Της Γεωργίας Σκαμπελτζή,
Τα κόμματα βρίσκονται πλέον και επίσημα σε προεκλογικούς ρυθμούς, έχοντας ανακοινώσει τα ονόματα των «εκλεκτών» τους, οι οποίοι θα παλέψουν για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων και να εκπροσωπήσουν τη χώρα μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πού στοχεύει, όμως, το καθένα από αυτά και ποιοι είναι οι «άσσοι» που θεωρούν ότι έχουν για να κερδίσουν την παρτίδα;
Ας ξεκινήσουμε από τα δεδομένα: η Νέα Δημοκρατία θα επικρατήσει για άλλη μια φορά και, μάλιστα, με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Αυτό που πρέπει να πετύχει είναι να περιορίσει τις απώλειες που προκύπτουν είτε από τα ζητήματα καθημερινότητας που απασχολούν τους πολίτες είτε από τη στροφή μερίδας ψηφοφόρων της προς τα δεξιά της δεξιάς της. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προσδοκά να παραμείνει στη δεύτερη θέση, κάτι που δεν πρέπει να θεωρείται ήσσονος σημασίας, αν αναλογιστούμε ότι λίγους μήνες νωρίτερα λάμβανε ακόμη και μονοψήφιο ποσοστό στις σχετικές έρευνες. Συγχρόνως, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επιθυμεί να βρεθεί στην πολυπόθητη δεύτερη θέση, αλλά τελευταία εμφανίζεται να χάνει έδαφος.
Στα ειδικότερα των Ευρωεκλογών και με αφετηρία το κυβερνών κόμμα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ήδη ξεκινήσει τις επισκέψεις, έχει βγει μπροστά για να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του και να προσελκύσει νέους, αφού, όπως δήλωσε στο Συνέδριο του κόμματος πριν από λίγες ημέρες, μέσω των Ευρωεκλογών θέλει να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης από τους πολίτες. Τι καταλαβαίνουμε, όμως, από τα πρόσωπα που επελέγησαν και θα τεθούν στην κρίση του εκλογικού σώματος; Ότι κάτω από την ίδια στέγη μπορούν να συνυπάρξουν άνθρωποι με διαφορετικές καταβολές.
Για παράδειγμα, η επιλογή του Φρέντι Μπελέρη που στοχεύει στο δεξιό ακροατήριο, το οποίο βρέθηκε σε αμηχανία τους προηγούμενους μήνες με κάποιες επιλογές της Κυβέρνησης που στόχευε σε ένα άνοιγμα προς άλλους πολιτικούς χώρους. Η υποψηφιότητα του Πύρρου Δήμα αναμένεται να είναι «δυνατή», καθώς ο ίδιος έχει αποτελέσει σύμβολο για πολλούς λόγω της επιτυχημένης διαδρομής του στον χώρο του αθλητισμού και ο οποίος κατά την περίοδο 2012-2015 διετέλεσε Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Φυσικά, η διεύρυνση προς το Κέντρο με υποψήφιους που προέρχονται από άλλα κόμματα συνεχίζεται. Τρανά παραδείγματα η Εύη Χριστοφιλοπούλου, η οποία πρόσφατα εντάχθηκε στους κόλπους της γαλάζιας παράταξης και η οποία ανήκε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., όπως και ο Καρανικόλας. Το άνοιγμα σε δημοφιλή πρόσωπα είχε ως αποτέλεσμα την ένταξη του Γιώργου Αυτιά, το όνομα του οποίου ακουγόταν για χρόνια, αλλά και της Ελεονώρας Μελέτη.
Στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., από την άλλη, το κλίμα εξακολουθεί να είναι τεταμένο, αν και πιο ήπιο συγκριτικά με τους προηγούμενους μήνες. Αφενός οι δηλώσεις Κασσελάκη για διάφορα ζητήματα, όπως για το ΝΑΤΟ, ή η αναφορά του στη βάπτισή του προκάλεσαν αντιδράσεις από στελέχη του κόμματος και αφετέρου το ζήτημα που δημιουργήθηκε με τις τοποθετήσεις του Δημήτρη Παπανώτα, που είχε ως αποτέλεσμα να ταχθούν εναντίον του οι συνυποψήφιες του Σοφία Μπεκατώρου και Δώρα Τσαμπάζη και τελικά να αποπεμφθεί από το ψηφοδέλτιο συνετέλεσαν στο να βρεθεί το κόμμα στην επικαιρότητα για τους λάθους λόγους.
