Της Μαριάννας Μητσιώτη,
Tην περίοδο της καραντίνας και του Covid-19, στο πλαίσιο της αστικής πραγματικότητας, όπως εκείνη επιβλήθηκε, με τρόπο απόλυτο και για πολλούς σκοτεινό, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη μια ιδέα. Η πραγμάτωσή της είχε ως αποτέλεσμα την ανάδυση μιας σαγηνευτικής συγχώνευσης καλλιτεχνικής έκφρασης από το καλλιτεχνικό δίδυμο των 40Roomors, αποτελούμενο από τους Lazu και Vales. Αυτή η συγχώνευση συνδυάζει την τέχνη του Τufting με την ακατέργαστη ενέργεια της τέχνης του δρόμου και του graffiti, το ψηφιακό σχέδιο και την αρχιτεκτονική, δημιουργώντας μια δυναμική και φρέσκια μορφή οπτικής αφήγησης η οποία επεξεργάζεται —και ίσως μεταβάλλει— τα συμβατικά όρια. To Toss Gallery φιλοξένησε από τις 6 Μαρτίου έως 20 Μαρτίου την έκθεσή τους με τίτλο Fluffy Flux σε επιμέλεια της Θεανώς Γιαννέζη.
Η Lazu είναι απόφοιτη αρχιτεκτονικής με ειδίκευση στο digital design, ενώ, ταυτόχρονα, δραστηριοποιείται στον χώρο του graffiti. Στα έργα της εντάσσει ψηφιακά μοτίβα και χαρακτήρες με λεπτομέρεια και ακρίβεια, ενώ, σποραδικά, εμφανίζονται και οι αρχιτεκτονικές επιρροές. Ο Vales είναι graffiti artist και ενεργό μέλος της καλλιτεχνικής ομάδας NR40 Urban Arts. Έχοντας ταξιδέψει για τους καλλιτεχνικούς του σκοπούς σε δεκάδες μεγαλουπόλεις ανά τον κόσμο, μεταφέρει αβίαστα τον παλμό των δρόμων και τον αυθορμητισμό που αυτός συνεπάγεται. Ο συνδυασμός των δύο αυτών προσεγγίσεων, με κοινή συνισταμένη την αισθητική της τέχνης του δρόμου, βρίσκει διέξοδο και αναγεννιέται μέσα από τα νήματα και την τεχνική του Tufting. Το Tufting είναι μια μέθοδος κατασκευής υφαντών, μέσω της οποίας το νήμα τροφοδοτείται σε ένα ύφασμα υποστήριξης για να δημιουργήσει ένα σχέδιο.
Το Tufting, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, αναπτύχθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα. Το 1930, στην πολιτεία της Τζόρτζια, η νεαρή Catherine Evans Whitener εφηύρε το ηλεκτρικό πιστόλι για να φτιάξει ένα φουντωτό κουβερλί ως γαμήλιο δώρο. Οι ρίζες του Tufting, ωστόσο, τοποθετούνται πολύ νωρίτερα, στην τέχνη της ταπητουργίας, η οποία αγαπήθηκε από αρχαίους πολιτισμούς, όπως η Περσία, η Αίγυπτος και η Κίνα. Το αρχαιότερο χαλί πασσάλων στον κόσμο, το χαλί Pazyryk, χρονολογείται από το 5 π.Χ. Σε μια εκπληκτική απόδειξη της ποιότητας του χαλιού, το οποίο ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια μιας ανασκαφής το 1947 στη Σιβηρία, αφού ήταν διατηρημένο στον πάγο για 2.500 χρόνια!
Αυτό που κάποτε περιοριζόταν στα όρια της οικιακής ζωής, μεταμορφώνεται, τώρα, σε μια μορφή έκφρασης του πνεύματος της αστικής κουλτούρας, μεταφέροντας την αισθητική των δρόμων. Τα χρωματικά δάνεια από τον χώρο του graffiti, τολμηρά και δυναμικά, συμπληρώνουν με τον καλύτερο τρόπο το σύνολο της αφήγησης σε μια γιορτή του χρώματος. Ζωντανές αποχρώσεις χορεύουν σε όλη την επιφάνεια των έργων, εμποτίζοντάς τα με ζωή και ενέργεια.
Οι χρωματικές αυτές εντάσεις σε συνδυασμό με την απτική γοητεία του υλικού προτείνουν μια σχεδόν «παιχνιδιάρικη» διάθεση, η οποία συγχωνεύεται με ψηφιακά εργαλεία ξεκλειδώνοντας, έτσι, έναν νέο κόσμο δυνατοτήτων. Περίπλοκα μοτίβα, που αποδίδονται με λεπτομέρειες, δημιουργούν ένα σύνολο όγκων, οι οποίοι συνυπάρχουν αρμονικά. Μορφές χαρακτήρων και γράμματα συνυφαίνονται χωρίς περιορισμούς. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν και οι φόρμες, οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις φέρουν στοιχεία έξεργα, μεταβάλλοντας, έτσι, την αίσθηση του βάθους, του όγκου αλλά και της υφής. Το αστικό τοπίο ευδοκιμεί θεματικά, ωστόσο στέκεται απαλλαγμένο από την ενίοτε αβάσταχτη σκληρότητά του.
Διάχυτα θα βρει κανείς, επίσης, και στοιχεία έντονου προβληματισμού –αν όχι κριτικής– απέναντι στη σύγχρονη αστική πραγματικότητα, η οποία, άλλωστε, αποτελεί ταυτόχρονα βασική επιρροή στο καλλιτεχνικό ύφος του διδύμου των 40Roomors.
Η κατεύθυνση αυτή, η συγχώνευση δηλαδή του «δρόμου» με τα υπόλοιπα στοιχεία, στέκεται ακριβώς στον αντίποδα των κλασσικών συμβάσεων της τέχνης, ενώ την ίδια στιγμή, οι πειραματισμοί ωθούν τη σκέψη σε μονοπάτια στα οποία η αυτοτέλεια και η έννοια της τέχνης, εν γένει, επαναπροσδιορίζονται.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- The History of Tufting, shop-jubi.com, διαθέσιμο εδώ.
