Της Νικόλ Καστόρα,
Η τελετή των Όσκαρ δεν είναι απλά η πιο σημαντική και λαμπερή εκδήλωση στην ιστορία του κινηματογράφου, αλλά, αντιθέτως, είναι πολλά περισσότερα. Εδώ και 96 χρόνια ο θεσμός των Όσκαρ μάς έχει χαρίσει πολυποίκιλες στιγμές: συγκίνησης, ανακούφισης, λάμψης, ειλικρίνειας, αγωνίας, απογοήτευσης και φαντασίας. Το βραβείο Όσκαρ σηματοδοτεί την επιβράβευση στον αγώνα και τη σκληρή δουλειά των καλλιτεχνών. Φυσικά, το βραβείο δεν αναδεικνύει μόνο τη σπουδαιότητα και την αρτιότητα μίας ταινίας, άλλα είναι ελπιδοφόρο και ταυτοχρόνως δίκαιο, όταν το κερδίζει η ταινία που αντικειμενικά το αξίζει.
Κάποτε αυτό θεωρούνταν βέτο, δηλαδή η ταινία που πραγματικά άξιζε να τιμάται με το βραβείο καλύτερης ταινίας, όπως επίσης και οι συντελεστές που ξεχώριζαν να τιμώνται με το βραβείο καλύτερου ηθοποιού. Δυστυχώς, όσο περνούσαν τα χρόνια, το βέτο αυτό έφθινε και πολλές φορές δημιουργούνταν η αίσθηση πως, σίγουρα, κρύβονταν άλλα συμφέροντα πίσω από την απονομή των βραβείων και όχι η πραγματική δικαιοσύνη. Ωστόσο, φέτος, αυτή η παραφωνία σίγησε! Η δικαιοσύνη μετά από πολλά χρόνια επανήλθε θριαμβευτικά! Ένας λόγος, λοιπόν, παραπάνω, για να σχολιαστούν οι απονομές των βραβείων, όπως επίσης και οι στιγμές που ξεχωρίσαμε για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία.
Oppenheimer
Η ταινία που ξεχώρισε, συγκίνησε, αγαπήθηκε και έσπασε τα ταμεία. Τιμήθηκε δεόντως, όπως της άξιζε άλλωστε, αφού απέσπασε 7/13 βραβεία Όσκαρ. Αναλυτική κριτική της ταινίας μπορείτε να βρείτε στο άρθρο μου Oppenheimer. Ας δούμε, λοιπόν, αναλυτικά τα βραβεία που απέσπασε η εξαιρετική αυτή ταινία, η οποία σίγουρα έγραψε τη δική της ιστορία. Το Oppenheimer κέρδισε τα βραβεία Όσκαρ:
- Καλύτερης ταινίας
- Α’ ανδρικού ρόλου (για τον υπέροχο Cillian Murphy)
- B’ ανδρικού ρόλου (για τον ιδιαίτερα ξεχωριστό Robert Downey Jr)
- Σκηνοθεσίας
- Μοντάζ
- Φωτογραφίας
- Μουσικής
Οι τρεις πιο ξεχωριστές στιγμές της βραδιάς, μακράν, ήταν οι βραβεύσεις των βασικών πρωταγωνιστών της ταινίας. Ο πρώτος που κέρδισε το βραβείο από το καστ της ταινίας, ήταν ο Robert Downey Jr, ο οποίος με κάπως κυνικό ύφος —όπως συνηθίζει να υποδύεται τους ρόλους του— παρέλαβε το βραβείο Β’ ανδρικού ρόλου. Το ότι δεν έκανε χειραψία με όλους τους ηθοποιούς που παρουσίαζαν το βραβείο, θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως αντίδραση, αφενός, της συναισθηματικής έντασης στην οποία βρισκόταν και αφετέρου μιας παιχνιδιάρικης ερμηνείας που συνόδευε τον λόγο του. Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε η αναφορά στην περίοδο που βρισκόταν στη φυλακή. Συγκεκριμένα, ευχαρίστησε πρώτα την παιδική του ηλικία και ύστερα την ακαδημία. Πολύ συγκινητική ήταν η αναφορά στη γυναίκα του, για την οποία εξομολογήθηκε πως για χάρη της αγάπη της επανήλθε στη ζωή. Αυτό ήταν το πρώτο βραβείο για τον εκκεντρικό ηθοποιό, ο οποίος, αν και έχει υποδυθεί πολλούς και αγαπημένους ρόλους, είναι αδικημένος από την ακαδημία.