Όσον αφορά τις υποψηφιότητες, η επιλογή της Μέλπως Λεκατσά είναι ιδιαίτερα συμβολική, καθώς πρόκειται για μια εμβληματική προσωπικότητα του Πολυτεχνείου. Και εδώ υπάρχουν οι δημοφιλείς λόγω επαγγέλματος υποψήφιοι, οι οποίοι αναμένεται να βοηθήσουν με την παρουσία τους το κόμμα. Παράλληλα, η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στην παρουσίαση των υποψηφίων ήταν μια ευκαιρία για να δοθεί ένα μήνυμα συσπείρωσης του κόσμου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., σε μια προσπάθεια να μείνει πίσω ο διχασμός και οι έριδες του προηγούμενου διαστήματος.
Περνώντας στη Χαριλάου Τρικούπη, ο στόχος που είχε τεθεί ήταν η κατάκτηση της δεύτερης θέσης και η αύξηση του ποσοστού. Πριν από λίγο καιρό κάτι τέτοιο φαινόταν πιθανό, καθώς δημοσκοπικά το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε περάσει τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αυτό έχει πλέον ανατραπεί και βρίσκεται και πάλι πίσω από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Μπορούν οι επιλογές του Νίκου Ανδρουλάκη να επιφέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα; Υπάρχουν πρόσωπα που θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών; Ή υπάρχει απογοήτευση λόγω κάποιων προσώπων που σε αυτήν την αναμέτρηση φορούν την πράσινη φανέλα; Η «μεταγραφή» του Θοδωρή Ζαγοράκη προκάλεσε αμηχανία στις τάξεις του κόμματος και το ερώτημα είναι αν πράγματι ο Πρόεδρος και πρώην Ευρωβουλευτής έμεινε ευχαριστημένος από την παρουσία του στο Ευρωκοινοβούλιο και τα πεπραγμένα του «αρχηγού» ή αρκέστηκε στη λογική ότι θα φέρει τα «ψηφαλάκια»; Κατά τα άλλα, οι έτεροι υποψήφιοι είτε είναι γνώριμα για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πρόσωπα, όπως ο Νίκος Παπανδρέου, είτε προέρχονται και από άλλους χώρους, όπως το ΜέΡΑ25 και το Volt. Για να κερδίσει το κόμμα το στοίχημα χρειάζεται πολλή δουλειά, ειδικά αν ο μακροπρόθεσμος στόχος είναι η επαναφορά στην εξουσία.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα μικρότερα κόμματα και τι οφέλη μπορούν να αποκομίσουν πληγώνοντας τα μεγαλύτερα. Κ.Κ.Ε., Νέα Αριστερά, Πλεύση Ελευθερίας, Πατριώτες κλπ στοχεύουν σε ένα ικανοποιητικό, τηρουμένων των αναλογιών ποσοστό, και έχουν εντάξει στους κόλπους τους αξιόλογα στελέχη. Θα μπορέσουν να κάνουν την έκπληξη; Ειδικά για τη Νέα Αριστερά και τους Πατριώτες το στοίχημα είναι μεγάλο, καθώς για πρώτη φορά θα καταγραφούν οι επιδόσεις τους, η αποδοχή τους από το εκλογικό σώμα και αν, τελικά, μπορούν να «κλέψουν» ψήφους από τα κόμματα από τα οποία προέρχονται. Στην εξίσωση πρέπει να βάλουμε και την ψήφο διαμαρτυρίας, η οποία δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσει.
Αυτό που βλέπουμε ξανά είναι ότι τα κόμματα επενδύουν σε εκπροσώπους της showbiz προς άγρα ψήφων, κάτι που φέρνει μεν ψήφους, όμως πολλές φορές δεν έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα ούτε για το κόμμα ούτε, βέβαια, για τους πολίτες. Έτσι, παραγκωνίζονται στελέχη που μπορούν να αρθρώσουν πολιτικό λόγο, αλλά δεν χαίρουν αντίστοιχης αναγνωρισιμότητας συγκριτικά με έναν δημοσιογράφο μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού ή έναν ηθοποιό. Φυσικά, ο τελικός κριτής δεν είναι άλλος από τον πολίτη. Το στοίχημα όλων των κομμάτων και των στελεχών θα πρέπει να είναι πρώτα από όλα να κινητοποιήσουν τους ψηφοφόρους ώστε να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Ο δρόμος προς τις κάλπες μπορεί να κρύβει εκπλήξεις και περιμένουμε να δούμε το τελικό αποτέλεσμα.
