Της Γεωργίας Διπλού,
21ος αιώνας. Αιώνας ορόσημο για την εξέλιξη και την ανάπτυξη. Είναι, όμως, πράγματι έτσι;
Το σημερινό μου άρθρο θα είναι μικρό και περιεκτικό που θα πραγματώνεται το body shaming. Θέλω πρώτα να δώσω τον ορισμό του φαινομένου για τους «καλοθελητές» που θα αποποιηθούν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Body shaming αποτελεί η τάση των ανθρώπων να ασκούν κριτική βάσει χαρακτηριστικών που άπτονται της εξωτερικής εμφάνισης συχνά με το πρόσχημα της υγείας.
Ζούμε στην εποχή του «φαίνεσθαι». Τα social media έχουν υιοθετήσει αυτή τη τάση και την εκμεταλλεύονται. Βλέπουμε συνεχώς τρόπους για άκοπη απώλεια κιλών μέσα σε μια εβδομάδα, καθώς πολλοί από εμάς επιζητάμε να μοιάσουμε στα μοντέλα. Εν ολίγοις, καλλιεργείται η ιδέα, ότι η γενικότερη αποδοχή θα επέλθει αποκλειστικά και μόνο από ένα ωραίο σώμα -όχι απαραίτητα υγιές- αλλά ενός σώματος με τις ιδανικές αναλογίες. Τόσοι άνθρωποι νιώθουν απαίσια με τον εαυτό τους εξαιτίας βλεμμάτων τρίτων που δεν τους πέφτει λόγος.
Πίστεψε με, ο κάθε άνθρωπος ξέρει πότε μπορεί να αρχίζει να επηρεάζεται η υγεία του. Δεν θέλεις εσύ περισσότερο από τον ίδιο να είναι καλά στην υγεία του. Γέμισε ο κόσμος «μητέρες Τερέζες» που νοιάζονται για τον κάθε ένα. Έχετε αντιληφθεί όλοι εσείς που «νοιάζεστε» ότι με τη συμπεριφορά σας κάνετε ανθρώπους να νιώθουν «σαν σκουπίδια που βρωμίζουν την κοινωνία»! Όταν έρθει ο τέλειος άνθρωπος να ασκήσει κριτική τότε να τον ακούσεις, αλλά όσοι σε ρίχνουν ψυχολογικά έχουν τις μεγαλύτερες ανασφάλειες και τα μεγαλύτερα κόμπλεξ και αυτό στο λέω εγώ που μέσα σε 2 χρόνια έχω χάσει πάνω από 20 κιλά.
Η ντροπή αποτελεί πλέον τρόπο ζωής για μερικούς ανθρώπους. Τα λέω αυτά επειδή προσωπικά έχω περάσει φάση που ντρεπόμουν να βγω από το σπίτι μου, ντρεπόμουν να φάω έξω και ντρεπόμουν να αφήσω ανθρώπους να με γνωρίσουν… Το φαινόμενο αυτό αποτελεί δείγμα κοινωνικού ρατσισμού.
Αν ο καθένας από εμάς κοιτούσε να διορθώσει τον εαυτό του, τότε μπορώ εγγυημένα να πω ότι ο κόσμος θα ήταν καλύτερος. Δεν θα ήταν καλύτερος, επειδή θα κυριαρχούσαν οι ιδανικές αναλογίες, αλλά επειδή θα κυριαρχούσαν ιδανικά μυαλά και ιδανικές νοοτροπίες. Αυτές που ζηλεύουμε στο εξωτερικό. Ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αντί να πάμε μπροστά με τις ιδέες που αυτή πρεσβεύει, είμαστε η μικρή «Ελλαδίτσα» των προκαταλήψεων. Προσωπικά νιώθω ντροπή να ζω σε στην Ελλάδα.
Βλέπω κοριτσάκια λυκείου με λίγα παραπάνω κιλά να φοράνε ό,τι τις κάνει να νιώθουν άνετα και πραγματικά το ευχαριστιέμαι, γιατί εγώ στην ηλικία τους φορούσα φόρμες και ριχτά για να κρυφτώ. Έπρεπε να φτάσω 20 χρονών με αρκετό κλάμα, στερήσεις, άσκηση, πόνο και πολλά κιλά για να αρχίσω να αισθάνομαι καλά με το σώμα μου και με τα ρούχα μου.
Ας βάλουμε τέλος και ας φτιάξουμε μια γενιά δυνατών ανθρώπων που πιστεύουν στον εαυτό τους και έχουν αυτοπεποίθηση, έναντι μιας γενιάς ανθρώπων μέσα στα κόμπλεξ και τον φόβο. Κλείνω το άρθρο μου με μια πρόταση του Γκαίτε «Θέλεις να γίνεις κάποτε μεγάλος; Πάψε να είσαι μικρός!». Να θυμάσαι ότι ο σεβασμός κερδίζεται. Σεβόμαστε όσους μας δείχνουν σεβασμό, οι υπόλοιποι να μάθουν να συμπεριφέρονται αναλόγως!
