Της Μαριαλένας Κουντούρη,
Βρισκόμαστε στο Σιμπίρσκ της Ρωσίας, στις 10/22 Απριλίου 1870, όταν ένας δημόσιος υπάλληλος και μια κόρη γιατρού φέρνουν στον κόσμο το τρίτο από τα συνολικά έξι παιδιά τους. Αυτό που δεν μπορούσαν να προβλέψουν ήταν ότι ο τρίτος γιος τους έμελλε να γίνει ο πατέρας της Ρωσικής Επανάστασης. Το όνομα αυτού: Vladimir Ilyich Ulyanov, γνωστός και ως Lenin.
Ο ίδιος υπήρξε πολιτικός, 1ος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης και ιδρυτής της Κόμιντερν (Ένωσης Κομμουνιστικών Κομμάτων). Ήταν ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς του 19ου-20ού αιώνα και συχνά χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος επαναστάτης της Ιστορίας.
Ας εξετάσουμε λίγα πράγματα για τη ζωή του…
Έζησε σε ένα σπίτι με μορφωμένους γονείς κι αυτό του επέτρεψε να έρθει σε επαφή με τη γνώση από μικρός, κάτι το οποίο ήταν ακατόρθωτο για άλλα παιδιά της ηλικίας του, λόγω των δυσμενών συνθηκών. Έβρισκε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα βιβλία, κάτι που τον βοήθησε να ανακαλύψει και την εσωτερική ανάγκη του για την «ανατροπή». Έτσι, από την εφηβεία, μάλιστα, ξεκίνησε τη δράση του σε μικρο-επαναστατικά κινήματα της εποχής. Βρισκόμαστε, άλλωστε, σε μία περίοδο που στην εξουσία της Ρωσίας βρίσκονται οι Τσάροι, οι οποίοι ασκούν καταπίεση στον πληθυσμό, με αποτέλεσμα να υπάρχει έντονος λαϊκός αναβρασμός.
Η ανάγκη του Lenin για επανάσταση γιγαντώθηκε με δύο γεγονότα που καθόρισαν τη μετέπειτα ζωή του: α) η απειλή απόλυσης του πατέρα του από σχολικό επιθεωρητή, διότι η τσαρική εξουσία προσπαθούσε, με κάθε τρόπο, να περιορίσει την Παιδεία σε κατώτερα στρώματα και β) η εκτέλεση του αδερφού του με την κατηγορία συνωμοσίας κατά του τσάρου. Αξίζει να αναφερθεί πως ο πατέρας του πέθανε λίγο καιρό μετά τις απειλές αυτές.
Ο Lenin προσπάθησε να συνεχίσει τη ζωή του μετά τις δύο μεγάλες απώλειες και κατόρθωσε να εισαχθεί στη Νομική του Πανεπιστημίου του Καζάν, το 1887. Πριν καταφέρει να ολοκληρώσει τις σπουδές του, όμως, τον απέβαλαν λόγω της συμμετοχής του σε διαμαρτυρία φοιτητών. Εκείνη την περίοδο, μάλιστα, ήρθε σε επαφή με συγγραφικά έργα ομοϊδεατών του, όπως Το Κεφάλαιο του Marx.
Παρατηρούμε πως η άδικη εκτέλεση του αδελφού του έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ενασχόληση και συμμετοχή του με τα επαναστατικά κινήματα, καθώς θεωρούσε ότι ήταν χρέος του να παλέψει για ιδανικά και αξίες που δεν υπήρχαν σε ένα τόσο καταπιεστικό καθεστώς, το οποίο «οδήγησε» τον αδελφό του στην εκτέλεση.
Η εξορία και η αναρρίχηση στην εξουσία
Λίγο καιρό αργότερα, του επετράπη να συνεχίσει τις σπουδές του κι εκείνος με τη σειρά του κατάφερε να πάρει το πτυχίο της Νομικής. Ποια θα ήταν, όμως, η πορεία της ζωής του από εδώ και πέρα; Θα συνέχιζε τους επαναστατικούς αγώνες του κατά των Τσάρων, κάτι που, βέβαια, τον έφερε αντιμέτωπο με την 1η του εξορία στη Σιβηρία. Δεν εξορίστηκε μόνος του, αλλά με τη μέχρι τότε αρραβωνιαστικιά του, Nadezhda Krupskaya, την οποία και παντρεύτηκε στη Σιβηρία. Όσο βρισκόταν εκεί, κατόρθωσε να συνεχίσει τον αγώνα του «βουβά», διεισδύοντας στο Ρωσικό Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα.
Το έτος 1900 τελειώνει η εξορία του και επιστρέφει με τη σύζυγό του στο Μόναχο, όπου και ξεκίνησε να εκδίδει το επαναστατικό περιοδικό «Σπίθα». Σε αυτό το περιοδικό προσπαθούσε να επηρεάσει την κοινή γνώμη και να την προσανατολίσει σε μία νέα τάξη πραγμάτων, η οποία θα ανατρέψει την (προ)καπιταλιστική τσαρική κοινωνία. Αυτό θα μπορούσε να καταστεί δυνατό μόνο μέσω του ξεσηκωμού της εργατικής και αγροτικής τάξης που δεινοπαθούσε. Το σύνθημά του ήταν: «Δώστε μας μια οργάνωση επαναστατών και θα αναποδογυρίσουμε τη Ρωσία». Αυτό που χρειαζόταν η ρωσική κοινωνία ήταν ένα επαναστατικό κίνημα που να χαρακτηρίζεται από δημοκρατικές και κομμουνιστικές αντιλήψεις.