Όσο για τον πρωταγωνιστή της ταινίας, Cillian Murphy, ό,τι και να ειπωθεί, μπροστά στο μεγαλείο του θα ΄ναι λίγο. Ένας συνεσταλμένος, απλός, τρυφερός, ντροπαλός και ανθρώπινος αντιστάρ, έλαμψε όσο κανείς για την ταπεινότητα και την ενσυναίσθηση που απέπνεε ο λόγος του. Συγκεκριμένα δήλωσε «καλώς ή κακώς όλοι ζούμε στον κόσμο του Oppenheimer (του εφευρέτη της ατομικής βόμβας), για αυτό και αφιερώνω το βραβείο στους ειρηνιστές σε όλον τον κόσμο». Αν και όλοι γνωρίζουμε τον Cillian, κυρίως, από τον ρόλο του Tomas Shelbi στη σειρά-φαινόμενο, Peaky Blinders, αλλά και από άλλες εξαιρετικές και προσεγμένες ερμηνείες του, κανείς δεν γνωρίζει πολλά για την προσωπική του ζωή, καθώς προτιμά να την κρατά μακριά από την ακτινοβολία και τα φώτα του Hollywood. Επίσης, το πρώτο βραβείο και για τον Cillian, για αυτό και ευελπιστούμε και για τους δύο μελλοντικά να τιμηθούν ξανά.
Σίγουρα, θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούμε και στη βράβευση του ιδιοφυούς σκηνοθέτη Cristopher Nolan, ο οποίος μάς έχει χαρίσει υπέροχες και αγαπημένες ταινίες, όπως το Batman, το Interstellar και πολλές ακόμα. Μετά από μία αξιοζήλευτη φιλμογραφική πορεία ήρθε η στιγμή να κερδίσει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας. Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η εξομολόγηση στον λόγο του: «το ότι επιλέξατε να είμαι μέρος, με κάποιο ουσιώδη τρόπο, στο μαγικό ταξίδι των ταινιών, σημαίνει τον κόσμο για εμένα».
Poor things
Ίσως και η πιο πολυσυζητημένη ταινία της χρονιάς. Αν και σίγουρα ήταν φαβορί, μάλλον για τις ακραία προκλητικές και χυδαίες σεξουαλικές της σκηνές και για το δήθεν φεμινιστικό μήνυμα που προβάλει. Η ταινία του Λάνθιμου, δυστυχώς, προσβάλει τη γυναικεία φύση, καθώς η πρωταγωνίστρια, Bella Baxter, υποτίθεται πως ορίζει το σώμα της και τις αποφάσεις της, ενώ στην πραγματικότητα είναι μια γυναίκα με μυαλό παιδιού, η οποία επιλέγει λυπηρά πράγματα, όπως την πορνεία, ενώ δεν γνωρίζει καν τη σημασία και τη φύση της δουλειάς. Η Emma Stone σίγουρα είναι μία από τις καλύτερες γυναίκες ηθοποιούς της γενιάς της και σίγουρα η ερμηνεία της στο αριστούργημα La la land δικαίως τιμήθηκε με Όσκαρ. Όσο για την τωρινή της ταινία, σίγουρα ερμήνευσε τον ρόλο της με πάθος, όμως δεν έφτανε την ερμηνεία της Lily Gladstone από τους Δολοφόνους του ανθισμένου φεγγαριού. Εν τέλει, παρόλο που η Lily ήταν το φαβορί, δεν νίκησε! Έτσι, η Stone κερδίζει το βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου για δεύτερη φορά. Ωστόσο, η συγκίνηση στον λόγο της δεν έπεισε κανέναν, όπως και η όλη υποκριτική της. Δυστυχώς, τα λόγια της δεν θύμιζαν καθόλου την προσεγμένη ομιλία της, όταν είχε κερδίσει τον Α΄ γυναικείο στο La la land. Πιο πολύ θύμιζε την, αξέχαστα, δήθεν συγκίνηση της Gwyneth Paltrow (για τη βράβευσή της στο Ερωτευμένος Σαίξπηρ), παρά την παλιά Emma.
