Της Ευθυμίας Γκαμπέση,
«Ὁ ταχυδρόμος,
σέρνοντας στὰ βήματά του τὴν ἐλπίδα μου
μοῦ ῾φερε καὶ σήμερα ἕνα φάκελο
μὲ τὴ σιωπή σου.
Τὸ ὄνομά μου γραμμένο ἀπ᾿ ἔξω μὲ λήθη.
Ἡ διεύθυνσή μου ἕνας ἀνύπαρκτος δρόμος.
Ὅμως ὁ ταχυδρόμος
τὸν βρῆκε ἀποσυρμένο στὴ μορφή μου,
κοιτώντας τὰ παράθυρα ποὺ ἔσκυβαν μαζί μου,
διαβάζοντας τὰ χέρια μου
ποὺ ἔπλαθαν κιόλας μιὰ ἀπάντηση.
Θὰ τὸν ἀνοίξω μὲ τὴν καρτερία μου
καὶ θὰ ξεσηκώσω μὲ τὴ μελαγχολία μου
τ᾿ ἄγραφά σου.
Κι αὔριο θὰ σοῦ ἀπαντήσω
στέλνοντάς σου μιὰ φωτογραφία μου.
Στὸ πέτο θὰ ἔχω σπασμένα τριφύλλια,
στὸ στῆθος σκαμμένο
τὸ μενταγιὸν τῆς συντριβῆς.
Καὶ στ᾿ αὐτιά μου θὰ κρεμάσω-συλλογίσου-
τὴ σιωπή σου»
Η Κική Δημουλά, για άλλη μία φορά μεγαλουργεί, και αυτήν τη φορά με το ποίημά της: Γράμμα. Η βραβευμένη ποιήτρια δημιουργεί ένα σενάριο, μία ιστορία μέσα από αυτό το μοντέρνας ποίησης έργο. Το ποίημα έχει συντεθεί σε ελεύθερο στίχο και δεν έχει μέτρο.
Είμαστε στη θέση του αποστολέα, λοιπόν, που περιμένει με αγωνία ένα… γράμμα από τον αγαπημένο του. Αλλά αυτό το γράμμα, που συμβολίζει την απάντηση, την ανταπόκριση δεν έρχεται ποτέ. Ο ταχυδρόμος μας παραδίδει αυτήν τη «σιωπή», που αποτελεί από μόνη της μία, αφενός βουβή, αφετέρου καθαρή απάντηση.
Ο ταχυδρόμος «σέρνει στα βήματά του την ελπίδα», μία ελπίδα που μοιάζει στην προκειμένη περίπτωση να είναι εξασθενημένη, εξουθενωμένη. Έφερε «και σήμερα» έναν φάκελο, όπου το «και» εδώ δηλώνει την επιμονή, τη συνεχή και επαναλαμβανόμενη προσπάθεια, με μία υπομονή που σκοτώνει και σκοτώνεται παράλληλα. Μάλιστα, τα προσωποποιημένα παράθυρα φαίνεται να συμμερίζονται την αγωνία της. Αυτό το γράμμα, όμως, δεν προκηρύσσει κανένα χαρμόσυνο νέο, καμία θετική απάντηση, παρά μόνο σιωπή. Ο παραλήπτης δεν προθυμοποιείται ούτε να ξοδέψει μελάνι.
Έτσι, το γράμμα επιστρέφει πίσω στον αποστολέα. Ένας παραλληλισμός που υποδηλώνει τον πλατωνικό, αναπάντητο, μονομερή έρωτα. Με τη ζυγαριά να μην ισορροπεί ποτέ. Η αντίδραση, ωστόσο, φανερώνει ότι ο παραλήπτης δεν εκπλήσσεται, και εκεί έγκειται όλη η μαγεία. Αυτός που δίνει, δεν περιμένει πραγματικά να πάρει, του προσφέρει μία μαζοχιστική ικανοποίηση να περιμένει μέχρι να ξανά περάσει ο ταχυδρόμος, και να ξανά στείλει γράμμα, και να ξανά ελπίζει για κάτι καλύτερο. Η μελαγχολία, ωστόσο, —όπως αναφέρεται και μέσα στο ποίημα— μεσουρανεί. Αισθήματα όπως απογοήτευση και λύπη καταβάλουν το άτομο.
Δεν πτοείται, όμως, από την απουσία της επικοινωνίας και αναφέρει ότι θα στείλει μία φωτογραφία. Σε αυτό το σημείο μνεία πρέπει να δοθεί στα «σπασμένα τριφύλλια». Όπως είναι γνωστό, τα τριφύλλια συμβολίζουν την τύχη, την ελπίδα, ακόμη και την αγάπη ορισμένες φορές. Επομένως, η Δημουλά δεν εννοεί τίποτα άλλο, παρά μόνο την «τσακισμένη» της ελπίδα, που οδηγεί σε μία πληγωμένη αγάπη. «Στο στήθος σκαμμένο το μενταγιόν της συντριβής»: μία μεταφορά που αποτυπώνεται ως η βαθιά απογοήτευση, ο θρυματισμός των άγονων προσπαθειών και της αισιοδοξίας.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Γράμμα, ladylike.gr, διαθέσιμο εδώ.
- Γράμμα: Σημειώσεις του Κωνσταντίνου Μάντη, blogspot.com, διαθέσιμο εδώ.
