Της Σόνιας Βαλαβανίδη,
Αναμενόμενες οι παραιτήσεις των δυο συνεργατών του Κυριάκου Μητσοτάκη, του Σταύρου Παπασταύρου και του Γιάννη Μπρατάκου μετά τις κατηγορίες που εξαπέλυσε ο Νίκος Ανδρουλάκης σχετικά με την εμπλοκή της κυβέρνησης με πρόσωπα ισχυρού οικονομικού βεληνεκούς. Όπως αναφέρουν οι κυβερνητικές πηγές ο Πρωθυπουργός σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούσε να αποτελέσει η πράξη αυτή των δύο συνεργατών του όχημα για να μπορέσει η αντιπολίτευση να πλήξει την αξιοπιστία της για αυτό και έκανε δεκτές τις παραιτήσεις τους προτού βγει στο βήμα της βουλής να μιλήσει περί της πρότασης δυσπιστίας.
Ας τοποθετήσουμε, όμως, τα γεγονότα στη χρονική τους σειρά για να αντιληφθούμε καλύτερα τους λόγους αυτής της απόφασης. Ως αρχή του κακού μπορεί να οριστεί το δημοσίευμα στο Βήμα που αποκάλυπτε πώς οι διάλογοι του μηχανοδηγού το μοιραίο εκείνο βράδυ του δυστυχήματος των Τεμπών ήταν προϊόν μοντάζ. Αυτό αποτέλεσε το έναυσμα για μια ακόμα σκληρή αντιπαράθεση της Αντιπολίτευσης με τη Ν.Δ., κατηγορώντας την για συγκάλυψη στα Τέμπη.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης προχώρησε σε πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης ανεβάζοντας τους τόνους ισχυρίστηκε πως ο Ανδρουλάκης λειτουργεί ως μεσάζοντας ισχυρών δυνάμεων που επιδιώκουν την αποσταθεροποίηση της χώρας πλήττοντας την κυβέρνηση. Ο Νίκος Ανδρουλάκης στη Βουλή απάντησε πως δεν ήταν εκείνος που εκτελούσε εντολές ισχυρών επιχειρηματιών μα η ίδια η Κυβέρνηση, καθώς δυο στενοί συνεργάτες του Πρωθυπουργού τους οποίους κατονόμασε, δείπνησαν με τον εκδότη της εφημερίδας που λοιδόρησε την Κυβέρνηση. Έπειτα, από αυτήν την καταγγελία το βασικό επιχείρημα της Κυβέρνησης βρέθηκε με μιας στο καλάθι των αχρήστων. Κρινόταν, λοιπόν, απαραίτητο να οδηγηθούν αυτά τα πρόσωπα σε παραίτηση για να μην αποτελέσουν θηλιά στο λαιμό του κόμματος.
Από το Μαξίμου αφήνουν να διαρρεύσει πως ο Πρωθυπουργός δεν γνώριζε για την κοινωνική επαφή των συνεργατών του με τον εκδότη αφού έλειπε στο εξωτερικό. Προφανώς, αρνείται κάθε είδους εμπλοκή και επιρρίπτει ευθύνες στους συνεργάτες του. Ωστόσο δηλώνεται ρητά η σπουδαιότητα των έργων που επιτέλεσαν στο Μαξίμου και ξεκαθαρίζεται πως οι σχέσεις με τον Πρωθυπουργό συνεχίζουν να είναι καλές. Στο ερώτημα αν μετά από αυτές τις παραιτήσεις προκύψει ανασχηματισμός, η απάντηση που δόθηκε είναι πως δεν παρίσταται ανάγκη.
Άμεσες ήταν οι αντιδράσεις των κομμάτων μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κατακεραυνώνει τη Ν.Δ. υποστηρίζοντας πως η διαπλοκή του κόμματος είναι πια ξεκάθαρη και πως τελικά το τίμημα το πληρώνουν στελέχη του κόμματος που οδηγούνται σε αναγκαστική παραίτηση. Στο ίδιο μήκος κύματος η Νέα Αριστερά υπογραμμίζει το γεγονός των θυσιών της κυβέρνησης για την αποφυγή της κοινωνικής κατακραυγής, επισημαίνει πως μόνο ένα πολιτικό πρόσωπο προστατεύεται με κάθε τρόπο ο Καραμανλής και ζητά από τον Πρωθυπουργό να παραιτηθεί χαρακτηρίζοντάς τον ηγέτη της διαφθοράς. Το Κ.Κ.Ε αναφέρει πως καμία παραίτηση δεν αποκρύπτει την ουσία που δεν είναι άλλη από τις επαφές της Κυβέρνησης με ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα. Την άποψη αυτή συμμερίζεται και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που κάνει λόγο για μια απελπισμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να συμφιλιωθεί με τον εκδότη.
Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα δράσεων και αντιδράσεων συνεχίζονται οι συγκρούσεις στη Βουλή με εφαλτήριο το έγκλημα στα Τέμπη. Δυστυχώς, οι πολιτικοί αυτής της χώρας τείνουν να εργαλειοποιούν τα πάντα προς όφελός τους ακόμη και αθώες ψυχές. Πρώτο μέλημα των εκπροσώπων στη Βουλή θα έπρεπε να ήταν η αναζήτηση της αλήθειας και η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων και όχι η ανταλλαγή πυρών μεταξύ των κομμάτων με απώτερο σκοπό τη διεκδίκηση της εξουσίας.
