Της Βασιλικής Χατζηγεωργίου,
Μπορεί κανείς να παρακολουθήσει μία ήρεμη ταινία χωρίς να βρεθεί αντιμέτωπος με το αίσθημα της πλήξης; Μπορεί, ακόμα, μία φαινομενικά απλή ταινία να κρύβει τόσα βαθιά νοήματα που να τα παρουσιάζει με έναν τόσο φυσικό τρόπο, χωρίς καν να προσπαθεί; Πώς είναι δυνατόν, χωρίς πολλά λόγια, να εμφανίζεται τόσο έντονο συναισθηματικό περιεχόμενο; Τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα έρχεται να δώσει η υποψήφια για Όσκαρ διεθνούς ταινίας, μαζί με το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών, αποδεικνύοντας την ποιοτική της παραγωγή, Υπέροχες μέρες.
Η ταινία αυτή εκτυλίσσεται με αργούς ρυθμούς και εστιάζει σε μεγαλύτερο βαθμό στα εκφραστικά μέσα του πρωταγωνιστή παρά στον λόγο του. Αυτό που καθίσταται, συνεπώς, απαραίτητο είναι η διαρκής και ουσιαστική παρακολούθηση του έργου. Αδιαμφισβήτητα, μια επιφανειακή ματιά μπορεί να μην είναι ικανή να αναδείξει πιστά όλη την ποιότητα του δημιουργήματος. Απαιτεί, λοιπόν, την ενεργή παρακολούθηση, παράλληλα με την υπομονή για την όχι και τόσο γρήγορη εξέλιξη των γεγονότων που διαδραματίζονται. Με διακριτικό τρόπο —καθώς παρακολουθούμε την ιεροτελεστία και όχι τη ρουτίνα της καθημερινότητας του πρωταγωνιστή, θα έλεγε κανείς— αντιλαμβανόμαστε έντονα τις αλλαγές της διάθεσής του και τη συναισθηματική του κατάσταση. Γίνεται, λοιπόν, φανερό πως τα γεγονότα που διαταράσσουν την καθημερινότητα, είναι αυτά που προδίδουν το τι συμβαίνει χωρίς, όμως, και πάλι να τα μαρτυρούν όλα στον θεατή. Γενικώς, η ταινία αυτή δίνει χώρο στη φαντασία του καθενός να συμπληρώσει την πλοκή.
Αυτό που κρίνεται σημαντικό να τονιστεί είναι πως τα γεγονότα έχουν μια αισιόδοξη, αλλά όχι αφύσικη χροιά, όπως διαφαίνεται μέσα από κάποιες δυνατές και ταυτόχρονα συγκινητικές στιγμές του πρωταγωνιστή, ο οποίος ακούει στο όνομα Χιραγιάμα. Ο ήρωας αυτός φαίνεται πως εργάζεται ως καθαριστής δημόσιων τουαλετών στο Τόκιο, ενώ περνάει την καθημερινότητά του με πράγματα που τον κάνουν χαρούμενο, όπως είναι η μουσική και τα βιβλία. Δείχνει ευχαριστημένος με τη ζωή του και την απολαμβάνει κάθε λεπτό. Σε όλη τη διάρκειά της δεν κρύβονται, ωστόσο, τα αρνητικά συναισθήματα και οι απογοητεύσεις, απλά παρουσιάζονται με τόσο απλό και ήρεμο τρόπο χωρίς να επικεντρώνεται το σενάριο σε αυτά. Επιλέγεται συνειδητά από τον σκηνοθέτη να παρουσιαστεί η θετική πλευρά των πραγμάτων χωρίς, όμως, να χάνεται ο ρεαλισμός και να εξιδανικεύονται τα πράγματα. Δεν αποτελεί μια ιδεαλιστική προσέγγιση, αλλά στοχεύει στο να τονίσει ότι η ευτυχία βρίσκεται στα απλά, χωρίς να χρειάζεται ένα ατέρμονο κυνήγι αυτής.
Συμπληρωματικά, αξίζει να σημειωθεί πως οι τουαλέτες που εμφανίζονται στην ταινία επανασχεδιάστηκαν πρόσφατα στην Ιαπωνία, προσδίδοντας στο έργο το στοιχείο της διαφήμισης. Δεν αποτελεί, όμως, ένα καθαρά προωθητικό προϊόν, καθώς χρησιμοποιούνται για να στηρίξουν την πλοκή και να ενισχύσουν το σενάριο. Ένα παράδειγμα αποτελεί πως σε ένα σημείο της ταινίας φαίνεται να καθρεφτίζεται το πρόσωπο του Χιραγιάμα δείχνοντας τα συναισθήματά του. Το γεγονός αυτό έρχεται να συμπληρώσει και να ενισχύσει τη δράση και όχι να αποπροσανατολίσει από το σενάριο.
Η ταινία αυτή δημιουργήθηκε από τον γερμανικής καταγωγής σκηνοθέτη Wim Wenders, με πρωταγωνιστή τον ιαπωνικής καταγωγής Kôji Yakusho. Μια επιτυχημένη παραγωγή, κάτι που αποδεικνύεται από τα βραβεία που διεκδίκησε, αλλά και αναμένεται να της αποδοθούν.
Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι το κινηματογραφικό έργο Υπέροχες μέρες αποτελεί ένα διαμάντι για τους λάτρεις του κινηματογράφου και συνεισφέρει στην κατανόηση του νοήματος της ζωής. Σίγουρα, βοηθάει να κατανοήσει ο θεατής πως μπορεί να υπάρχει η ευτυχία σε κάθε τι στη ζωή, αν προφανώς δεν εστιάζουμε στα αρνητικά. Αν δεν καθιστούμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα που παρουσιάζονται καθημερινά ως ένα αδιαπέραστο εμπόδιο που δεν μπορεί να υπερνικηθεί. Μήπως είναι η ώρα να το ανακαλύψεις και μόνος σου;
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Υπέροχες μέρες, athinorama.gr, διαθέσιμο εδώ.
