Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακατεύει την τράπουλα μήπως πείσει ότι έλαβε το μήνυμα των Eυρωεκλογών. Ο Στέφανος Κασσελάκης αγχώνεται με την επανεμφάνιση Τσίπρα και τις δημόσιες τοποθετήσεις του κύκλου του. Ο Νίκος Ανδρουλάκης προσπαθεί, βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, να στήσει γραμμή άμυνας έναντι των ορδών των δελφίνων του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια στιγμή το μειονοτικό κόμμα Κίνημα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας (ΚΙΕΦ) πανηγυρίζει για την πρωτιά του σε Ξάνθη και Ροδόπη. Εξέλιξη ιδιαιτέρως ανησυχητική που όμως «δεν πουλάει»…
Είναι ξεκάθαρο πως το ΚΙΕΦ είναι όργανο του βαθέως τουρκικού κράτους. Δεν κάνει άλλωστε κάποια προσπάθεια για να το κρύψει. Μιλά, προκλητικά, για «τουρκική μειονότητα» κι ερμηνεύει το 27% της Ξάνθης και το 36% που έλαβε στη Ροδόπη σαν «ένα πολύ ισχυρό μήνυμα σε αυτούς που κυβερνούν τη χώρα, ότι πρέπει να σταματήσει να αγνοεί το γεγονός ότι εδώ ζει μια μειονότητα», όπως δήλωσε η Πρόεδρός του, Τσιγντέμ Ασάφογλου, στα τουρκικά ΜΜΕ.
Δεν είναι αυτή καθαυτή η πρωτιά του ΚΙΕΦ. Έχει ξανασυμβεί σε Ευρωεκλογές αυτό και με το κόμμα να συγκεντρώνει μεγαλύτερο απόλυτο αριθμό ψήφων. Η εδραίωσή του, όμως, και ο τρόπος που αυτή επήλθε αποδεικνύει ότι η κατάσταση στην Ανατολική Θράκη βαίνει διαρκώς επιδεινούμενη. Η εγκατάλειψη της μουσουλμανικής μειονότητας στα νύχια του τουρκικού προξενείου συμβαίνει πολλά χρόνια τώρα, με τις επαπειλούμενες συνέπειες να κρίνονται ιδιαιτέρως επικίνδυνες για την Ελλάδα και τους πληθυσμούς των περιοχών αυτών. Ιδεοληψία, μικροκομματικά συμφέροντα και πολιτική ανεπάρκεια διαφόρων Κυβερνήσεων έχουν επιτρέψει στους πράκτορες του Erdogan να καλλιεργούν συστηματικά τη λεγομένη τουρκική ταυτότητα στους κόλπους της θρησκευτικής μειονότητας.
Η προπαγάνδα τους φτάνει στα όρια της τρομοκρατίας, ειδικά στα χωριά. Το αξίωμα που τείνει να εδραιωθεί είναι «ο Τούρκος ψηφίζει Τούρκο» κι όσοι μουσουλμάνοι αρνούνται να το ενστερνιστούν, προσχωρώντας σε άλλα κόμματα πλην του ΚΙΕΦ ή/και υποστηρίζοντας τη νομιμότητα και τον αποκλειστικά θρησκευτικό χαρακτήρα της μειονότητας, θεωρούνται από αποσυνάγωγοι έως προδότες. Σε αυτές δε τις Ευρωεκλογές τα μεγάλα κοινοβουλευτικά δεν μπήκαν τη διαδικασία να λειτούργησαν ούτε καν ψηφοθηρικά όπως συνήθως: Η μουσουλμάνα υποψήφια της ΝΔ, Νουρτζάν Σούλογλου, δεν στηρίχτηκε από τον τοπικό «γαλάζιο» μηχανισμό, ενώ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν μπήκαν καν στον κόπο να εντάξουν μειονοτικό υποψήφιο στους συνδυασμούς τους! Και καλά ο Κασσελάκης. Ο Ανδρουλάκης που θεωρείται κι «εκλογομάγειρας» έσπευσε να υπερ-φορτώσει τη Θεσσαλονίκη με ντόπιους υποψηφίους κι άφησε κενή τη μουσουλμανική μειονότητα, ούτε καν ασχολούμενος με το πώς θα εκμεταλλευτεί την απουσία του ΣΥΡΙΖΑ εκεί!
