Της Μαρίνας Νίκα,
Τεράστια είναι η φήμη των Δωδεκανήσων για την ομορφιά, την ιστορία και την ιδιαίτερη, μα χαρακτηριστική, αρχιτεκτονική τους. Στο σύμπλεγμα των δώδεκα ξεχωριστών νησιών ανήκει και η Τήλος, η οποία, μάλιστα, αποτελεί ένα από τα μικρότερα νησιά των Δωδεκανήσων και βρίσκεται νότια της Νισύρου, βόρεια της Χάλκης και δυτικά της Σύμης.
Οι εύφορες παραθαλάσσιες πεδιάδες, οι αμμουδερές παραλίες με την υπέροχη θέα στο Αιγαίο και οι περιπατητικές διαδρομές συνθέτουν ένα πραγματικό φυσικό βιότοπου που φιλοξενεί σπάνια είδη πτηνών, όπως ο Σπιζαετός, ο Θαλασσοκόρακας, ο Μελισσοφάγος κτλ. Παράλληλα, αποτελεί το πρώτο πράσινο ενεργειακό νησί σε ολόκληρη την Μεσόγειο, το οποίο είναι ένα τεράστιο οικολογικό πάρκο. Πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία μας χαρίζουν οι πρόσφατες έρευνες στο νησί, οι οποίες αναφέρουν ότι εκεί έζησαν οι τελευταίοι νάνοι ελέφαντες της Ευρώπης, αφού βρέθηκαν οστά της μεσολιθικής εποχής στο σπήλαιο Χαρκαδιό, μαζί με νεολιθική κεραμική, αλλά και κατάλοιπα Μινωικού πολιτισμού!
Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, το νησί πήρε το όνομά του από τον Τήλο, γιο του Απόλλωνα και της Αλίας, ο οποίος θεράπευσε τη μητέρα του από μια σοβαρή ασθένεια με διάφορα βότανα που συνέλεξε από το νησί. Ο Τήλος, όταν επέστρεψε στο νησί, έχτισε ναό για να ευχαριστήσει τους θεούς και από τότε το νησί έλαβε το όνομά του, ενώ παραμένει γνωστό για τα βότανά του. Μάλιστα, ο Ηρόδοτος ισχυρίστηκε ότι οι κάτοικοι της Τήλου, μαζί με τους Λίνδιους, ταξίδεψαν στη Σικελία και ίδρυσαν την ελληνική αποικία «Γέλας».
Επιπρόσθετα, το νησί κατά τον 5ο αιώνα έγινε μέλος της Α΄ Αθηναϊκής Συμμαχίας, όπως προκύπτει από αντίστοιχους φορολογικούς καταλόγους που κάνουν αναφορές στην Τήλο. Όμως, με βάση επιγραφές της εποχής, αλλά και νομίσματα που είχαν κυκλοφορήσει, φαίνεται ότι το νησί ήταν ανεξάρτητο. Αντίθετα, στα μέσα του 3ου αιώνα μέχρι τη Ρωμαϊκή περίοδο, αποτελούσε κομμάτι του ροδιακού κράτους. Το διάστημα 227 – 226 π.Χ. ένας δυνατός σεισμός γκρέμισε τα τείχη της Τήλου και το 42 π.Χ. κυριεύτηκε από τους Ρωμαίους.
Κατά τη βυζαντινή περίοδο, αποτέλεσε τμήμα του θέματος της Σάμου, ενώ εκκλησιαστικά, ανήκε στη μητρόπολη της Ρόδου. Το 1309, οι Ιωαννίτες Ιππότες κατέλαβαν το νησί και παρέμειναν κάτω από την κυριαρχία τους για 200 χρόνια. Οι Ιππότες διατήρησαν τη διοικητική αυτονομία της Τήλου και για να ενισχύσουν την άμυνα της νήσου από τις επιδρομές των πειρατών, κατασκεύασαν κάστρα. Η οικονομική ευφορία του νησιού δημιούργησε έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα, κυρίως στο τομέα της αγιογραφίας. Ακόμα, το 1522 οι Τούρκοι κατέλαβαν την Τήλο για πρώτη φορά, ενώ στη σύγχρονη ιστορία, οι Γερμανοί πολιόρκησαν το νησί το 1943. Χρειάστηκε να περάσουν πέντε ολόκληρα χρόνια ώστε η Τήλος να ενσωματωθεί και πάλι στον ελληνικό κορμό.
Η αξιομνημόνευτη ιστορική της σημασία δεν σταματά εκεί. Η Τήλος ήταν η γενέτειρα της αρχαίας ποιήτριας Ήριννας, σύγχρονης της Σαπφούς, η οποία εμπνεύστηκε από το φυσικό πλούτο του μέρους, αλλά και από τα αρώματά του, ενώ οι ιδρυτές της Μεγάλης Ελλάδας, Γέλων και Ιέρων, κατάγονταν από τη νήσο.
Σήμερα, αποτελεί ένα ήσυχο νησάκι για χαλαρωτικές διακοπές, καθώς διαθέτει παραδοσιακούς οικισμούς, άγρια φυσική ομορφιά, αξιοθέατα και αρχαιολογικά μνημεία που αξίζει κανείς να ανακαλύψει και να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι, την ιστορική κληρονομιά και τον φυσικό πλούτο που διαθέτει η τελευταία κατοικία των Ευρωπαίων ελεφάντων!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Τήλος Ιστορία | Δωδεκάνησα, golden-greece.gr, διαθέσιμο εδώ
