Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
1789: Το πλοίο του βρετανικού βασιλικού ναυτικού HMS Bounty βρέθηκε στο στόχαστρο μιας εξέγερσης του πληρώματός του κοντά στο ηφαιστειογενές νησί Tofua, του Ειρηνικού Ωκεανού. Η ανταρσία κινήθηκε κατά του καπετάνιου και 18 άλλων μελών του πλοίου που του ήταν πιστοί.
Το πλοίο σήκωσε τις άγκυρές του τον Δεκέμβριο του 1787 για ένα μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι με σκοπό τη συλλογή και μεταφορά προϊόντων. Με αφετηρία την Αγγλία είχε ως προορισμό τις Δυτικές Ινδίες, με τα μέρη του πληρώματος να μην υπακούουν από ένα σημείο και έπειτα, καθώς στο πλοίο δεν βρίσκονταν πεζοναύτες για να επιβάλουν την τάξη. Έπειτα από 10 μήνες στη θάλασσα βρέθηκαν στην Ταϊτή, τον Οκτώβριο του 1788, αλλά η εποχή αυτή δεν ήταν η κατάλληλη για να συλλέξουν τα φρούτα που υπολόγιζαν και έτσι αναγκάστηκαν να παραμείνουν εκεί για 5 μήνες.
Η παραμονή τους, όμως, στην Ταϊτή ήταν αρκετά ήρεμη και γαλήνια για τους ναύτες του HMS Bounty, οι οποίοι απολάμβαναν το καλό κλίμα της περιοχής και μάλιστα αρκετοί είχαν συνάψει και δεσμούς με ντόπιες, συνθήκες που απείχαν κατά πολύ από τη ζωή τους στη Βρετανία. Ο καιρός, ωστόσο, πέρασε και έφτασε η ώρα της συγκομιδής και της αναχώρησής τους για τον τελικό τους προορισμό και έτσι στις 4 Απριλίου του 1789 άνοιξαν πανιά για τις Δυτικές Ινδίες.
Η επιστροφή στη θάλασσα και τις δύσκολες συνθήκες της δεν χαροποίησε καθόλου το πλήρωμα που άρχισε να αναπολεί την ζωή στην Ταϊτή. Ενώ, λοιπόν, το σκάφος βρίσκονταν εν πλω, ο Fletcher Christian, που ήταν κοντά στον καπετάνιο William Bligh, ηγείται μιας ομάδας για την ανατροπή του κυβερνήτη του πλοίου, με σκοπό να θέσουν υπό την εξουσία τους το πλοίο και να απαλλαγούν από την ανιαρή για αυτούς αποστολή. Έτσι, μια μέρα σαν σήμερα, κατάφεραν να αιφνιδιάσουν τον καπετάνιο και να τον συλλάβουν μαζί με τους υποστηρικτές του, που ήταν 18 στο σύνολό τους.
Η κατάληξη για καλή τους τύχη δεν ήταν δραματική. Με τον Bligh και τους ακολούθους του να οδηγούνται σε ένα πλοιάριο και να αφήνονται στα ανοιχτά του πελάγους, με το HMS Bounty να τίθεται υπό την εξουσία του αντάρτη Fletcher Christian. Το ευτύχημα για τον Bligh ήταν πως είχε μαζί του μερικά σύνεργα –πυξίδα, γεωγραφικές σημειώσεις κ.α.– για να μπορέσει να οδηγήσει το πλοιάριο σε ασφαλή προορισμό και κατάφεραν να πλοηγηθούν με ασφάλεια δυτικά στον Ειρηνικό.
Από την πλευρά τους οι αντάρτες μαζί με το πλοίο επέστρεψαν αρχικά στην Ταϊτή που τόσο είχαν αγαπήσει, αλλά δεν έμεινα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αφού πήραν προμήθειες και τις γυναίκες με τις οποίες είχαν συνάψει σχέση, κινήθηκαν προς το νησί, φοβούμενοι πως θα τους εντόπιζαν άλλα πλοία του βασιλικού ναυτικού της Βρετανίας και θα τους τιμωρούσαν. Το νησί Pitcairn ήταν αυτό που θα τους φιλοξενούσε, αλλά με το πέρασμα του καιρού άρχισαν οι εσωτερικές τους διαμάχες και πολλοί σκοτώθηκαν από τους πρώην συμμάχους τους. Κάπως έτσι έληξε άδοξα για τους περισσότερους που έλαβαν μέρος στην ανταρσία στο πλοίο HMS Bounty.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
