Της Νικόλ Καστόρα,
Με τα τρία τελευταία επεισόδια αποχαιρετούμε τη δεύτερη σεζόν του Maestro, ολοκληρώνοντας, έτσι, με το δεύτερο αυτό άρθρο, το αφιέρωμα στη σειρά. Σίγουρα, η απάντηση που όλοι αναμένουν είναι αν εν τέλει η δεύτερη σεζόν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες μας, αν συγκίνησε, αν ήταν απλά καλύτερη από την πρώτη σεζόν ή αν κορυφώθηκε υποκριτικά, σκηνοθετικά, σεναριακά. Ο καλύτερος τρόπος να προσδιορίσω το τι πέτυχε είναι, νομίζω, να απαντήσω με τον τίτλο του τραγουδιού «Η σωτηρία της ψυχής», που δεν επιλέγεται καθόλου τυχαία να το τραγουδήσει η Μαρίζα Ρίζου στο τέταρτο επεισόδιο.
Όλοι μας, κάπως, κάπου, κάποτε, έχουμε συντριβεί, έχουμε πονέσει και προσπαθήσαμε και προσπαθούμε να βρούμε κάποια σωτηρία για την ψυχή μας, προκειμένου να τη γιατρέψουμε από όλα αυτά που καθημερινά την πνίγουν και τη ραγίζουν. Από τον κανόνα αυτόν, δεν ξεφεύγει σκόπιμα ο Maestro, καθώς όλοι οι χαρακτήρες προσπαθούν με κάποιο τρόπο να σωθούν και να νικήσουν όλα όσα δεν καταλαβαίνουν και τους πονάνε. Με μαεστρία, λοιπόν, πετυχαίνει ο Παπακαλιάτης να αγγίξει την πονεμένη ανθρώπινη ψυχή και να δώσει κάποια εξήγηση ή καλύτερα ένα κουράγιο σε όσα την καταπονούν καθημερινά. Και ποιος ξέρει… ίσως με τη μουσική, την ειλικρίνεια και τον καθημερινό αγώνα που απαιτεί η αγάπη, να επέλθει η σωτηρία ή κάποια σωτηρία…
- TOXIC
Πράγματι πολύ προϊδεαστικός τίτλος, καθώς τον τελευταίο καιρό έχει γίνει «πολυσύχναστη» λέξη ή με άλλα λόγια της μόδας! Είσαι toxic, ή α λα ελληνικά, τοξικός. Τοξικοί άνθρωποι, τοξικές σχέσεις, συνεργασίες, λόγια, αισθητική και… κάπου σκέφτεσαι ως πότε πια; Αυτό σκέφτεται και η Κλέλια, όταν είναι με τον Θάνο σε μία σχέση που «βιάζει», παρά θεραπεύει. Το ίδιο συμβαίνει και στη συμβατική σχέση του Ορέστη με την Αλεξάνδρα. Και κάπου εκεί, υπάρχουν και κάποιοι που σκέφτονται, γιατί ο Ορέστης να μην είναι με τον μεγάλο έρωτά του, την Κλέλια; Και τι σημασία έχει ένας αριθμός που σηματοδοτεί μια διαφορά ηλικίας; Αυτό δεν είναι άδικο; Να καταστρέφεται μια ταύτιση ψυχών για έναν συμβατικό αριθμό και για μερικά ταμπού; Το ίδιο συμβαίνει και με τη σχέση του Αντώνη, καθώς ο Σπύρος επιλέγει να βαλτώνει σε μία νεκρή σχέση, προκειμένου να μην στιγματιστεί από μια κοινωνία για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Ο Γιώργος Μπένος είναι εξαιρετικός στον ρόλο του Σπύρου, καθώς με τη μειλίχια υποκριτική του μάς τα μεταδίδει όλα. Επίσης, ξεχωρίζει στο επεισόδιο ο Φάνης Μουρατίδης που με την καταστροφική εξωτερίκευσή του μάς βάζει σε σκέψεις.
