Της Θάλειας Μπίτσα,
Το 2015 έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους μία καινούρια ταινία της Pixar με τίτλο Τα μυαλά που κουβαλάς (Inside out). Η ταινία παρουσίαζε μία πραγματικότητα όπου τα συναισθήματά μας βρίσκονται στο μυαλό μας σαν μικρά πλάσματα και ελέγχουν τις πράξεις μας μέσα από ένα κέντρο ελέγχου με κουμπιά και λειτουργίες, σαν υπολογιστής. Επιπλέον, βλέπουμε και το πώς λειτουργούν οι αναμνήσεις, τα όνειρα και πολλές άλλες λειτουργίες του ανθρώπινου εγκεφάλου μέσα από μία καλλιτεχνική και ουτοπική ματιά σε συνδυασμό με μία παιδική αθωότητα.
Η συγκεκριμένη ταινία έλαβε εξαιρετικές κριτικές και παγκοσμίως κατέκτησε το εκπληκτικό ποσό των 858 εκατομμυρίων δολαρίων. Στην ταινία ακολουθούμε τη μικρή Riley που μετά την τεράστια αλλαγή που ήρθε στη ζωή της με τη μετακόμιση, προσπαθεί να ελέγξει τα αρνητικά συναισθήματα που την έχουν κατακλύσει, καθώς και τη μοναξιά της. Στο μυαλό της υπάρχουν πέντε βασικά συναισθήματα που ελέγχουν τη ζωή της (χαρά, λύπη, θυμός, αηδία, φόβος). Βλέπουμε ότι το κυρίαρχο συναίσθημα στη ζωή της είναι η Χαρά, η οποία θεωρεί ότι δεν πρέπει η Riley να νιώθει Λύπη, την οποία και απομονώνει όσο περισσότερο μπορεί από τα άλλα συναισθήματα. Κύριο δίδαγμα της ταινία είναι ότι και το συναίσθημα της χαράς πολλές φορές μπορεί να αποβεί τοξικό και πως είναι εντάξει να νιώθουμε όσα περισσότερα μπορούμε γιατί αυτό είναι που μας καθιστά ανθρώπους.
Μετά από σχεδόν μία δεκαετία, και εφόσον όλα τα παιδιά που παρακολούθησαν την πρώτη ταινία έχουν πλέον ενηλικιωθεί ή βρίσκονται στην εφηβεία, η Pixar ανακοινώνει το sequel της ταινίας με τίτλο Τα μυαλά που κουβαλάς 2. Γίνεται ξεκάθαρο ότι η δεύτερη ταινία απευθύνεται σε μεγαλύτερες ηλικίες κυρίως γιατί μας παρουσιάζει με έναν εξαιρετικά συγκινητικό τρόπο τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά που μπαίνουν στην εφηβεία και πρέπει ξαφνικά να διαχειριστούν πολλά νέα συναισθήματα, καθώς και έναν ανεξήγητο φόβο για το μέλλον που παλαιότερα δεν τους απασχολούσε τόσο, διότι ζούσαν για το παρόν με σκοπό να είναι χαρούμενα και να περνάνε όσο πιο ανέμελα γίνεται. Επιπλέον, την εμφάνισή του κάνει και ο εχθρός, πλέον, της νέας γενιάς, το άγχος. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 10 Ιουνίου στο Λος Άντζελες και στις 14 Ιουνίου στις Η.Π.Α. Η ταινία ήδη έχει κάνει ντόρο και όσοι την έχουν δει μόνο καλά έχουν να πουν. Ενώ οι κριτικοί ήδη την εκθειάζουν. Η ταινία να σημειωθεί ότι έχει ήδη συγκεντρώσει το ποσό των 512 εκατομμυρίων στο boxoffice παγκοσμίως και προβλέπεται να συγκεντρώσει ακόμη περισσότερα.