Ο παθιασμένος ιδεολόγος, λοιπόν, βρίσκεται στη δίνη πολλών εσωτερικών διαμαχών στα πλαίσια του Ρωσικού Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος, το οποίο καταλήγει να διασπάται σε Μπολσεβίκους-Μενσεβίκους, με τον Lenin να τάσσεται στο πλευρό των πρώτων.
Το 1914, ωστόσο, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος βρίσκει τον Lenin στη Ρωσία να προσπαθεί να προτρέψει τον λαό σε εμφύλιο, με βασικό σκοπό την απελευθέρωση από τους Τσάρους και, κατά συνέπεια, την ανατροπή του καπιταλισμού. Έπειτα από 3 χρόνια εμφυλίου πολέμου, ο Τσάρος Νικόλαος Β’ ο Αιματοβαμμένος, έτσι όπως ονομάστηκε, ανατρέπεται και ο Lenin έχει καταφέρει αυτό που προσδοκούσε τόσα χρόνια. Ο ίδιος υποστήριξε πως η εξουσία έπρεπε να δοθεί σε αυτούς που εκπροσωπούσαν τους στρατιώτες-εργάτες-αγρότες, οι οποίοι είχαν βασανιστεί στο παρελθόν. Λόγω του ότι κανείς δεν επέτρεψε κάτι τέτοιο, ο Lenin προχώρησε στην επιβολή μιας «Kομμουνιστικής Δικτατορίας», καταλαμβάνοντας στις 26 Οκτωβρίου 1917 με τη συνοδεία στρατιωτών, τα Ανάκτορα της Αγίας Πετρούπολης κι έτσι η εξουσία περνάει στα Σοβιέτ με πρόεδρο επαναστατικής κυβέρνησης, τον Vladimir Lenin.
Η απόπειρα δολοφονίας και το τέλος
Οι επόμενοι μήνες ηγεσίας υπήρξαν δύσκολοι, καθώς και πάλι η Ρωσία είχε χωριστεί σε Λευκούς, που επιθυμούσαν την επιστροφή του Τσάρου, και σε Κόκκινους, οι οποίοι προσπαθούσαν να επιβληθούν και να πολλαπλασιαστούν. Γενικότερα, ο Lenin κατέφυγε σε βιαιότητες και σε ανάρμοστες καταστάσεις, με σκοπό να συνετίσει τους φιλοτσαρικούς, κάτι το οποίο προκάλεσε έντονες αντιδράσεις ακόμα και σε ομοϊδεάτες του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το 1918 έγινε απόπειρα δολοφονίας του από τη Fanny Kaplan, μία ομοϊδεάτισσα Εβραία, η οποία δε δίστασε να πυροβολήσει 3 φορές τον Lenin στη Μόσχα. Η ίδια στη μετέπειτα ανάκριση ισχυρίστηκε πως ο Lenin πλέον, για πολλούς, είχε καταλήξει σε «Προδότη της Επανάστασης». Παρά το γεγονός ότι η υγεία του επιδεινώθηκε ιδιαίτερα, εκείνος επέζησε, αλλά όπως θα δούμε παρακάτω, όχι για πολύ.
Τα επόμενα χρόνια, κλήθηκε να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα, κυρίως οικονομικής φύσεως, καθώς αντιλαμβανόταν πως το οικονομικό σύστημα, σε συνδυασμό με τις πολεμικές αγριότητες, δε θα συμβάλλουν στη βελτίωση της χώρας. Γι’ αυτό και ακολούθησε ένα καπιταλιστικό σύστημα στην οικονομία, ιδρύοντας τη «Νέα Οικονομική Πολιτική». Αυτή ήταν ίσως και η τελευταία σημαντική απόφαση που πήρε κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του…
Το ημερολόγιο δείχνει 21 Ιανουαρίου 1924 και ο Lenin πεθαίνει από εγκεφαλικό, έχοντας επιζήσει από μια απόπειρα δολοφονίας που εξασθένησε πολύ απότομα τον οργανισμό του. Μετά τον θάνατό του, ο εγκέφαλός του δόθηκε για ανάλυση, καθώς οι Ρώσοι θεωρούσαν πως έχει κάποια παραπάνω ικανότητα σκέψης σε σχέση με έναν μέσο άνθρωπο. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε, όμως αυτό δεν τους εμπόδισε από το να ταριχεύσουν τη σορό του, για να μπορεί οποιοσδήποτε να την επισκεφτεί στο μαυσωλείο του Lenin στη Μόσχα, ακόμη και σήμερα.
Αναμφισβήτητα, υπήρξε ένας πολιτικός ηγέτης ο οποίος έμεινε στην ιστορία για το πάθος και τον τρόπο με το οποίο υπερασπιζόταν την ιδεολογία του. Κατόρθωσε να συσπειρώσει τον λαό και να ανατρέψει τον θεσμό των Τσάρων που καταπίεζε τον λαό και καθυστερούσε την ανάπτυξη της χώρας. Φυσικά, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στις βιαιότητες στις οποίες κατέφυγε, για να διαμορφώσει μια ιδανική –για τον ίδιο– Κυβέρνηση.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Βλαντίμιρ Λένιν, sansimera.gr, διαθέσιμο εδώ
- Η δολοφονική απόπειρα κατά του Λένιν, sansimera.gr, διαθέσιμο εδώ