- ΜΕΤΑΤΡΑΥΜΑ
Θεραπεύεται, τελικά, η ανθρώπινη ψυχή; Οι πληγές που έχει δεχτεί επουλώνονται ή μένουν για πάντα μέσα της; Η Μαρία (Καβογιάννη) με την εξαιρετική της υποκριτική, προσπαθεί να επουλώσει την κακοποίηση που δέχτηκε από τον σύζυγό της, με τον πιο ανθρώπινο και ουσιαστικό τρόπο, με το να προσφέρει και να στηρίζει γυναίκες που βιώνουν ό,τι και εκείνη. Με την απολαυστικότατη Χαρούλα Αλεξίου δίπλα της, καταφέρνουν να ξεχωρίσουν στο επεισόδιο. Μετά-τραύμα βιώνει και η Αλεξάνδρα, καθώς συνειδητοποιεί πως η έλλειψη αγάπης, αποδοχής και εμπιστοσύνης από τον πατέρα της, την ώθησαν στο να γίνει μια παγωμένη γυναίκα. Κι όλα αυτά, εξαιτίας του φύλου της! Το ίδιο συμβαίνει και με το τραύμα της Κλέλιας και του Ορέστη, που δεν πρόκειται να επουλωθεί, αν δεν ακουμπήσει ο ένας τον άλλον. Και όλα αυτά για μια στερεοτυπική διαφορά ηλικίας που επιβάλλουν άλλοι. Αξίζει να πεθάνει ένας έρωτας για είκοσι οκτώ χρόνια; Η ρομαντική τους σκηνή στον Λυκαβηττό είναι μαγική και, ίσως, η καλύτερη όλης της σεζόν. Σίγουρα στην ηλεκτρισμένη και τρυφερή ατμόσφαιρα που δημιουργείται συμβάλλει και η ερμηνεία της Μαρίζας Ρίζου στο θέατρο Λυκαβηττού, με το τραγούδι Η σωτηρία της ψυχής. Όσο για το ρόλο του αστυνομικού, αρχίζει και ξετυλίγεται με πολύ ιντριγκαδόρικο τρόπο.
- ΕΠΑΦΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ
Στο τελευταίο επεισόδιο, αν και θα περίμενε κανείς να υπάρξει κάποια ολοκλήρωση, αντιθέτως ανοίγει νέος κύκλος ανατροπών. Μια παθιασμένη βραδιά, γιατί —όπως λένε— οι μεγάλοι έρωτες κάποια στιγμή ξανασμίγουν, και ένας καταλυτικός φόνος στο τέλος του επεισοδίου θα φέρει τα πάνω κάτω, με αποτέλεσμα οι θεατές να ανυπομονούν για τον τρίτο και τελευταίο κύκλο. Το πιο ουσιαστικό, όμως, από όλο το επεισόδιο ήταν η ανάδειξη των ανθρωπίνων σχέσεων και κυρίως η υπενθύμιση πως η οικογένεια όσα πλήγματα και να έχει, θα είναι πάντα εκεί, για να στηρίξει τους ανθρώπους της. Ό,τι και να συμβεί, όσο και να τα θαλασσώσει, η αγάπη της δεν φθίνει! Η δεύτερη σεζόν του Maestro υπόσχεται πολλά, αλλά κυρίως υπόσχεται να αναδείξει την τρυφερή πλευρά των ανθρώπων, η οποία, αν και στις μέρες μας εκλείπει, με το νοιάξιμο, τη συγχώρεση και το αγκάλιασμα αναδεύεται και βρίσκει τη σωτηρία!
«Μια παραλία ερημική
και ν’ απλώναμε εκεί
της ζωής μας το βήμα
και δεν πειράζει που τόσα φιλιά
πριν να γίνουν παλιά
θα τα πάρει το κύμα.
Κι εκεί στην άκρη της γραμμής
θα χαρίζουμε εμείς τα παλιά μας κομμάτια
σ’ αυτά που ήτανε τόσο μικρά
μα που ρίχναν σκιά
για να μοιάζουν παλάτια.
Η σωτηρία της ψυχής
μ’ ένα κρυμμένο τραύμα»
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Maestro Β’ κύκλος, youtube.com, διαθέσιμο εδώ
