Του Ανδρέα Βλάχου,
Το The Bikeriders, μια ρομαντική «μπαλάντα» γύρο από τη φυλετική αγάπη, υπερβολική ψυχραιμία και τη ψευδαίσθηση ελευθερίας, θα κάνει το «μοτέρ» σας να τρέχει. Ένα δράμα γεμάτο παραλογισμό και βία, αφηγείται την άνοδο και την αναπόφευκτη διάλυση μιας λέσχης μοτοσυκλετών Midwestern από τη δεκαετία του 1960 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1970, από την ύφεση της εποχής του greaser. Δεν συμβαίνουν πολλά, αλλά οι άνθρωποι είναι όμορφοι και το ίδιο και οι μηχανές τους, τα θηρία που «γουργουρίζουν» και οδηγούν σε αυτόν τον γνωστό κλειστό βρόχο γνωστό ως Nowheresville, των ΗΠΑ.
Το πρώτο ουσιαστικό πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε για το The Bikeriders είναι ότι ο συγγραφέας-σκηνοθέτης Jeff Nichols έχει βασίσει, μάλλον, την ταινία σε ένα τοτεμικό φωτογραφικό βιβλίο με τον ίδιο τίτλο του μεγάλου Αμερικανού φωτογράφου και κινηματογραφιστή Danny Lyon. Το δεύτερο πράγμα είναι ότι στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Austin Butler, Jodie Comer και Tom Hardy, μια τριάδα χαρισματικών ηθοποιών. Υποστηριζόμενοι όμορφα από ένα εκτεταμένο καστ από άλλους καλούς και σκληρά εργαζόμενους, αυτοί οι τρεις συγκαταλέγονται μεταξύ των καλών σε μια ταινία που κατανοεί τις αποπλανήσεις της ομορφιάς, τις αισθησιακές γραμμές ενός ανθρώπινου σώματος, τις καμπύλες ενός σασί.
Η ιστορία εντοπίζει την εξέλιξη μιας φανταστικής λέσχης μοτοσυκλετών στην περιοχή του Σικάγο, των Βάνδαλων, από τις αγωνιστικές καταβολές της. Ανακατεύοντας τη χρονολογία, ο Nichols ανοίγει την ιστορία στα μέσα του 1965 με ένα μέλος, τον Benny (Butler), να παρενοχλείται σε ένα μπαρ από δύο άγνωστους που τον θέλουν να αφαιρέσει τα «χρώματά» του, το κουρελιασμένο τζιν γιλέκο του στολισμένο με το όνομα του κλαμπ. (Γιατί; Γιατί όχι;) Σύντομα, πέφτουν μπουνιές και ένας άγνωστος ρίχνει με ένα φτυάρι στο πίσω μέρος του κεφαλιού του Benny. Ο Nichols παγώνει στη θέα του προσώπου του Benny με το φτυάρι πλαισιωμένο από πίσω του σαν ένα αλαζονικό μεταλλικό φωτοστέφανο, μια άσχημα αστεία εικόνα που απαθανατίζει μια στιγμή στον χρόνο, όπως έκανε ο Λυών στις φωτογραφίες του και προαναγγέλλει τη βία, τις απειλές και τις συγκλονιστικές συγκινήσεις – της ζωής των μηχανόβιων.
Για μερικά χρόνια, στις αρχές και στα μέσα της δεκαετίας του 1960, όταν ο Λυών ήταν στα 20 του, οδήγησε μαζί στο Σικάγο με τους Outlaws, ένα από τα παλαιότερα τέτοια γκρουπ στη χώρα, σχεδιάζοντας την περιπέτειά του σε φωτογραφίες και ηχογραφήσεις. Το 1968, τη χρονιά πριν από την έναρξη της ταινίας του Dennis Hopper, Easy Rider, ο Λυών δημοσίευσε το The Bikeriders, μια συλλογή από ασπρόμαυρες φωτογραφίες με συνοδευτικές συνεντεύξεις. Μία από τις συνεντευξιαζόμενές του ήταν η πραγματική σύζυγος του Benny, η Kathy Bauer, μια φιλόσοφος ανδρικής συμπεριφοράς, την οποία ο Nichols έχει κάνει αφηγητή και τον υποδύεται ο Comer με μια τραχιά γοητεία και μια ιδιαίτερη προφορά.
