Της Σόνιας Βαλαβανίδη,
Ο «χορός» των Ευρωεκλογών καλά κρατεί και τα κόμματα, μπαίνοντας στην τελική ευθεία, ανακοινώνουν τα τελευταία πρόσωπα που θα επιστρατευτούν στις επάλξεις του αγώνα. Πια, δεν προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι τα ψηφοδέλτια των κομμάτων περιλαμβάνουν ονόματα ανθρώπων που είναι γνωστά είτε από τα καλλιτεχνικά δρώμενα είτε από την τηλεόραση. Μια πολιτική τακτική που ακολουθήθηκε και σε προηγούμενες βουλευτικές και δημοτικές εκλογές. Προφανώς, η εξαργύρωση των ατόμων αυτών σε ψήφους αποτελεί το δέλεαρ, ώστε οποιοδήποτε κόμμα να εντάξει στο δυναμικό του τους λεγόμενους «σταρ». Ας ιχνηλατήσουμε, λοιπόν, τις διαθέσεις και σκοπιμότητες των κομμάτων που επιδιώκουν ανάλογες συνεργασίες και των ανθρώπων που τις αποδέχονται. Τελικά, η στρατηγική των κομμάτων επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα;
Ένα κόμμα ενσωματώνει στο ψηφοδέλτιό του πρόσωπα αγαπητά στο κοινό, καθώς θεωρεί πως η «μαγική χρυσόσκονη» που τα περιβάλλει θα περιλούσει και το ίδιο το κόμμα. Ψηφοφόροι, πολιτικά απαίδευτοι, μα γνώστες της τηλεοπτικής κουλτούρας τάσσονται υπέρ του κόμματος χωρίς απαραίτητα να γνωρίζουν τις πολιτικές γραμμές του. Οι θαυμαστές αυτοί αποτελούν μια νέα δεξαμενή ψηφοφόρων για το κόμμα. Αρκετές φορές, όμως, τα «πολυπόθητα» αυτά άτομα, εξαιτίας δηλώσεων που καταστρατηγούν τις ιδεολογίες του κόμματος, πλήττουν την αξιοπιστία του. Το κόμμα γίνεται βορά στους αντιπάλους του και περίγελος στα μάτια του κόσμου, μιας και η «μαγική χρυσόσκονη» διαλύεται και το παραμύθι λαμβάνει τέλος. Οι πολιτικές αυτές κινήσεις δε θα υλοποιούνταν αν ο ίδιος ο λαός, απαυδισμένος από τους «επαγγελματίες» πολιτικούς, δε στρεφόταν σε προβεβλημένα πρόσωπα ως ύστατη ελπίδα.
Ας στρέψουμε τώρα τον φακό μας στα πρόσωπα αυτά που ενσαρκώνουν την αλλαγή. Γιατί, άραγε, τα ίδια επιθυμούν να αναλωθούν στον πολιτικό στίβο και να χρωματιστούν πολιτικά, διεκδικώντας μια θέση στο Ευρωκοινοβούλιο; Η απάντηση που δίνουν είναι πως η εσωτερική τους ανάγκη τους κινητοποιεί, ώστε να προσφέρουν το καλύτερο δυνατό στους συμπολίτες τους. Σημαντικό κίνητρο, βέβαια, αποτελεί και ο μισθός του Ευρωβουλευτή… Εξετάζοντας δημοσκοπικά τις απηχήσεις των υποψηφίων Ευρωβουλευτών διαπιστώνεται πως η δυναμική των «διάσημων» ολοένα και αυξάνεται. Ανάμεσα σε ογκόλιθους πολιτικής που οι πολίτες τους στηρίζουν επανειλημμένα, οι προσωπικότητες αυτές δίχως χιλιόμετρα στην πολιτική «αρένα» τους συναγωνίζονται ισάξια. Ουσιαστικά, προσφέρουν μια εναλλακτική λύση στο κατεστημένο.
Οι «μη-επαγγελματίες» πολιτικοί κρίνονται ιδιαίτερα αυστηρά, καθώς μια μερίδα κόσμου, έχοντας διαμορφώσει μια στερεοτυπική εικόνα για έναν πολιτικό δεν αποδέχεται εύκολα κάτι διαφορετικό. Η επιλογή ενός Ευρωβουλευτή καθίσταται μια διαδικασία που σχετίζεται άμεσα με το επάγγελμά του υποψηφίου, τις σπουδές του, την πολιτική του σταδιοδρομία. Η μερίδα αυτή των ανθρώπων θεωρεί πως μπορείς να εκπροσωπήσεις τη χώρα σου στην Ολομέλεια της Ευρωβουλής αν κατέχεις κάποια τυπικά χαρακτηριστικά. Πολλές φορές δε δίνεται η αρμόζουσα σημασία στην επιθυμία για προσφορά του εκάστοτε πολιτικού, τον πυρήνα δηλαδή μιας πολιτικής πράξης.
Στην αντίπερα όχθη πολίτες προτάσσουν απέναντι στα τυπικά χαρακτηριστικά ενός πολιτικού την αγάπη για τον συνάνθρωπο, την άμεμπτη ηθική, την προσφορά και το μεράκι για τη βελτίωση συνθηκών της χώρας. Στοιχεία που κάποιοι εντοπίζουν σε πρόσωπα αγαπητά μεν πολιτικά αγνώμονα δε. Το αν τα προβεβλημένα άτομα σταθούν άξια της ψήφου, αυτό θα αποτυπωθεί στο έργο που θα παραδώσουν στο τέλος της θητείας τους. Ας κάνουμε λίγη υπομονή λοιπόν!
