Της Άννας Καρρά,
Ένας σημαντικός αριθμός πολιτών δεν οδηγούν ή επιλέγουν, παρόλο που κατέχουν δίπλωμα οδήγησης και αυτοκίνητο, να μην οδηγούν, για να αποφύγουν είτε την κίνηση είτε τα έξοδα μετακίνησης, όπως για παράδειγμα τη βενζίνη και τα διόδια. Και είναι απόλυτα κατανοητό, αφού στις μέρες μας η τιμή της βενζίνης έχει αυξηθεί κατακόρυφα φτάνοντας τα 2 ευρώ και αναμένεται να αυξηθεί και άλλο, γεγονός που προκαλεί τη δυσανασχέτηση πολλών. Με δεδομένη αυτήν την κατάσταση, παρατηρείται πως κάποιοι από αυτούς στρέφονται προς τα μέσα μαζικής μεταφοράς, δηλαδή στο λεωφορείο, στο μετρό ή στο τραμ, προκειμένου να μετακινηθούν.
Ποια είναι, όμως, η κατάσταση που επικρατεί στα μέσα μαζικής μεταφοράς; Πρόκειται για ένα μέσο που μπορείς να χρησιμοποιήσεις με ένα χαμηλό αντίτιμο, δίνοντάς σου την επιλογή να αγοράσεις και μηνιαία ή ετήσια κάρτα, εξοικονομώντας ένα μικρό ποσό σε σχέση με τα χρήματα που θα δαπανούσες από την καθημερινή αγορά εισιτηρίων. Επίσης, προβλέπεται έκπτωση στους φοιτητές, στους άνεργους και στους πολυτέκνους, αποδεικνύοντας το κοινωνικό πρόσωπο του κράτους. Πολλοί θα ισχυρίζονταν πως συμφέρει οικονομικά η μετακίνηση με αυτά, αφού αποτελεί μια οικονομική λύση του προβλήματος της ακρίβειας.
Στις πόλεις, ιδίως στην Αθήνα, η κατάσταση χαρακτηρίζεται τραγική εξαιτίας της κίνησης που δημιουργείται στους δρόμους κατά τις ώρες αιχμής, με επακόλουθο οι πολίτες να μην μπορούν να πάνε στις δουλειές τους έγκαιρα, αλλά και το γεγονός αυτό να επιδρά αρνητικά και στον ψυχισμό τους. Νεύρα, τσακωμοί και ένταση είναι καθημερινό φαινόμενο στους δρόμους της Αττικής. Έτσι, εκείνοι προτιμούν να χρησιμοποιήσουν το μετρό ή τον ηλεκτρικό, προκειμένου να μετακινηθούν χωρίς εντάσεις και εκνευρισμό. Είναι, όμως, τα μέσα μαζικής μεταφοράς η λύση;
Σε αντίθεση με όλα όσα προαναφέρθηκαν, είναι δέον να αναφερθούμε και στη «σκοτεινή» πλευρά αυτών. Αναλυτικότερα, γίνεται λόγος για τις πολύωρες αναμονές των λεωφορείων που υποχρεώνουν τα άτομα να ξεκινήσουν πολύ νωρίτερα για να είναι στην ώρα τους, αλλά και να περιμένουν με τις ώρες στις στάσεις ανεξάρτητου καιρικών συνθηκών, δηλαδή ακόμα και με βροχές ή καύσωνα, με αποτέλεσμα να υπομένουν καθημερινά μια τεράστια ταλαιπωρία. Επιπρόσθετα, ο συνωστισμός του πλήθους στα μέσα μαζικών συγκοινωνιών προκαλεί ένταση και στρες στους επιβάτες, καθώς στριμώχνονται χωρίς να μπορούν να αναπνεύσουν. Την ήδη τραγική κατάσταση φαίνεται πως ενισχύει και η έλλειψη κλιματισμού, με επακόλουθο να γίνεται αποπνικτική η κατάσταση τους καλοκαιρινούς μήνες.
Αξίζει να σημειωθεί και ο φόβος που νιώθουν κατά τη χρήση τους εξαιτίας των κλοπών και των περιστατικών παρενόχλησης που μπορεί κάποιος να υποστεί μέσα σε αυτά. Άλλωστε, καθημερινά ακούμε στις ειδήσεις, αλλά και γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες κλοπών, τσακωμών και συμβάντων παρενόχλησης. Συμπληρωματικά, υπάρχουν και άτομα που υποφέρουν από κλειστοφοβία, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να μετακινηθούν με τα μέσα, όπως το μέτρο ή το ηλεκτρικό.
Καταληκτικά, θα ήθελα να επισημάνω την αξία αυτών ενόψει και της διενέργειας εργασιών για την κατασκευή της τέταρτης γραμμής του μετρό, η οποία θα ωφελήσει πολλούς κατοίκους της Αθήνας, αλλά θα αναβαθμίσει και πολλές περιοχές της, αφού η ζήτηση των ακινήτων σε αυτές θα αυξηθεί δραματικά. Παρ’όλα αυτά, το κράτος έχει χρέος να επιστήσει την προσοχή του στα παράπονα των πολιτών και να λάβει μέτρα για την επίλυση των προβλημάτων.