Ο Nichols κατά καιρούς ξαναδημιουργεί τις αρχικές φωτογραφίες, ας πούμε, με μια φωτογραφία του Benny να οδηγεί μόνος του σε μια γέφυρα κοιτάζοντας προς τα πίσω, μια εικόνα που συμπυκνώνει τα παράδοξα της ζωής του. Όπως και τα άλλα μέλη του γκρουπ, ο Benny τείνει να μαζεύει μίλια χωρίς να πηγαίνει πουθενά πολύ μακριά, ένας επαρχιωτισμός που είναι ένα από τα πιο αμερικανικά πράγματα για αυτούς. Σε μια άλλη σκηνή, η Kathy αφηγείται την πρώτη φορά που είδε τον Benny, με σκυμμένο το κεφάλι, ακουμπισμένο σε ένα τραπέζι μπιλιάρδου μπαρ με τα γυμνά, μυώδη χέρια του. Ο Nichols πιάνει αυτή τη στιγμή αξέχαστη, όπως και ο Comer, του οποίου το πρόσωπο ανοίγει με απορία καθώς η κάμερα σπρώχνει προς τον Benny και εκείνος σηκώνει το κεφάλι του.
Είναι απίστευτα όμορφος, όπως και αυτή η ουσιαστικά κινηματογραφική στιγμή, η οποία μεταφέρει τη μαγευτική γοητεία που μπορεί να έχει αυτή η αδελφότητα των ποδηλατών, συμπεριλαμβανομένων των ξένων (όπως ο Nichols, πιθανώς). Είναι ξεκάθαρο σαν κρύσταλλο γιατί, μέσα σε λίγα λεπτά, η Kathy έχει ξαπλώσει στο πίσω μέρος της μηχανής του Benny και γέρνει στο σώμα του καθώς η νύχτα κλείνει γύρω τους, το σκοτάδι τους κουκουλώνει από τον κόσμο, τα πρόσωπά τους φωτισμένα από τη φευγαλέα χαρά φυγής απλά να μην πάει πουθενά συγκεκριμένα. Τόσο η εισαγωγή του Benny όσο και η αντίδραση της Kathy σε αυτόν —σύντομα παντρεύονται— βοηθούν επίσης να τεθούν τα θεμέλια για το δοκιμασμένο, ολοένα και πιο τεταμένο τρίγωνο που σχηματίζει το ζευγάρι με τον Johnny (Hardy), τον αρχηγό του κλαμπ.
Ο Nichols προσπαθεί να δημιουργήσει κάποια δραματική ένταση μέσω αυτού του τριγώνου, μεταξύ άλλων κατά τη διάρκεια μιας ανταλλαγής σε ένα άλλο βράδυ, όταν ο Johnny, ο οποίος είναι μεγαλύτερος οικογενειάρχης, προσπαθεί να πείσει τον Benny να αναλάβει το κλαμπ. Ο Nichols και ο κινηματογραφιστής του Adam Stone πλαισιώνουν τους άντρες πρόσωπο με πρόσωπο ενάντια στη βελούδινη μαυρίλα, χρησιμοποιώντας φωτισμό “chiaroscuro” για να υπογραμμίσουν την ένταση μιας συνάντησης που —καθώς ο Johnny πιέζει την υπόθεσή του, πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά στον Benny καθώς μιλάει— αλλάζει την αντίληψη των ανδρών, μια σχέση από το αόριστα oιδιπόδειο στο σαφώς σεξουαλικό. Σε αυτή τη σκηνή και σε όλη την ταινία, ο Hardy χρησιμοποιεί τη θερμότητα του χαρακτήρα του, την επιβλητική σωματικότητα και την κάπως «κλαψουρισμένη», ψηλή φωνή για να μεταδώσει τη δύναμη και την ψυχική ευπάθεια του Johnny.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- The Bikeriders, imdb.com, διαθέσιμο εδώ.
