Του Γιώργου Γιαννούλη,
Οι Ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου φαίνεται να είναι άλλη μια αναμέτρηση που θα αυξήσει το ενδιαφέρον για την κατάταξη των κομμάτων της Αντιπολίτευσης, αφού η Νέα Δημοκρατία προηγείται σε όλες τις δημοσκοπικές μετρήσεις. Πόσα κόμματα θα καταφέρουν να περάσουν το «κατώφλι» του 3% και τι γίνεται με τις θέσεις τους, ιδίως τη δεύτερη και την τρίτη;
Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, με ένα από τα κυριότερα να αποτελεί η ακρίβεια, τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της Αντιπολίτευσης δεν φαίνεται να πείθουν. «Μεγαλύτερα», τρόπος του λέγειν, μιας και το 12,8% για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και το μονοψήφιο (9,9%) για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. χτυπούν τον «κώδωνα» του κινδύνου για τα δύο αυτά κόμματα. Πιο πολύ ανησυχούν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., βέβαια, διότι κρίνεται η πολιτική επιβίωση του Προέδρου τους, αφού επιδιώκει σθεναρά τη δεύτερη θέση. Τίποτα, όμως, δεν αλλάζει στο πολιτικό τοπίο με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να κρατά τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μετά την παροδική πτώση των προηγούμενων εβδομάδων.
Τα κόμματα τα οποία φαίνεται να κερδίζουν άνετα είναι η Ελληνική Λύση του Κ. Βελόπουλου που εμφανίζεται στο 7-9% και το Κ.Κ.Ε. με 8-10%. Ενδιαφέρον θα έχει δηλαδή τόσο η δεύτερη θέση (ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ή ΠΑ.ΣΟ.Κ.) όσο και η τρίτη (Ελληνική Λύση ή Κ.Κ.Ε.). Εδώ συγκεντρώνεται η ψήφος διαμαρτυρίας, καθώς αυτοί οι δύο σχηματισμοί δεν έχουν αλλάξει τα επιχειρήματά τους από τις τελευταίες εκλογές. Αντλούν δυσαρεστημένους ψηφοφόρους άλλων όμορων κομμάτων, δείχνοντας ότι πλέον δεν υπάρχει «χαλαρή» ψήφος, αλλά αίσθηση βουλευτικών εκλογών. Η πόλωση υπάρχει ήδη και καταγράφεται. Μένει να φανεί τι θα γίνει και στην κάλπη.
Ως προς την υπόλοιπη Αντιπολίτευση, κερδισμένη εμφανίζεται η Πλεύση Ελευθερίας με επικεφαλής τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, με ποσοστό που φτάνει στο 3,5-4,2% σε έρευνες, όπως εκείνη της Metron Analysis, ενώ έχει καταγραφεί και πιο ψηλά τις τελευταίες εβδομάδες. Η Νέα Αριστερά με Πρόεδρο τον Αλέξη Χαρίτση και στελέχη που έφυγαν από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. διαφωνώντας με την πορεία που επέλεξε, είναι στο όριο του 3%. Το αν θα τα καταφέρουν είναι γρίφος που θα τον λύσουν οι πολίτες την 9η Ιουνίου. Βέβαια, αν και χαμηλά, πάνε καλύτερα σε σύγκριση με τους «Δημοκράτες» του Ανδρέα Λοβέρδου που προσπαθούν να κατοχυρώσουν το όριο εισόδου στην Ευρωβουλή. Μόνο στην εκτίμηση ψήφου τα καταφέρνουν σε κάποιες έρευνες, αλλά ως γνωστόν, μεγαλύτερη βαρύτητα έχει η πρόθεση. Λίγο πιο κάτω, εμφανίζεται σε δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος και η Φωνή Λογικής (περίπου 1,5%) της Α. Λατινοπούλου, δείχνοντας για μια ακόμη φορά ότι στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας υπάρχουν πολλοί ιδεολογικοί «διεκδικητές»… Πάντως, ενώ η «Νίκη» σταθεροποιείται -ούτε χάνει ούτε κερδίζει-, οι «Σπαρτιάτες» πέφτουν σε αρκετές μετρήσεις κάτω από το 3%, κάτι που οφείλεται ενδεχομένως και στην ποινική δίωξη που τους ασκήθηκε. Οι ψήφοι, γενικά, μοιράζονται στα μικρά κόμματα δεξιά της Ν.Δ, με το πιο κερδισμένο να είναι η Ελληνική Λύση, όπως αναφέρθηκε παραπάνω.
Κλείνοντας, πράγματι το κυβερνών κόμμα χάνει λόγω φθοράς, αλλά δεν απειλείται και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. φαίνεται να κατοχυρώνει τη δεύτερη θέση, χωρίς να πιέζεται από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. (το τελευταίο μεγάλο διάστημα). Βέβαια, όταν ο λόγος βασίζεται στη ρητορική «να πέσει ο Μητσοτάκης» και όχι να βρεθεί μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης με επιχειρήματα, τότε το κυβερνητικό κόμμα πιθανώς να αποτελεί μονόδρομο, κυρίως για το λεγόμενο «κέντρο». Ανατροπή δεν φαίνεται να προκύπτει, αλλά το ενδιαφέρον στρέφεται στα μικρά κόμματα. Κάθε ψήφος μετρά, όμως. Δεν έχει νόημα η «χαλαρότητα». Πώς θα διαμορφωθεί, άραγε, ο εκλογικός χάρτης το καλοκαίρι του 2024;