Η στρατηγική της Τουρκίας στην Ανατολική Θράκη είναι συγκεκριμένη και υλοποιείται με τους διαφόρους Δούρειους Ίππους της στην περιοχή: Η αναγνώριση αν όχι τυπικά, εν τοις πράγμασι, τουρκικής εθνικής μειονότητας στην περιοχή. Έτσι, ο μηχανισμός της επιδίδεται στην καλλιέργεια «τουρκικής συνείδησης» στη μουσουλμανική μειονότητα. Παράλληλα, επιδιώκεται να εμπεδωθεί η αντίληψη ότι τα όποια προβλήματά της είναι απόρροια της δήθεν καταπίεσης που το ελληνικό κράτος τής ασκεί ένεκα της δήθεν τουρκικής εθνικής της ταυτότητας. Τη στρέφει έτσι προς αναζήτηση προστασίας στο κράτος των δήθεν ομοεθνών της, δηλαδή στην Τουρκία. Ταυτοχρόνως, θα ξεκινήσει συντονισμένα μια καμπάνια σε επίπεδο Ευρώπης που θα αναφέρεται σε μια υποτιθέμενη παραβίαση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού των μουσουλμάνων της Θράκης. Αν λάβουμε δε υπόψη τα επιμέρους συμφέροντα διαφόρων κρατών σε συνδυασμό με την πολιτισμική παρακμή της δικαιωματίστικης Δύσης, τότε οι εμπνευστές αυτής της καμπάνιας μπορούν να αισιοδοξούν για την αποτελεσματικότητά της –ακόμα κι εντός της Ελλάδα θα βρουν συμμάχους στο φιλε-λεφτ προοδευτιστάν…
Η παρέμβαση, λοιπόν, της Τουρκίας θα αναβαθμίζεται διαρκώς στην περιοχή έστω και αν τυπικά το status της μειονότητας δεν μεταβληθεί: Σημαντικό τμήμα της επόμενης γενιάς μουσουλμάνων της Θράκης θα μεγαλώσει με την αντίληψη ότι τα μέλη της είναι καταπιεσμένοι Τούρκοι. Κάποιοι εξ αυτών θα λάβουν πολιτικά αξιώματα και θα λειτουργήσουν αναλόγως. Δεδομένων των σχέσεών μας με την Τουρκία, οι οποίες περισσότερο θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «μη πολεμικές» παρά ειρηνικές, μπορεί εύλογα να προβληματιστεί κάποιος αναφορικώς προς τον ρόλο που αυτή η πληθυσμιακή ομάδα δύναται να διαδραματίσει σε μια ενδεχόμενη ελληνοτουρκική πολεμική σύρραξη. Ή σε μια ενδεχόμενη προβοκάτσια που θα έχει σκοπό να κινητοποιήσει την Τουρκία προς υπεράσπιση των δήθεν ομοεθνών της.
Η κατάσταση, λοιπόν, είναι πολύ σοβαρή. Όσο το πολιτικό σύστημα ασχολείται με τις υπαρξιακές ανησυχίες των ηγετών του και όχι με τα κρίσιμα ζητήματα, η Ελλάδα κινδυνεύει όλο και περισσότερο. Όταν δημιουργηθούν τετελεσμένα στην Ανατολική Θράκη θα θυμόμαστε ότι μια εποχή βλέπαμε την Τουρκία να αλωνίζει κι εμείς ψάχναμε να βρούμε που θα παρκάρει το καλάμι ο Μητσοτάκης, σε ποιο πρωινάδικο θα βγει ο Κασσελάκης με το σκυλί του και ποιος θα γίνει προϊστάμενος άνευ υφισταμένων στο ΠΑΣΟΚ…