To Poor things, λοιπόν, κέρδισε 4 βραβεία:
- Α’ γυναικείου
- Κουστουμιών (βραβείο το οποίο παρουσίασε ο John Seana γυμνός, κρατώντας στην αρχή μόνο το φάκελο με τους νικητές, για να κρύβει το επίμαχο σημείο του. Σίγουρα έκανε τους θεατές να νιώσουν άβολα και, πιθανόν, η εικόνα του υπερβολικά γυμνασμένου σώματος προκαλούσε δυσφορία)
- Σκηνογραφίας
- Μακιγιάζ και κομμώσεων
Τα τρία τελευταία βραβεία ήταν τα μοναδικά που άξιζε, δικαίως, η ταινία.
Μεγάλη λύπη προκάλεσε το ότι Οι δολοφόνοι του ανθισμένου φεγγαριού έφυγαν με 0 βραβεία (κριτική της ταινίας υπάρχει εδώ). Η βρετανική Ζώνη ενδιαφέροντος απέσπασε 2 βραβεία:
- Διεθνούς ταινίας
- Καλύτερου ήχου
Οι ταινίες American Fiction, Anatomy of a fall, Holdovers απέσπασαν από 1 βραβείο η κάθε μια: καλύτερο διασκευασμένο σενάριο, καλύτερο πρωτότυπο σενάριο και Β’ γυναικείου ρόλου αντίστοιχα. Ο λόγος της Da’Vine Joy Randolph, σίγουρα συγκίνησε, καθώς έθιξε τα μείζονα ζητήματα του ρατσισμού, της αποδοχής και του ψυχικού σθένους. Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινούμενων σχεδίων κέρδισε Tο Αγόρι και ο Ερώδιος, καλύτερο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους Το τελευταίο εργαστήριο, καλύτερο ντοκιμαντέρ 20 days in Mariupol και μικρού μήκους Η υπέροχη ιστορία του Χένρι Σούγκαρ.
Φυσικά, αν και ήταν η βραδιά του σινεμά, δεν μπορούσε η μουσική να ήταν απούσα. Ο Ryan Gosling, αν και δεν κέρδισε βραβείο, σίγουρα θα μείνει αξέχαστος για την ερμηνεία του τραγουδιού “I am just a Ken” από την ταινία Barbie, η οποία κέρδισε μόνο το Όσκαρ πρωτότυπου τραγουδιού: “What was I made for” της Billie Elish, η οποία το ερμήνευσε και επί σκηνής με μοναδικό όργανο το πιάνο του αδελφού της. Ιδιαίτερα αισθαντική στιγμή, η οποία θύμισε για ακόμα μια φορά το πόσο μοναδική φωνή έχει η νεαρή τραγουδίστρια.
Τέλος, ίσως η κορυφαία στιγμή της βραδιάς ήταν, όταν το τέρας του Hollywood, Al Pacino, ανέβηκε στη σκηνή, για να παρουσιάσει το βραβείο καλύτερης ταινίας. Όλοι οι παρευρισκόμενοι σηκώθηκαν όρθιοι και αποθέωσαν τον αιώνιο ηθοποιό, όπως του άξιζε. Μακάρι κάθε αξιόλογος ηθοποιός να έχει την τιμή να χειροκροτηθεί, όπως ο Al Pacino στα φετινά Όσκαρ.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Oscars’ Night 2024, youtube.com, διαθέσιμο εδώ.