Στη δεύτερη ταινία, η Riley έχει καταφέρει να προσαρμοστεί στο καινούριο της σχολείο και έχει κάνει και δύο νέες κολλητές με τις οποίες έχει δημιουργήσει έναν πολύ δυνατό δεσμό. Ακόμη, στο αγαπημένο της άθλημα, το χόκει, θριαμβεύει όλο και περισσότερο. Έτσι, όταν η προπονήτρια της ανακοινώνει ότι θα πάει για ένα τριήμερο στην κατασκήνωση χόκει, βρίσκει το πάτημα που χρειαζόταν τόσο για να να μπει στην ομάδα του σχολείου, τις Firehawks, καθώς και για να γνωρίσει επιτέλους το είδωλό της, τη Val. Τώρα, όσον αφορά στα συναισθήματα στο μυαλό της Riley έχει αναπτυχθεί η συνείδησή της, η οποία την βοηθά να παίρνει τις σωστές αποφάσεις, καθώς της υπενθυμίζει ότι είναι καλός άνθρωπος.
Με την εμφάνιση των νέων συναισθημάτων (άγχος, ντροπή, ζήλια, βαρεμάρα), το Άγχος αναλαμβάνει δράση αμέσως και θέλοντας να έχει τον έλεγχο, απομονώνει τα πέντε αρχικά συναισθήματα για να μην το εμποδίσουν και επίσης καταστρέφει τη συνείδηση της Riley. Στόχος του είναι να τα έχει όλα προσχεδιασμένα για το μέλλον, ώστε να μην υπάρξει ούτε μία στιγμή που η Riley δεν θα είναι τέλεια. Εδώ η ταινία μας δείχνει πως όταν έχουμε άγχος μας κατακλύζει η τελειομανία μας. Επίσης, το Άγχος θέλει να δημιουργήσει μία καινούργια συνείδηση, η οποία δεν θα θυμίζει στην πρωταγωνίστρια ότι είναι καλός άνθρωπος, αλλά θα της θυμίζει ότι πρέπει πάση θυσία να είναι τέλεια στα πάντα. Εντωμεταξύ, η Χαρά και τα υπόλοιπα συναισθήματα, έχουν καταφέρει να αποδράσουν και κάνουν ένα ταξίδι, ώστε να βρουν τη συνείδηση της Riley και να σταματήσουν το Άγχος.
Μέσα από απλούστατες μεταφορές και αλληγορίες, η ταινία μας δείχνει με αρκετά ρεαλιστικό τρόπο την ψυχοσύνθεση των σημερινών εφήβων και νέων. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας, τα δύο χρόνια καραντίνα και τα αρκετά απαιτητικά standards που θέτει η κοινωνία για αυτούς είναι απόλυτα λογικό η νέα γενιά να έχει αναπτύξει περισσότερο άγχος από τις προηγούμενες. Ειδικά σε έναν κόσμο που υπάρχει παγκόσμια οικονομική κρίση και οι δείκτες ανεργίας είναι στα ύψη. Έτσι, μέσα από την ταινία βλέπουμε το πώς το άγχος εμφανίζεται κυριολεκτικά από το πουθενά και προσπαθεί να δηλητηριάσει κάθε καλή στιγμή της ζωής μας, υπενθυμίζοντάς μας πως ίσως δεν την αξίζουμε ή μπορεί να τη χάσουμε στο μέλλον.
Αρκετές επευφημίες υπήρξαν ειδικά για τη σκηνή που μας παρουσιάζει την Riley να παθαίνει κρίση πανικού – άγχους και το πως το μυαλό της κόλλησε και δεν μπορούσε καν να λειτουργήσει. Θεωρώ ότι αυτή η σκηνή έδειξε πολύ ρεαλιστικά την κρίση πανικού και για αυτό έκανε και πολλούς ανθρώπους να ταυτιστούν ή ακόμα και να δακρύσουν. Γενικά, η ταινία αν και είναι κινουμένων σχεδίων είναι αρκετά ώριμη και καλογραμμένη και για αυτό απευθύνεται και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Έχει να μας δώσει πολλά μαθήματα και το κυριότερο από αυτά είναι ότι είναι okay να νιώθουμε όλα τα συναισθήματα και είναι okay να μην είμαστε τέλειοι σε όλα. Σημασία έχει το παρόν και όχι τα σχέδια για το μέλλον!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Τα μυαλά που κουβαλάς 2, disney.gr, διαθέσιμο εδώ.
