Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Το βίαιο επεισόδιο των Βουλευτών Φλώρου και Γραμμένου, εντός του Κοινοβουλίου, πιστοποιεί με τον πλέον εμφατικό τρόπο την παρακμή στην οποία βρίσκεται όχι μόνο η Βουλή των Ελλήνων, αλλά κυρίως η ελληνική κοινωνία.
Η Βουλή, όσο κι αν κάποιοι δυσκολεύονται να το αποδεχθούν ή να το εκφράσουν είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας Από την κοινωνία προήλθαν οι Βουλευτές και την κοινωνία αντικατοπτρίζουν. Πλέον έχει περάσει και η εποχή όπου οι κοινοβουλευτικοί άντρες (και γυναίκες) καθοδηγούσαν την κοινωνία. Κατά κύριο λόγο, το σημερινό πολιτικό προσωπικό αποτελείται από άτομα χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, αποκομμένα από την καθημερινότητα που λειτουργούν ως διεκπεραιωτές είτε των κελευσμάτων των αρχηγών τους είτε των μικροσυμφερόντων των ψηφοφόρων τους. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών προφανώς και δεν διορίστηκε. Εξελέγη δια της ψήφου του μέσου Έλληνα ψηφοφόρου, ο οποίος επέλεξε να επιβραβεύει αυτό ακριβώς το άτομο της μηδενικής πολιτικής συγκρότησης και της μικρορουσφετολογικής κουτοπονηριάς. Διότι η νοοτροπία του μέσου ψηφοφόρου σήμερα δεν είναι αυτή του ενεργού πολίτη. Είναι αυτή του ατομιστή που επιλέγει την προαγωγή του βραχυπρόθεσμου συμφέροντος αυτού. Που κοιτάει το δέντρο και όχι το δάσος. Έτσι επιβραβεύει αυτούς που θεωρεί ότι μπορούν να υπηρετήσουν αυτή τη λογική. Αφού εκλεγούν δε αυτοί οι εκπρόσωποί του, εμβαθύνουν στη μικροπολιτική προκειμένου να εξασφαλίσουν τις θέσεις τους, οι οποίες συνεπάγονται πολλών προνομίων. Βασικό χαρακτηριστικό κάθε συστήματος που θέλει να μακροημερεύσει, άλλωστε, είναι η ικανότητα να αναπαράγει τον εαυτό του.
Ας μην σοκάρονται, λοιπόν, κάποιοι και ας αποφεύγουν τα κλισέ περί Ναού της Δημοκρατίας που βεβηλώνεται κ.ο.κ. Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα εδώ και πάνω από μια δεκαετία είναι τέτοια που έχει επιτρέψει να εισέλθουν στη Βουλή άτομα τοιούτου είδους, αλλά, για να είμαστε ειλικρινείς, και πολύ χειρότερου. Από μια κοινωνία στην οποία η αυτοδικία, η βλαχομαγκιά, ο ψευτοτσαμπουκάς, η αγένεια και η ανευθυνότητα αποτελούν κυρίαρχα χαρακτηριστικά είναι απολύτως λογικό να ξεπηδούν τέτοια στοιχεία, αναδεικνυόμενα σε κορυφαίους εκπροσώπους της.
Είναι, επίσης, απολύτως λογικό, να επιλέγουν να ιδιωτεύσουν άνθρωποι οι οποίοι θα μπορούσαν με τη μόρφωση, τις γνώσεις, τις εμπειρίες και την ευπρεπή συμπεριφορά τους να προσφέρουν στα κοινά. Γιατί να δαπανήσει κάποιος χρόνο, χρήμα, προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο και κυρίως φαιά ουσία ώστε να μπει σε μια περιπέτεια από την οποία είναι σίγουρο, υπό τις παρούσες συνθήκες, ότι θα βγει ποικιλοτρόπως ζημιωμένος; Γιατί να ρίξει το επίπεδό του και να διακινδυνεύσει την ψυχική του ισορροπία σε ενέργειες που δεν τον χαρακτηρίζουν αξιακά και ιδιοσυγκρασιακά; Για να βρεθεί στη Βουλή ως ίσος προς ίσον με άτομα που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα ανήκαν στο περιθώριο του δημοσίου βίου; Οι δε ηγεσίες όσο κι αν υποκρίνονται δημοσίως είναι αυτές που επιζητούν την ύπαρξη τέτοιων στοιχείων στις τάξεις των κομμάτων τους και τα προωθούν σε θέσεις εξουσίας. Διότι ο αδαής, ο αμόρφωτος, ο τραμπούκος, ο πολιτικός φτωχοδιάβολος που επιζητεί να μετατραπεί σε πολιτικό νεόπλουτο αποστέλλουν τους πλέον φανατικούς και ταυτοχρόνως ελεγχόμενους στρατιώτες. Αντιθέτως, ο σκεπτόμενος, ο μορφωμένος, ο αξιοπρεπής, αυτός που πορεύεται μέσα από τη γόνιμη αμφισβήτηση είναι επικίνδυνος, ακριβώς διότι ανά πάσα στιγμή έχει τη δυνατότητα και τη βούληση να φύγει καταγγέλλοντας τα κακώς κείμενα.
Έχουμε τη Βουλή που μας αξίζει. Αυτοί που την αποτελούν αντανακλούν τα πρότυπά μας, τις αρχές μας, αποκαλύπτουν εν γένει την κοσμοθεωρία μας. Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα, στην οποία δεν υπάρχουν πάντα γελαστοί και γελασμένοι…
