Της Γεωργίας Καρυώτη,
Η παράσταση Όνειρα Γλυκά αποτελεί ένα σύγχρονο και διαχρονικό έργο με την υπογραφή ενός νέου Έλληνα συγγραφέα, του Μιχάλη Μαλανδράκη, και σκηνοθεσία του Μάξιμου Μουμούρη. Ένα έργο με τρεις πρωταγωνιστές: τη Γιασεμί Κηλαηδόνη, τον Δημήτρη Σέρφα και τον Νίκο Μπουκουβάλα στη σκηνή του Θεάτρου Τόπος Αλλού για λίγες παραστάσεις ακόμη. Σ΄ αυτό το σημείο πρέπει να επισημανθεί ότι ακολουθεί spoiler για τους ενδιαφερόμενους θεατές.
Μια μητέρα με τα δύο, πλέον, μεγάλα της παιδιά, προσπαθεί να συνεχίσει τη λειτουργία του ζαχαροπλαστείου τους, ύστερα από τον θάνατο του πατέρα της οικογένειας, ο οποίος πέθανε σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα, λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, τραυματίζοντας σοβαρά ένα παιδί της γειτονιάς. Η οικογένεια βρίσκεται αντιμέτωπη με το κοινωνικό στίγμα και τη σκληρή επίκριση της γειτονιάς, ενώ, παράλληλα, τα μέλη της προσπαθούν να επικοινωνήσουν τις επιθυμίες τους.
Ο μικρός γιος θέλει να αφήσουν την οικογενειακή επιχείρηση, να εξελιχθούν και να ξεπεράσουν τις δυσκολίες με ένα νέο ξεκίνημα, σε αντίθεση με τη μητέρα και τον μεγάλο γιο της οικογένειας. Κατά τη διάρκεια του έργου αποκαλύπτεται ότι ο πατέρας ήταν δυστυχισμένος με τη ζωή του, γιατί ήταν ερωτευμένος με μια άλλη γυναίκα, με την οποία διατηρούσε ενίοτε σχέση, κάτι που πιθανότατα τον οδήγησε στον αλκοολισμό. Η μητέρα γνώριζε για την απιστία του συζύγου της, κρατώντας τον κοντά της υπό την απειλή ότι θα έπαιρνε τα παιδιά μαζί της και δε θα τα ξανά έβλεπε. Ένα μυστικό άγνωστο στον μικρότερο γιο, το οποίο διαταράσσει τις οικογενειακές σχέσεις. Ύστερα από προσωπικές αποφάσεις και εξομολογήσεις η οικογένεια, κατά κάποιον τρόπο, πείθεται να αφήσει το παρελθόν και να δημιουργήσει μια νέα αρχή.
Στο έργο γίνεται λόγος για πολλά κοινωνικά και πανανθρώπινα ζητήματα, εστιάζει στους οικογενειακούς δεσμούς, στη σχέση της μητέρας και του πατέρα, στις επιπτώσεις αυτής της σχέσης στα παιδιά, στους κοινωνικούς ψιθύρους που εγκλωβίζουν τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, στην αντίληψη της έκβασης της δυστυχίας ή της ευτυχίας και στη δυνατή ή αδύνατη αλλαγή των συνθηκών αυτής. Η ιστορία εκτυλίσσεται καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης στην κουζίνα του ζαχαροπλαστείου, σαν να «εισχωρούν» οι θεατές στην εσωτερική πλευρά των οικογενειακών ζητημάτων χωρίς να χρειάζεται να δουν τη βιτρίνα της οικογενειακής τους κατάστασης. Ο μικρότερος γιος φαίνεται να αντιπροσωπεύει την ελπίδα και την αισιοδοξία παλεύοντας για «το κάτι καλύτερο», ενώ τα υπόλοιπα μέλη παρουσιάζονται συμβιβασμένα με την παρούσα κατάσταση. Ωστόσο, όλοι τους είναι εγκλωβισμένοι και περιτριγυρισμένοι από προσωπικές και κοινωνικές πιέσεις.
Όλα ξεκινάνε από έναν γάμο χωρίς έρωτα, μια επιβαλλόμενη κοινωνική σύμβαση. Έναν πατέρα χαμένο στους δικούς του προβληματισμούς. Η αυτοθυσία της μητέρας παρουσιάζεται αναγκαία από πλευράς της, διότι δε θα μπορούσε με διαφορετικό τρόπο να μεγαλώσει τα παιδιά της χωρίς το ζαχαροπλαστείο του συζύγου της, δεν ήταν, δηλαδή, οικονομικά αυτόνομη. Η δύναμη —ή μάλλον η επιρροή— της θέσης της μητέρας στον οικογενειακό κλοιό φαίνεται μέσω της αυτοθυσίας της, καθώς, μέσω αυτής, είναι σαν να «δένει» συναισθηματικά τα παιδιά της, μετά την αποκάλυψη του μυστικού, όπως έκανε και με τον σύζυγο της. Ένας ψυχολογικός πόλεμος, ηθελημένος ή όχι, μια συζυγική σχέση ανύπαρκτη, δυσμενής και χειριστική οδηγούν στο γνωστό ρητό «αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα».
Η αδιαχώριστη θέση των «θέλω» των γονέων με τις οικογενειακές υποχρεώσεις, οι θυσίες για το καλό των παιδιών, μόνο αρνητικό αποτέλεσμα στο τέλος φέρνουν. Τα παιδιά αντιγράφουν πιστά το προδιαγεγραμμένο επαγγελματικό μέλλον, διατηρώντας την επιχείρηση. Μια διαρκής πίεση γύρω από μεγάλα και μικρά ζητήματα, μεγάλες και μικρές επιλογές ζωής των πρωταγωνιστών. Η πίστη και η αφοσίωση στην οικογένεια μεταφράζεται πια σε μια «αλυσοδεμένη» κοινωνική ηθική. Τα δυναμικά της οικογενειακής σχέσης και ο λόγος της κοινωνίας μοιάζουν αναμφισβήτητοι «κριτές» και «καθοδηγητές» της προσωπικής ζωής, καθώς και των αντιλήψεων γι’ αυτήν.
Κλείνοντας, θα έλεγε κανείς ότι το έργο σκιαγραφεί πολλές ιστορίες οικογενειών, μοτίβα επιλογών που επηρεάζουν τη ζωή των ανθρώπων. Μια ιστορία με κοινωνικές προεκτάσεις που δημιουργεί γόνιμους προβληματισμούς στον θεατή για τον τρόπο θεώρησης της δυνατότητας αλλαγής της ζωής, έναν τρόπο απελευθερωμένο από οικογενειακές και κοινωνικές καταστάσεις.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
-
Όνειρα γλυκά, του Μιχάλη Μαλανδράκη στο Θέατρο Τόπος Αλλού,monopoli.gr, διαθέσιμο εδώ.
