθνικισμό και τον ρατσισμό.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- The Democrats are out of step with public opinion when it comes to immigration, The New York Times, διαθέσιμο εδώ
- Comparing where 2024 presidential candidates stand on key issues, The Washington Post, διαθέσιμο εδώ
- CREATING A 21ST CENTURY IMMIGRATION SYSTEM, Democrats, διαθέσιμο εδώ
