Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Η δυναμική επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική επικαιρότητα φούντωσε τις εικασίες αναφορικώς προς τον ρόλο που διεκδικεί να διαδραματίσει στις όποιες διεργασίες για το μέλλον της λεγομένης Κεντροαριστεράς. Το πιθανότερο είναι πως εποφθαλμιά τη θέση του ανθρώπου που θα ηγηθεί ενός συμμαχικού σχήματος, η δημιουργία του οποίου προωθείται από διάφορα μεγάλα συμφέροντα και υπηρετείται τόσο από εγχώρια όργανα τους, όσο κι από χρήσιμους ηλιθίους. Στη θέση, δηλαδή, του «αυτοφωράκια».
Το σχέδιο ΗΠΑ-ΕΕ-εγχωρίων συμφερόντων είναι η δημιουργία στη χώρα μας ενός πολιτικού συστήματος που θα προσομοιάζει σε αυτό του παραδοσιακού μεταπολιτευτικού δικομματισμού. Το δίπολο θα αποτελείται από ένα τύποις Κεντροδεξιό κι ένα τύποις Κεντροαριστερό κόμμα. Από τη ΝΔ και από αυτό που αποκαλεί η ανιστόρητη εγχώρια προπαγάνδα «σύγκληση των προοδευτικών δυνάμεων». Τα κόμματα αυτά στα μεγάλα ζητήματα της χώρας δε θα έχουν ουσιαστικές πολιτικές διαφορές, πέραν από τυχόν ελεγχόμενες συγκρούσεις, προκειμένου να δικαιολογήσουν τη μαρκίζα και τα συνθήματά τους στο πόπολο. Στην εξωτερική πολιτική, στην οικονομία και στην κοινωνική ατζέντα, η κοινή τους βάση θα είναι η πλήρης κι άνευ όρων υποταγή στις προσταγές των ΗΠΑ, πρωτίστως, και της γερμανοκεντρικής ΕΕ ακολούθως. Το αν οι δήθεν δεξιοί μειώνουν έναν φόρο λίγο περισσότερο ή αν οι δήθεν αριστεροί αυξάνουν ένα επίδομα λίγο παραπάνω δεν θα αποτελεί κάποια ουσιαστική διαφοροποίηση. Τα δύο αυτά κόμματα, λοιπόν, θα εναλλάσσονται στην εξουσία, θα συγκυβερνούν ή έστω θα στηρίζουν κυβερνητικές αποφάσεις, το ένα του άλλου, χωρίς τα μεγάλα Δυτικά συμφέροντα να ανησυχούν, σε μια περίοδο, μάλιστα, όπου αναμένεται να εντατικοποιηθεί περαιτέρω η προσπάθεια να κλείσουν όλα τα ανοιχτά ζητήματα των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, σε πολλά εκ των οποίων κομβικής σημασίας είναι ο ρόλος της Ελλάδας.
Ο Τσίπρας, λοιπόν, μετρ του τακτικισμού, διαχρονικός θαμών καμαρίων και άτομο μηδενικών ηθικών αναστολών, μυρίστηκε την ευκαιρία. Άλλωστε, από τη στιγμή που αποχώρησε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σαφές ότι δεν είχε σκοπό να συνταξιοδοτηθεί. Αντιθέτως, έκανε ένα βήμα πίσω, ανασυντασσόμενος και παραφυλώντας. Είδε ότι μπορεί να πλασαριστεί καλύτερα απ’ όλους στον ρόλο του ιδανικού «αυτοφωράκια». Άλλωστε, έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του όταν εξελίχθηκε σε αγαπημένο παιδί των ΗΠΑ και της ΕΕ, εμφανιζόμενος ως ο άνθρωπος που μπορεί να κάνει τη βρώμικη δουλειά γι’ αυτούς στην Ελλάδα: Πρώτον, έφερε το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, υποθηκεύοντας τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια στο Υπερταμείο, παραδίδοντας τα «κόκκινα» δάνεια στα funds και γενικώς, ικανοποιώντας αιτήματα που ούτε καν είχαν διανοηθεί οι δανειστές να θέσουν σε προηγούμενες Κυβερνήσεις. Δεύτερον, έκλεισε το Σκοπιανό, όπως ακριβώς του ζητούσε ο Ευρωατλαντικός παράγων: Ικανοποίησε το σύνολο των αιτημάτων των Σκοπιανών κι έτσι, με τη συναίνεση της Κυβέρνησής του, άνοιξε ο δρόμος για την είσοδο της γείτονος στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, όπως διακαώς επιθυμούσαν ΗΠΑ και Γερμανία. Κι αν έμενε περισσότερο στην εξουσία, είχε διακηρύξει πώς θα προχωρούσε και στις Πρέσπες του Αιγαίου, όπερ σημαίνει συνεκμετάλλευση, παραίτηση της χώρας από κυριαρχικά δικαιώματα. Τρίτον, προώθησε τη woke ατζέντα (ανεξέλεγκτη μετανάστευση, επιβολή της θέλησης ακραίων κοινωνικών μειοψηφιών στο σύνολο, επίθεση σε αξίες που συγκροτούν την εθνική ταυτότητα) που κυριαρχεί στη Δύση και η επικράτησή της σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση μέλους του Δυτικού οικοδομήματος είναι καίριας σημασίας.
Έχει αποδείξει, επομένως, ότι είναι και ικανός και πρόθυμος να υπηρετήσει το σχέδιο που έχει εκπονηθεί στο παρασκήνιο για μια Ελλάδα-προτεκτοράτο. Είτε ως Πρωθυπουργός μιας δήθεν προοδευτικής Κυβέρνησης είτε στηρίζοντας κυβερνητικές επιλογές μια δήθεν συντηρητικής Κυβέρνησης υπό τον μανδύα της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης». Θα είναι ιδανικό συμπλήρωμα στη ΝΔ του Μητσοτάκη. Αυτή που τρέχει πίσω από τον Erdogan, ξεπλένοντας τις εχθρικές του ενέργειες, που έχει αφήσει την Ελληνική Εθνική Μειονότητα της Βορείου Ηπείρου βορά στο μαφιόζικο καθεστώς Rama, που επιτρέπει στο τουρκικό προξενείο να αλωνίζει στην Ανατολική Θράκη, που νομιμοποίησε και παρείχε άδεια εργασίας σε παρανόμους μετανάστες που εισήλθαν, διέμεναν κι εργάζονταν επί χρόνια παρανόμως στη χώρα μας, που θέσπισε τον γάμο και την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους.
Η πρόθεση του Τσίπρα να ηγηθεί των δήθεν προοδευτικών δυνάμεων του τόπου επιβεβαιώνει τον ιλαροτραγικό χαρακτήρα του όλου εγχειρήματος. Θα είναι πράγματι γελοίο να ηγηθεί αυτού, ο χειρότερος Πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης και να τον χειροκροτούν αυτοί, τους οποίους έβριζε σαν προδότες πριν λίγα χρόνια. Εκεί, όπου θα δηλώνουν σύντροφοι, αυτοί που έλεγαν ότι «τ’ όνομά μας είναι η ψυχή μας» με τους οπαδούς των Πρεσπών και θα συναγελάζονται όσοι μιλούσαν πρόσφατα για τον αείμνηστο Μιχάλη Χαραλαμπίδη με τον αρνητή της Γενοκτονίας των Ποντίων, Νίκο Φίλη. Προπάντων όμως είναι τραγικό για τη χώρα…
