Της Γεωργίας Σκαμπελτζή,
Ενώ το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης κατά την προεκλογική περίοδο στρέφεται σε ζητήματα που θα έπρεπε να αποτελούν πεδίο συνεννόησης για τα κόμματα, όπως η Υγεία ή η Παιδεία, τις περισσότερες φορές συνιστούν το πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ των αντιπάλων. Ένα από τα ζητήματα που απασχολεί διαχρονικά τους πολίτες και τους θεσμούς είναι η σχέση του Κράτους με την Εκκλησία και, πιο συγκεκριμένα, ο διαχωρισμός της Εκκλησίας από αυτό. Τις τελευταίες ημέρες γίνεται πολύς λόγος για τον ρόλο της Εκκλησίας και τον τρόπο που κάποιοι εργαλειοποιούν τη σχέση τους με τη θρησκεία και τους εκπροσώπους της.
Τους προηγούμενους μήνες η σχέση της Εκκλησίας με τους εκπροσώπους ορισμένων κομμάτων, ακόμa και του κυβερνητικού, είχε μπει στον «πάγο», λόγω της ψήφισης του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Προφανώς, δεν περίμενε κανείς η στάση της επίσημης Εκκλησίας να είναι θετική, όπως και πολλών πολιτών που πρόσκεινται σε αυτήν. Άλλωστε, σχετικά δείγματα γραφής, σε πιο “light” εκδοχή, είχαμε δει πριν από 40 περίπου χρόνια, όταν θεσμοθετήθηκε ο πολιτικός γάμος από την Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Παρά τις όποιες αντιδράσεις προκλήθηκαν τότε, το νομοσχέδιο πέρασε με τη συμβολή κομμάτων της Αντιπολίτευσης, τα οποία τάσσονται υπέρ του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας. Φυσικά, υπάρχουν πρόσωπα και κόμματα που πολιτεύονται με «τον σταυρό στο χέρι», βασιζόμενοι στο θρησκευτικό αίσθημα των Ελλήνων πολιτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Νίκη με επικεφαλής τον Δημήτρη Νατσιό, αλλά και η Ελληνική Λύση, ο αρχηγός της οποίας έχει μακρά παράδοση στον τομέα της καπηλείας της θρησκείας, προκειμένου να ικανοποιήσει τους πολιτικούς του στόχους.
Μετά το «ψυχροπολεμικό» κλίμα που επικρατούσε τους τελευταίους μήνες και την εφαρμογή της τακτικής «σε αποφεύγω όπως ο Διάολος το λιβάνι», η οποία εφαρμόστηκε την Κυριακή της Ορθοδοξίας, το πρώτο βήμα έγινε με την επίσκεψη του Αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου στο Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, ενώ την Παρασκευή ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης βρέθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο στο Δήλεσι, όπου επισκέφθηκαν δομές της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, κηρύσσοντας ανακωχή. Πρόκειται για μία κίνηση που έχει ως στόχο να πέσουν οι τόνοι και μάλιστα σε μια χρονική στιγμή που το θρησκευτικό αίσθημα είναι διάχυτο και, παράλληλα, να επιστρέψουν στους κόλπους της «γαλάζιας» παράταξης οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι ενόψει των επικείμενων Ευρωεκλογών του Ιουνίου; Ή συνιστά έναν τρόπο γεφύρωσης του χάσματος και προστασίας των Βουλευτών που θα παραστούν στους ναούς τις επόμενες ημέρες ενόψει των ημερών του Πάσχα;
Πάντως η κίνηση του Πρωθυπουργού αποβλέπει στην ενίσχυση του κόμματος, γι’ αυτό και εξήρε το έργο της Εκκλησίας, ενώ, συγχρόνως, φρόντισε να δηλώσει ότι δεν υφίσταται «χριστιανόμετρο», αναφερόμενος σε όλους όσοι εργαλειοποιούν τη θρησκεία για να κερδίσουν ψήφους. Πρόκειται, μάλιστα, για τα κόμματα προς τα οποία υπάρχει διαρροή από τη Ν.Δ. Καλές οι δηλώσεις, αρκεί να μην λουστεί αυτά για τα οποία κατηγορεί τους άλλους. Το «φιλί της αγάπης» ήρθε από τον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος πήρε θέση σχετικά με τα πρόσφατα γεγονότα, δηλώνοντας χαρακτηριστικά πως «Δεν κάνουμε ούτε αυτό που θα μας πει ο κ. Βελόπουλος, ούτε αυτό που θα μας πει ο οποιοσδήποτε πολιτικός», εγείροντας νέες αντιδράσεις και πριμοδοτώντας το κυβερνών κόμμα. Οι Ιεράρχες, άλλωστε, αρθρώνοντας δημόσια τον λόγο τους μπορούν θεωρητικά να διεκδικήσουν πολιτικό ρόλο, παρεμβαίνοντας σε ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες και ενίοτε ενδέχεται να πλήξουν τον δικό της ρόλο.
Μένει να δούμε αν θα ωφελήσει την κυβερνώσα παράταξη η επαναπροσέγγιση της Εκκλησίας, ώστε ο πήχης του 33% να επιτευχθεί, περιορίζοντας τις απώλειες προς τα δεξιά. Για το άμεσο μέλλον, θα παρακολουθήσουμε τι στάση θα κρατήσουν οι Ιεράρχες απέναντι στους Βουλευτές που θα επιστρέψουν στις εκλογικές τους Περιφέρειες και θα επιλέξουν να παραστούν στις ακολουθίες ή να θα περάσουν τη δική τους Εβδομάδα των Παθών.
