Του Γιώργου Σαλπιγγίδη,
1918: Λίγο πριν από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Μεγάλη Βρετανία προβαίνει σε μια καθοριστική για την πορεία της στο μέλλον αλλαγή. Ύστερα από μακρές συζητήσεις, συγχωνεύονται η Βασιλική Ναυτική Αεροπορική Υπηρεσία (RNAS) και το Βασιλικό Ιπτάμενο Σώμα (RFC) με αποτέλεσμα τη δημιουργία της RAF, δηλαδή της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας, σε μια εποχή που η αεροπορία έκανε τα πρώτα της δειλά βήματα παγκοσμίως. Πλέον συστήνεται και ένα μόνιμο Υπουργείο αρμόδιο για τον νέο φορέα, το Υπουργείο Αεροπορίας της Βρετανίας, που είχε συσταθεί τρεις μήνες νωρίτερα.
Έτσι, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου η Βρετανία στηριζόταν στα δύο νεοσύστατα αεροπορικά της σώματα, RNAS και RFC, με τον πόλεμο αυτό να αποτελεί την πρώτη φορά που οι διαμάχες πέρασαν και στους αιθέρες. Ενδεικτικό της γρήγορης ανάπτυξής τους ήταν πως εκείνο τον καιρό η RFC διέθετε 84 αεροσκάφη και η RNAS είχε 71 αεροσκάφη και επτά αερόπλοια, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα με τη δημιουργία της RAF υπήρχαν σχεδόν 300.000 αξιωματικοί και αεροπόροι με τα σκάφη να υπολογίζονται πάνω από 20.000, νούμερο αστρονομικό για τα δεδομένα της εποχής.
Η περίοδος του Μεσοπολέμου ήταν για τη RAF σχετικά ήσυχη, δίχως να υπάρχει κάποιος σοβαρός άμεσος κίνδυνος. Τότε διέθετε συνολικά 33 μοίρες, από τις οποίες οι 12 είχαν βάση το Ηνωμένο Βασίλειο και οι 21 το εξωτερικό. Βασική αποστολή των εγχώριων δυνάμεων ήταν η εκπαίδευση των νέων μελών, ώστε να μπορούν να τροφοδοτούν τις θέσεις που προέκυπταν στις μονάδες του εξωτερικού που είχαν δημιουργηθεί. Για τον λόγο αυτό είχαν θεσπιστεί ανά την επικράτεια διάφορα κολέγια και σχολές που επιφορτίστηκαν με την εκπαίδευση τόσο των στρατιωτών όσο και του διοικητικού προσωπικού. Μάλιστα, οι εσωτερικές αναταραχές που είχαν ανακύψει στο Ιράκ τη δεκαετία του 1920 οδήγησαν μια μονάδα από 8 μοίρες αεροσκαφών στην περιοχή, ώστε να περιφρουρούν την τάξη, μαζί με χερσαίες δυνάμεις.
Η μεγάλη δοκιμασία για τη RAF ήρθε με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μιας που κατά τον Α΄ Παγκόσμιο δεν είχε κάποια ουσιώδη δραστηριότητα, καθώς ιδρύθηκε κατά το τέλος του. Έτσι, λίγο μετά το 1940 η Βρετανία είχε βρεθεί σχεδόν μόνη της απέναντι στη Γερμανία και τις δυνάμεις του Άξονα, αφού μεγάλο μέρος των δυνάμεων της Αντάντ είχαν πέσει στα χέρια των αντιπάλων. Η RAF, λοιπόν, θα είχε πλέον να αντιμετωπίσει τη γερμανική Luftwaffe, στην οποία είχε ανατεθεί να πλήξει τα βρετανικά λιμάνια κατά μήκος της ακτής της ως προετοιμασία για μια γενικευμένη εισβολή στη χώρα. Οι Βρετανοί ιπτάμενοι, όμως, δεν τους έκαναν καθόλου εύκολη τη δουλειά αυτή, προβάλλοντας σθεναρή αντίσταση δείχνοντας την άρτια κατάρτιση και εκπαίδευσή τους. Ωστόσο, πέραν από την γενναιότητά τους οι αεροπόροι είχαν στην κατοχή τους νέα πιο ευέλικτα αεροσκάφη, αλλά και ένα καινούριο τεχνολογικό εργαλείο, το ραντάρ.
Με αυτόν τον τρόπο, αναβλήθηκαν τα σχέδια της Γερμανίας για την κατάκτηση της Βρετανίας και η βασιλική αεροπορία απέδειξε με ενάργεια την αξία της. Μέχρι το τέλος του πολέμου το 1945, η δύναμη της RAF ήταν σχεδόν ένα εκατομμύριο προσωπικό. Αργότερα, ο αριθμός αυτός μειώθηκε και σταθεροποιήθηκε σε περίπου 150.000 άνδρες και γυναίκες.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Royal Air Force, britannica.com, Διαθέσιμο εδώ
- RAF founded, history.com, Διαθέσιμο εδώ
- About the RAF, rafbf.org, Διαθέσιμο εδώ
